Proverbs 4

Poslouchejte, synové, učení otcova, a pozorujte, abyste poznali rozumnost.

Słuchajcie synowie! ćwiczenia ojcowskiego, a pilnujcie, abyście umieli roztropność;

Nebo naučení dobré dávám vám, neopouštějtež zákona mého.

Albowiem wam naukę dobrą daję; zakonu mego nie opuszczajcie.

Když jsem byl syn u otce svého mladičký, a jediný při matce své,

Gdybym był młodziuchnym synem u ojca mego, i jedynakiem u matki mojej,

On vyučoval mne a říkal mi: Ať se chopí výmluvností mých srdce tvé, ostříhej přikázaní mých, a živ budeš.

On mię uczył, powiadając mi: Niech się chwyci powieści moich serce twoje, strzeż przytkazań moich, a będziesz żył.

Nabuď moudrosti, nabuď rozumnosti; nezapomínej, ani se uchyluj od řečí úst mých.

Nabywaj mądrości, nabywaj roztropności; nie zapominaj, ani się uchylaj od powieści ust moich.

Neopouštějž jí, a bude tě ostříhati; miluj ji, a zachová tě.

Nie opuszczaj jej, a będzie cię strzegła; rozmiłuj się jej, a zachowa cię.

Předně moudrosti, moudrosti nabývej, a za všecko jmění své zjednej rozumnost.

Początkiem wszystkiego jest mądrość, nabywajże mądrości, a za wzystkę majętność twoję nabywaj roztropności.

Vyvyšuj ji, a zvýšíť tě; poctí tě, když ji přijmeš.

Wywyższaj ją, a wywyższy cię, rozsławi cię, gdy ją przyjmiesz.

Přidá hlavě tvé příjemnosti, korunou krásnou obdaří tě.

Przyda głowie twojej wdzięczności, koroną ozdoby obdarzy cię.

Slyš, synu můj, a přijmi řeči mé, a tak rozmnoží se léta života tvého.

Słuchaj, synu mój! a przyjmij powieści moje, a rozmnożąć lata żywota.

Cestě moudrosti učím tě, vedu tě stezkami přímými.

Drogi mądrości nauczam cię; po ścieszkach prostych wiodę cię;

Když choditi budeš, nebude ssoužen krok tvůj, a poběhneš-li, neustrčíš se.

Któremi gdy pójdziesz, nie będzie ściśniony chód twój; a jeźli pobieżysz, nie potkniesz sií.

Chopiž se učení, nepouštěj, ostříhej ho, nebo ono jest život tvůj.

Przyjmij őwiczenie, nie puszczaj się go, strzeż go; albowiem ono jest żywotem twoim.

Na stezku bezbožných nevcházej, a nekráčej cestou zlostníků.

Ścieszką niepobożnych nie chodź, a nie udawaj się drogą złośliwych.

Opusť ji, nechoď po ní, uchyl se od ní, a pomiň jí.

Opuść ją, nie chodź po niej; uchyl się od niej, a omiń ją.

Neboť nespí, leč zlost provedou; anobrž zahánín bývá sen jejich, dokudž ku pádu nepřivodí,

Boć oni nie zasną, aż co złego zbroją; ani się uspokoją, aż kogo do upadku przywiodą;

Proto že jedí chléb bezbožnosti, a víno loupeží pijí.

Albowiem jedzą chleb niezbożności, a wino drapiestwa piją,

Ale stezka spravedlivých jako světlo jasné, kteréž rozmáhá se, a svítí až do pravého dne.

Ale ścieszka sprawiedliwych jako światłość jasna, która im dalej tem bardziej świeci, aż do dnia doskonałego.

Cesta pak bezbožných jako mrákota; nevědí, na čem se ustrčiti mohou.

Droga zaś niepobożnych jest jako ciemność; nie wiedzą, o co sií otrącić mogą.

Synu můj, slov mých pozoruj, k řečem mým nakloň ucha svého.

Synu mój! słów moich pilnuj; ku powieściom moim nakłoń ucha twojego.

Nechať neodcházejí od očí tvých, ostříhej jich u prostřed srdce svého.

Niech nie odchodzą od oczów twoich, zachowaj je w pośród serca twego.

Nebo životem jsou těm, kteříž je nalézají, i všemu tělu jejich lékařstvím.

Albowiem żywotem są tym, którzy je znajdują, a wszystkiemu ciału ich lekarstwem.

Přede vším, čehož se stříci sluší, ostříhej srdce svého, nebo z něho pochází život.

Nad wszystko, czego ludzie strzegą, strzeż serca twego; bo z niego żywot pochodzi.

Odlož od sebe převrácenost úst, a zlost rtů vzdal od sebe.

Oddal od siebie przewrotność ust, a złośliwe wargi oddal od siebie.

Oči tvé ať k dobrým věcem patří, a víčka tvá ať přímě hledí před tebou.

Oczy twoje niechaj na dobre rzeczy patrzą, a powieki twoje niech drogę przed tobą prostują.

Zvaž stezku noh svých, a všecky cesty tvé ať jsou spraveny.

Umiarkuj ścieżkę nóg twoich, aby wszystkie drogi twoje pewne były.

Neuchyluj se na pravo ani na levo, odvrať nohu svou od zlého.

Nie uchylaj się na prawo ani na lewo; owszem, odwróć nogę twoję od złego.