Job 32

A když přestali ti tři muži odpovídati Jobovi, proto že se spravedlivý sobě zdál,

A gdy przestali oni trzej mężowie odpowiadać Ijobowi, przeto, że się sobie zdał być sprawiedliwym:

Tedy rozpáliv se hněvem Elihu, syn Barachele Buzitského z rodu Syrského, na Joba, rozhněval se, proto že spravedlivější pravil býti duši svou nad Boha.

Tedy się rozpalił gniewem Elihu, syn Barachela Buzytczyka z rodu Syryjskiego, przeciw Ijobowi się rozpalił gniewem, iż usprawiedliwiał duszę swoję, więcej niż Boga.

Ano i na ty tři z přátel jeho roznítil se hněv jeho, proto že nenalézajíce odpovědi, však potupovali Joba.

Także przeciwko trzem przyjaciołom jego rozpalił się gniew jego, że nie znalazłszy odpowiedzi, przecię potępiali Ijoba.

Nebo Elihu očekával na Joba a na ně s řečí, proto že starší byli věkem než on.

Bo Elihu oczekiwał, jako oni Ijobowi odpowiedzą, gdyż oni starsi byli w latach niż on.

Ale vida Elihu, že nebylo žádné odpovědi v ústech těch tří mužů, zažhl se v hněvě svém.

Ale widząc Elihu, że nie było odpowiedzi w ustach onych trzech mężów, rozpalił się w gniewie swoim.

I mluvil Elihu syn Barachele Buzitského, řka: Já jsem nejmladší, vy pak jste starci, pročež ostýchaje se, nesměl jsem vám oznámiti zdání svého.

I odpowiedział Elihu, syn Barachela Buzytczyka, i rzekł: Jam najmłodszy w latach, a wyście starcy; przetoż wstydziłem się, i nie śmiałem wam oznajmić zdania swego.

Myslil jsem: Staří mluviti budou, a mnoho let mající v známost uvedou moudrost.

Myślałem: Długi wiek mówić będzie, a mnóstwo lat nauczy mądrości.

Ale vidím, že Duch Boží v člověku a nadšení Všemohoucího činí lidi rozumné.

Aleć duch, który jest w ludziach, i natchnienie Wszechmogącego daje rozum.

Slavní ne vždycky jsou moudří, aniž starci vždycky rozumějí soudu.

Zacni nie zawsze mądrzy, a starcy nie zawżdy rozumieją sądu.

A protož pravím: Poslouchejte mne, oznámím i já také zdání své.

Przetoż mówię: słuchaj mię; ja też oznajmię zdanie swoje.

Aj, očekával jsem na slova vaše, poslouchal jsem důvodů vašich dotud, dokudž jste vyhledávali řeči,

Otom oczekiwał słów waszych, a przysłuchiwałem się dowodom waszym, czekając, ażbyście doszli rzeczy.

A bedlivě vás soudě, spatřil jsem, že žádného není, kdo by Joba přemohl, není z vás žádného, ješto by odpovídal řečem jeho.

I przypatrywałem się wam, a oto żaden z was Ijoba przekonać nie mógł; i nie masz między wami, ktoby odpowiedział słowom jego.

Ale díte snad: Nalezli jsme moudrost, Bůh silný stihá jej, ne člověk.

Ale snać rzeczecie: Znaleźliśmy mądrość; sam go Bóg przekonywa, nie człowiek.

Odpovím: Ač Job neobracel proti mně řeči, a však slovy vašimi nebudu jemu odpovídati.

Aczci się Ijob nie zemną wdał w rzecz, a ja mu też nie waszemi słowy odpowiem.

Bojí se, neodpovídají více, zavrhli od sebe slova.

Polękali się, nie odpowiadają dalej; niedostaje im słów.

Čekal jsem zajisté, však poněvadž nemluví, ale mlčí, a neodpovídají více,

Czekałemci, ale nie mówią; umilknęli, a nic więcej nie odpowiadają.

Odpovím i já také za sebe, oznámím zdání své i já.

Odpowiem ja też z mej strony; oznajmię ja też zdanie swoje.

Nebo pln jsem řečí, těsno ve mně duchu života mého.

Bom pełen słów; ciasno we mnie duchowi żywota mego.

Aj, břicho mé jest jako mest nemající průduchu, jako sudové noví rozpuklo by se.

Oto żywot mój jest jako moszcz bez oddechu, a jako beczka nowa rozpękłby się.

Mluviti budu, a vydchnu sobě, otevru rty své, a odpovídati budu.

Będę tedy mówił, a wytchnę sobie; otworzę wargi swe, i odpowiem.

Nebuduť pak šetřiti osoby žádného, a k člověku bez proměňování jména mluviti budu.

Nie będę teraz miał względu na żadną osobę, a z człowiekiem bez tytułów mówić będę.

Nebo neumím jmen proměňovati, nebo tudíž by mne zachvátil stvořitel můj.

Bo nie umiem tytułować, by mię w rychle nie porwał stworzyciel mój.