Matthew 22

I odpovídaje Ježíš, mluvil jim opět v podobenstvích, řka:

A odpowiadając Jezus, zasię im rzekł w podobieństwach, mówiąc:

Podobno jest království nebeské člověku králi, kterýž učinil svadbu synu svému.

Podobne jest królestwo niebieskie człowiekowi królowi, który sprawił wesele synowi swemu;

I poslal služebníky své, aby povolali pozvaných na svadbu; a oni nechtěli přijíti.

I posłał sługi swe, aby wezwali zaproszonych na wesele; ale nie chcieli przyjść.

Opět poslal jiné služebníky, řka: Povězte pozvaným: Aj, oběd můj připravil jsem, volové moji a krmný dobytek zbit jest, a všecko hotovo. Pojďtež na svadbu.

Znowu posłał insze sługi, mówiąc: Powiedzcie zaproszonym: Otom obiad mój nagotował, woły moje i co było karmnego, pobito, i wszystko gotowe, pójdźcież na wesele.

Ale oni nedbavše na to, odešli, jiný do vsi své a jiný po kupectví svém.

Ale oni zaniedbawszy odeszli, jeden do roli swojej, a drugi do kupiectwa swego;

Jiní pak zjímavše služebníky jeho a posměch jim učinivše, zmordovali.

A drudzy pojmawszy sługi jego, zelżyli i pobili je.

A uslyšav to král, rozhněval se; a poslav vojska svá, zhubil vražedníky ty a město jejich zapálil.

Co gdy król usłyszał, rozgniewał się, a posławszy wojska swoje, wytracił one morderce, i miasto ich zapalił.

Tedy řekl služebníkům svým: Svadba zajisté hotova jest, ale ti, kteříž pozváni byli, nebyli hodni.

Tedy rzekł sługom swoim: Weseleć wprawdzie jest gotowe; lecz zaproszeni nie byli godni.

Protož jděte na rozcestí, a kteréžkoli naleznete, zovtež na svadbu.

Przetoż idźcie na rozstania dróg, kogokolwiek znajdziecie, wezwijcie na wesele.

I vyšedše služebníci ti na cesty, shromáždili všecky, kteréžkoli nalezli, zlé i dobré. A naplněna jest svadba hodovníky.

Tedy wyszedłszy oni słudzy na drogi, zgromadzili wszystkie, którekolwiek znaleźli, złe i dobre, i napełnione jest wesele gośćmi.

Tedy všed král, aby pohleděl na hodovníky, uzřel tam člověka neoděného rouchem svadebním.

A wszedłszy król, aby oglądał goście, obaczył tam człowieka nie odzianego szatą weselną;

I řekl jemu: Příteli, kteraks ty sem všel, nemaje roucha svadebního? A on oněměl.

I rzekł mu: Przyjacielu! jakoś tu wszedł, nie mając szaty weselnej? A on zamilknął.

Tedy řekl král služebníkům: Svížíce ruce jeho i nohy, vezměte ho, a uvrztež jej do temností zevnitřních. Tamť bude pláč a škřipení zubů.

Tedy rzekł król sługom: Związawszy nogi i ręce jego, weźmijcie go, a wrzućcie do ciemności zewnętrznych, tam będzie płacz i zgrzytanie zębów.

Nebo mnoho jest povolaných, ale málo vyvolených.

Albowiem wiele jest wezwanych, ale mało wybranych.

Tedy odšedše farizeové, radili se, jak by polapili jej v řeči.

Tedy odszedłszy Faryzeuszowie uczynili radę, jako by go usidlili w mowie.

I poslali k němu učedlníky své s herodiány, řkouce: Mistře, víme, že pravdomluvný jsi a cestě Boží v pravdě učíš a nedbáš na žádného; nebo nepatříš na osobu lidskou.

I posłali do niego ucznie swoje z Herodyjany, mówiąc: Nauczycielu! wiemy, żeś jest prawdziwy, i drogi Bożej w prawdzie uczysz, a nie dbasz na nikogo; albowiem nie patrzysz na osobę ludzką.

Protož pověz nám, co se tobě zdá: Sluší-li daň dáti císaři, čili nic?

Przetoż powiedz nam, co ci się zda? Godzili się dać czynsz cesarzowi, czyli nie?

Znaje pak Ježíš zlost jejich, řekl: Co mne pokoušíte, pokrytci?

Ale Jezus poznawszy złość ich, rzekł im: Czemuż mię kusicie, obłudnicy?

Ukažte mi peníz daně. A oni podali mu peníze.

Pokażcie mi monetę czynszową; a oni mu podali grosz.

I řekl jim: Čí jest tento obraz a svrchu napsání?

I rzekł im: Czyjże to obraz i napis?

Řekli mu: Císařův. Tedy dí jim: Dejtež, co jest císařova, císaři, a co jest Božího, Bohu.

Rzekli mu: Cesarski. Tedy im rzekł: Oddawajcież tedy, co jest cesarskiego, cesarzowi, a co jest Bożego, Bogu.

To uslyšavše, divili se, a opustivše jej, odešli.

To usłyszawszy, zadziwili się, a opuściwszy go, odeszli.

V ten den přišli k němu saduceové, kteříž praví, že není z mrtvých vstání. I otázali se ho,

Dnia onego przyszli do niego Saduceuszowie, którzy mówią, iż nie masz zmartwychwstania, i pytali go,

Řkouce: Mistře, Mojžíš pověděl: Umřel-li by kdo, nemaje dětí, aby bratr jeho právem švagrovství pojal ženu jeho a vzbudil símě bratru svému.

Mówiąc: Nauczycielu! Mojżesz powiedział: Jeźliby kto umarł, nie mając dzieci, aby brat jego prawem powinowactwa pojął żonę jego, i wzbudził nasienie bratu swemu.

I bylo u nás sedm bratrů. První pojav ženu, umřel, a nemaje semene, zůstavil ženu svou bratru svému.

Było tedy u nas siedm braci; a pierwszy pojąwszy żonę, umarł, a nie mając nasienia, zostawił żonę swoję bratu swemu.

Takž podobně i druhý, i třetí, až do sedmého.

Także też wtóry i trzeci, aż do siódmego.

Nejposléze pak po všech umřela i žena.

A na ostatek po wszystkich umarła i ona niewiasta.

Protož při vzkříšení kterého z těch sedmi bude žena? Nebo všickni ji měli.

Przetoż przy zmartwychwstaniu, któregoż z tych siedmiu będzie żoną, gdyż ją wszyscy mieli?

I odpověděv Ježíš, řekl jim: Bloudíte, neznajíce Písem ani moci Boží.

A odpowiadając Jezus rzekł im: Błądzicie, nie będąc powiadomieni Pisma, ani mocy Bożej.

Však při vzkříšení ani se nebudou ženiti ani vdávati, ale budou jako andělé Boží v nebi.

Albowiem przy zmartwychwstaniu ani się żenić, ani za mąż chodzić nie będą, ale będą jako Aniołowie Boży w niebie.

O vzkříšení pak mrtvých zdaliž jste nečtli, co jest vám povědíno od Boha, kterýž takto dí:

A o powstaniu umarłych nie czytaliście, co wam powiedziano od Boga mówiącego:

Já jsem Bůh Abrahamův a Bůh Izákův a Bůh Jákobův; a Bůhť není Bůh mrtvých, ale živých.

Jam jest Bóg Abrahama, i Bóg Izaaka, i Bóg Jakóba? Bóg nie jestci Bogiem umarłych, ale żywych.

A slyševše to zástupové, divili se učení jeho.

A usłyszawszy to lud, zdumiał się nad nauką jego.

Farizeové pak uslyšavše, že by k mlčení přivedl saducejské, sešli se v jedno.

Lecz gdy usłyszeli Faryzeuszowie, że zawarł usta Saduceuszom, zeszli się wespół.

I otázal se ho jeden z nich zákoník nějaký, pokoušeje ho, a řka:

I spytał go jeden z nich, zakonnik, kusząc go i mówiąc:

Mistře, které jest přikázání veliké v Zákoně?

Nauczycielu! które jest największe przykazanie w zakonie?

I řekl mu Ježíš: Milovati budeš Pána Boha svého z celého srdce svého a ze vší duše své a ze vší mysli své.

A Jezus mu rzekł: Będziesz miłował Pana, Boga twego, ze wszystkiego serca twego, i ze wszystkiej duszy twojej i ze wszystkiej myśli twojej.

To jest přední a veliké přikázání.

To jest pierwsze i największe przykazanie.

Druhé pak jest podobné tomu: Milovati budeš bližního svého jako sebe samého.

A wtóre podobne jest temuż: Będziesz miłował bliźniego twego, jako samego siebie.

Na těch dvou přikázáních všecken Zákon záleží i Proroci.

Na tych dwóch przykazaniach wszystek zakon i prorocy zawisnęli.

A když se sešli farizeové, otázal se jich Ježíš,

A gdy się Faryzeuszowie zebrali, spytał ich Jezus,

Řka: Co se vám zdá o Kristu? Čí jest syn? Řkou jemu: Davidův.

Mówiąc: Co się wam zda o Chrystusie? Czyim jest synem? Rzekli mu: Dawidowym.

Dí jim: Kterakž pak David v Duchu nazývá ho Pánem, řka:

I rzekł im: Jakoż tedy Dawid w duchu nazywa go Panem? mówiąc:

Řekl Pán Pánu mému: Seď na pravici mé, dokavadž nepodložím nepřátel tvých, aby byli za podnože noh tvých?

Rzekł Pan Panu memu: Siądź po prawicy mojej, aż położę nieprzyjacioły twoje podnóżkiem nóg twoich.

Poněvadž tedy David Pánem ho nazývá, i kterakž syn jeho jest?

Ponieważ go tedy Dawid nazywa Panem, jakoż jest synem jego?

A nižádný nemohl jemu odpovědíti slova, aniž se odvážil kdo více od toho dne jeho se nač tázati.

A żaden mu nie mógł odpowiedzieć i słowa, i nie śmiał go nikt więcej od onego dnia pytać.