Job 29

Ještě dále Job vedl řeč svou, a řekl:

Jeszcze dalej Ijob prowadził rzecz swoję, i rzekł:

Ó bych byl jako za časů předešlých, za dnů, v nichž mne Bůh zachovával,

Któż mi to da, abym był jako za miesięcy dawnych, za dni onych, których mię Bóg strzegł;

Dokudž svítil svící svou nad hlavou mou, při jehož světle chodíval jsem v temnostech,

Gdy pochodnia jego świeciła nad głową moją, a przy świetle jego przechodziłem ciemności;

Tak jako jsem byl za dnů mladosti své, dokudž přívětivost Boží byla v stanu mém,

Jakom był za dni młodości mojej, gdy była przytomność Boża nad przybytkiem moim;

Dokudž ještě Všemohoucí byl se mnou, a všudy vůkol mne dítky mé,

Gdy jeszcze Wszechmocny był ze mną, a około mnie dziatki moje;

Když šlepěje mé máslem oplývaly, a skála vylévala mi prameny oleje,

Gdy ścieszki moje opływały masłem, a opoka wylewała mi źródła oliwy;

Když jsem vycházel k bráně skrze město, a na ulici strojíval sobě stolici svou.

Gdym wychodził do bramy przez miasto, a na ulicy kazałem sobie gotować stolicę moję.

Jakž mne spatřovali mládenci, skrývali se, starci pak povstávali a stáli.

Widząc mię młodzi ukrywali się, a starcy powstawszy stali.

Knížata choulili se v řečech, anobrž ruku kladli na ústa svá.

Przełożeni przestawali mówić, a ręką zatykali usta swoje.

Hlas vývod se tratil, a jazyk jejich lnul k dásním jejich.

Głos książąt ucichał, a język ich do podniebienia ich przylegał.

Nebo ucho slyše, blahoslavilo mne, a oko vida, posvědčovalo mi,

Bo ucho słuchające błogosławiło mię, a oko widzące dawało o mnie świadectwo,

Že vysvobozuji chudého volajícího, a sirotka, i toho, kterýž nemá spomocníka.

Żem wybawiał ubogiego wołającego, i sierotkę, i tego, który nie miał pomocnika.

Požehnání hynoucího přicházelo na mne, a srdce vdovy k plésání jsem vzbuzoval.

Błogosławieństwo ginącego przychodziło na mię, a serce wdowy rozweselałem.

V spravedlnost jsem se obláčel, a ona ozdobovala mne; jako plášť a koruna byl soud můj.

W sprawiedliwość obłoczyłem się, a ona zdobiła mię; sąd mój był jako płaszcz i korona.

Místo očí býval jsem slepému, a místo noh kulhavému.

Byłem okiem ślepemu, a nogą chromemu.

Byl jsem otcem nuzných, a na při, jíž jsem nebyl povědom, vyptával jsem se.

Byłem ojcem ubogich, a sprawy, którejm nie wiedział, wywiadywałem się.

A tak vylamoval jsem třenovní zuby nešlechetníka, a z zubů jeho vyrážel jsem loupež.

I kruszyłem szczęki złośnika, a z zębów jego wydzierałem łup.

A protož jsem říkal: V hnízdě svém umru, a jako písek rozmnožím dny.

Przetożem rzekł: W gniaździe swojem umrę, a jako piasek rozmnożę dni moje.

Kořen můj rozloží se při vodách, a rosa nocovati bude na ratolestech mých.

Korzeń mój rozłoży się przy wodach, a rosa trwać będzie przez noc na gałązkach moich.

Sláva má mladnouti bude při mně, a lučiště mé v ruce mé obnovovati se.

Chwała moja odmłodzi się przy mnie, a łuk mój w ręce mojej odnowi się.

Poslouchajíce, čekali na mne, a přestávali na radě mé.

Słuchano mię, i oczekiwano na mię, a milczano na radę moję.

Po slovu mém nic neměnili, tak na ně dštila řeč má.

Po słowie mojem nie powtarzano, tak na nich kropiła mowa moja.

Nebo očekávali mne jako deště, a ústa svá otvírali jako k přívalu žádostivému.

Bo mię oczekiwali jako deszczu, a usta swe otwierali jako na deszcz późny.

Žertoval-li jsem s nimi, nevěřili; pročež u vážnosti mne míti neoblevovali.

Jeźlim żartował z nimi, nie wierzyli, a powagi twarzy mojej nie odrzucali.

Přišel-li jsem kdy k nim, sedal jsem na předním místě, a tak bydlil jsem jako král v vojště, když smutných potěšuje.

Jeźlim kiedy do nich przyszedł, siadałem na przedniejszem miejscu, i mieszkałem jako król w wojsku, a jako ten, który smutnych cieszy.