Job 40

Ještě odpovídaje Hospodin z vichru Jobovi, i řekl:

Nadto odpowiedział Pan Ijobowi z wichru, i rzekł:

Přepaš nyní jako muž bedra svá, a nač se tebe tázati budu, oznam mi.

Przepasz teraz jako mąż biodra swe: będę cię pytał, a ty mi daj sprawę;

Zdaliž pak i soud můj zrušiti chceš? Což mne odsoudíš, jen abys se sám ospravedlnil?

Izali wniwecz obrócisz sąd mój? a obwinisz mię, abyś się sam usprawiedliwił?

Čili máš rámě jako Bůh silný, a hlasem jako on hřímáš?

Izali masz ramię jako Bóg? a głosem zagrzmisz jako on?

Ozdobiž se nyní vyvýšeností a důstojností, v slávu a okrasu oblec se.

Ozdóbże się teraz zacnością i dostojnością, a w chwałę i w ochędóstwo oblecz się.

Rozprostři prchlivost hněvu svého, a pohleď na všelikého pyšného, a sniž ho.

Rozpostrzyj popędliwość gniewu twego, a patrz na każdego pysznego, i poniż go.

Pohleď, pravím, na všelikého pyšného, a sehni jej, anobrž setři bezbožné na místě jejich.

Spojrzyjże na każdego hardego a skróć go, a zetrzyj niepobożnych na miejscu ich.

Skrej je v prachu spolu, tvář jejich zavěž v skrytě.

Zakryj ich pospołu w prochu, a oblicza ich zawiąż w skrytości.

A tak i já budu tě oslavovati, že tě zachovává pravice tvá.

Tedyć i Ja przyznam, że cię może zachować prawica twoja.

Aj, hle slon, jejž jsem jako i tebe učinil, trávu jí jako vůl.

Oto teraz słoń, któregom uczynił jako i ciebie, trawę je jako wół.

Aj, hle moc jeho v bedrách jeho, a síla jeho v pupku břicha jeho.

Oto teraz moc jego jest w biodrach jego, a siła jego w pępku brzucha jego.

Jak chce, ohání ocasem svým, ačkoli jest jako cedr; žily lůna jeho jako ratolesti jsou spletené.

Rusza ogonem swoim, jako chce, choć jest jako drzewo cedrowe; żyły łona jego są powikłane jako latorośli.

Kosti jeho jako trouby měděné, hnátové jeho jako sochor železný.

Kości jego jako trąby miedziane; gnaty jego jako drąg żelazny.

Onť jest přední z účinků Boha silného, učinitel jeho sám na něj doložiti může meč svůj.

On jest przedniejszym z uczynków Bożych; który go uczynił, sam nań natrzeć może mieczem swoim.

Hory zajisté přinášejí mu pastvu, a všecka zvěř polní hrá tam.

Jemuć pastwę góry przynoszą, a wszystek zwierz polny tam igra.

V stínu léhá, v soukromí mezi třtím a bahnem.

Pod cienistem drzewem lega w skrytościach trzciny i błota.

Dříví stín dávající stínem svým jej přikrývá, a vrbí potoční obkličuje jej.

Okrywają go drzewa cieniste cieniem swoim, a ogarniają go wierzby nad potokami.

Aj, zadržuje řeku tak, že nemůže pospíchati; tuší sobě, že požře Jordán v ústa svá.

Oto zatrzymuje strumień, że się nie spieszy; tuszy sobie, iż Jordan wypije gębą swoją.

Zdaž kdo před očima jeho polapí jej, aneb provazy protáhne chřípě jeho?

Azali go kto przed oczyma jego ułapi? albo powrozy przeciągnie przez nozdrze jego?

Vytáhneš-liž velryba udicí, aneb provazem pohříženým až k jazyku jeho?

Wyciągnieszże wędą wieloryba? albo sznurem utopionym w języku jego?

Zdali dáš kroužek na chřípě jeho, aneb hákem probodneš čelist jeho?

Izali zawleczesz kolce przez nozdrza jego? albo hakiem przekoleszli czeluść jego?

Zdaž se obrátí k tobě s prosbami, aneb mluviti bude tobě lahodně?

Izalić się będzie wiele modlił, albo z tobą łagodnie mówić będzie?

Učiní-liž smlouvu s tebou? Přijmeš-liž jej za služebníka věčného?

Izali uczyni przymierze z tobą, a przyjmiesz go za sługę wiecznego?

Zdaž budeš s ním hráti jako s ptáčkem, aneb přivážeš jej dětem svým? [ (Job 40:25) Přistrojí-liž sobě hody z něho společníci, a rozdělí-liž jej mezi kupce? ] [ (Job 40:26) Zdaž naplníš háky kůži jeho, a vidlicemi rybářskými hlavu jeho? ] [ (Job 40:27) Vztáhni jen na něj ruku svou, a neučiníš zmínky o boji. ] [ (Job 40:28) Aj, naděje o polapení jeho mylná jest. Zdaž i k spatření jeho člověk nebývá poražen? ]

Izali z nim będziesz igrał jako z ptaszkiem, a uwiążesz go dziatkom twoim? Sprawiże sobie nad nim towarzystwo ucztę, a podzielą go między kupców? Izali zawadzisz hakami za skórę jego, a widelcami rybackiemi za głowę jego? Połóż tylko nań rękę twą, ślubujęć, że nie wspomnisz więcej na bitwę. Oto nadzieja ułowienia jego omylna jest; izali i wejrzawszy nań człowiek nie upada?