Psalms 102

Modlitba chudého, když sevřín jsa, před Hospodinem vylévá žádosti své.

Modlitwa utrapionego, gdy będąc w ucisku, przed Panem wylewa żądość swoję.

Hospodine, slyš modlitbu mou, a volání mé přijdiž k tobě.

Panie! wysłuchaj modlitwę moję, a wołanie moje niechaj przyjdzie do ciebie.

Neskrývej tváři své přede mnou, v den ssoužení mého nakloň ke mně ucha svého; když k tobě volám, rychle vyslyš mne.

Nie ukrywaj oblicza twego przedemną; w dzień ucisku mego nakłoń ku mnie ucha twego; w dzień którego cię wzywam, prędko mię wysłuchaj.

Nebo mizejí jako dým dnové moji, a kosti mé jako ohniště vypáleny jsou.

Albowiem niszczeją jako dym dni moje, a kości moje jako ognisko wypalone są.

Poraženo jest jako bylina, a usvadlo srdce mé, tak že jsem chleba svého jísti zapomenul.

Porażone jest jako trawa, i uwiędło serce moje, tak, żem zapomniał jeść chleba swego.

Od hlasu lkání mého přilnuly kosti mé k kůži mé.

Od głosu wzdychania mego przylgnęły kości moje do ciała mego.

Podobný jsem učiněn pelikánu na poušti, jsem jako výr na pustinách.

Stałem się podobnym pelikanowi na puszczy; jestem jako puhacz na pustyniach.

Bdím, a jsem jako vrabec osamělý na střeše.

Czuję, a jestem jako wróbel samotny na dachu.

Každý den utrhají mi nepřátelé moji, a posměvači moji proklínají mnou.

Przez cały dzień urągają mi nieprzyjaciele moi, a naśmiewcy moi przeklinają mię.

Nebo jídám popel jako chléb, a k nápoji svému slz přiměšuji,

Bo jadam popiół jako chleb, a napój mój mięszam ze łzami,

Pro rozhněvání tvé a zažžený hněv tvůj; nebo zdvihna mne, hodils mnou.

Dla rozgniewania twego, i dla zapalczywości gniewu twego; albowiem podniósłszy mię porzuciłeś mię.

Dnové moji jsou jako stín nachýlený, a já jako tráva usvadl jsem.

Dni moje są jako cień nachylony, a jam jako trawa uwiądł;

Ale ty, Hospodine, na věky zůstáváš, a památka tvá od národu až do pronárodu.

Ale ty, Panie! trwasz na wieki, a pamiątka twoja od narodu do narodu.

Ty povstana, smiluješ se nad Sionem, nebo čas jest učiniti milost jemu, a čas uložený přišel.

Ty powstawszy zmiłujesz się nad Syonem; boć czas, żebyś się zlitował nad nim, gdyż przyszedł czas naznaczony.

Nebo líbost mají služebníci tvoji v kamení jeho, a nad prachem jeho slitují se,

Albowiem upodobały się sługom twoim kamienie jego, i nad prochem jego zmiłują się;

Aby se báli pohané jména Hospodinova, a všickni králové země slávy tvé,

Aby się bali poganie imienia Pańskiego, a wszyscy królowie ziemscy chwały twojej;

Když by Hospodin vzdělal Sion, a ukázal se v slávě své,

Gdy pobuduje Pan Syon, i okaże się w chwale swojej;

Když by popatřil k modlitbě poníženého lidu, nepohrdaje modlitbou jejich.

Gdy wejrzy na modlitwę poniżonych, nie gardząc modlitwą ich.

Budeť to zapsáno pro budoucí potomky, a lid, kterýž má stvořen býti, chváliti bude Hospodina,

To zapiszą dla narodu potomnego, a lud, który ma być stworzony, chwalić będzie Pana,

Že shlédl s výsosti svatosti své. Hospodin s nebe na zemi že popatřil,

Że wejrzał z wysokości świątnicy swojej, że z nieba na ziemię spojrzał;

Aby vyslyšel vzdychání vězňů, a rozvázal ty, kteříž již k smrti oddání byli,

Aby wysłuchał wzdychania więźniów, i rozwiązał na śmierć skazanych;

Aby vypravovali na Sionu jméno Hospodinovo, a chválu jeho v Jeruzalémě,

Aby opowiadali na Syonie imię Pańskie, a chwałę jego w Jeruzalemie,

Když se spolu shromáždí národové a království, aby sloužili Hospodinu.

Gdy się pospołu zgromadzą narody i królestwa, aby służyły Panu.

Ztrápilť jest na cestě sílu mou, ukrátil dnů mých,

Utrapił w drodze siłę moję, ukrócił dni moich;

Až jsem řekl: Můj Bože, nebeř mne u prostřed dnů mých; od národu zajisté až do pronárodu jsou léta tvá,

Ażem rzekł; Boże mój! nie bierz mię w połowie dni moich; od narodu bowiem aż do narodu trwają lata twoje.

I prvé nežlis založil zemi, a dílo rukou svých, nebesa.

I pierwej niżeliś założył ziemię, i niebiosa, dzieło rąk twoich.

Onať pominou, ty pak zůstáváš; všecky ty věci jako roucho zvetšejí, jako oděv změníš je, a změněny budou.

One pominą, ale ty zostajesz; wszystkie te rzeczy jako szata zwiotszeją, jako odzienie odmienisz je, i odmienione będą.

Ty pak jsi tentýž, a léta tvá nikdy nepřestanou. [ (Psalms 102:29) Synové služebníků tvých bydliti budou, a símě jejich zmocní se před tebou. ]

Ale ty tenżeś zawżdy jest, a lata twoje nigdy nie ustaną. Synowie sług twoich, u ciebie mieszkać będą, a nasienie ich zmocni się przed tobą.