Psalms 78

Vyučující, Azafovi. Pozoruj, lide můj, zákona mého, nakloňte uší svých k slovům úst mých.

ای قوم من، تعالیم مرا بشنوید و به آنچه به شما می‌گویم، توجّه نمایید.

Otevru v podobenství ústa svá, vypravovati budu přípovídky starobylé.

می‌‌‌‌خواهم با شما با مَثَلها صحبت کنم و شما را از اسرار گذشته،

Co jsme slýchali i poznali, a co nám otcové naši vypravovali,

چیزهایی را که از نیاکان خود شنیده و یاد گرفته‌ایم، آگاه نمایم.

Nezatajíme toho před syny jejich, kteříž budoucím potomkům svým vypravovati budou chvály Hospodinovy, ano i moc jeho a divné skutky jeho, kteréž činil.

ما اینها را از فرزندان خود مخفی نمی‌کنیم، بلکه آنها را برای نسلهای آینده بازگو می‌کنیم تا آنها نیز بدانند که، خداوند چه کارهای عجیب و شگفت‌انگیزی انجام داده است.

Neboť jest vyzdvihl svědectví v Jákobovi, a zákon vydal v Izraeli, což přikázal otcům našim, aby v známost uvodili synům svým,

خدا احکام و قوانینی را به قوم اسرائیل و به فرزندان یعقوب داد. او به نیاکان ما دستور داد که آنها را به فرزندان خود بیاموزند،

Aby to poznal věk potomní, synové, kteříž se zroditi měli, a ti povstanouce, aby vypravovali dítkám svým,

تا نسلهای بعدی هم این احکام را یاد بگیرند و به نوبهٔ خود به نسلهای آینده بیاموزند.

Aby pokládali v Bohu naději svou, a nezapomínali se na skutky Boha silného, ale ostříhali přikázaní jeho,

به این ترتیب آنها یاد می‌گیرند که به خداوند توکّل نمایند و آنچه را که او انجام داده است فراموش نخواهند کرد، بلکه پیوسته اوامر او را اطاعت خواهند نمود.

Aby nebývali jako otcové jejich, pokolení zpurné a protivné, národ, kterýž nenapravil srdce svého, a nebyl věrný Bohu silnému duch jeho.

آنها مانند اجداد خود، مردمی سرکش و فتنه‌انگیز نخواهند بود، زیرا آنها کسانی بودند که به خدا وفادار نبودند و در ایمانشان استوار نماندند.

Jako synové Efraim zbrojní, ač uměle z lučiště stříleli, však v čas boje zpět se obrátili,

طایفهٔ افرایم با وجودی که با تیر و کمان مسلّح بودند، در روز جنگ فرار کردند.

Nebo neostříhali smlouvy Boží, a v zákoně jeho zpěčovali se choditi.

آنها به پیمان خود با خدا وفا نکردند و احکام او را بجا نیاوردند.

Zapomenuli se na činy jeho, a na divné skutky jeho, kteréž jim ukázal.

آنها معجزات و کارهای خدا را فراموش کردند.

Před otci jejich činil divy v zemi Egyptské, na poli Soan.

كارهایی را که خدا در برابر چشمان نیاکانشان در سرزمین مصر و دیار صوعن انجام داد.

Rozdělil moře, a převedl je; učinil, aby stály vody jako hromada.

خدا دریا را شکافت و آبها را مانند دیوار نگه ‌داشت و آنها را از میان آن گذرانید.

Vedl je ve dne v oblace, a každé noci v jasném ohni.

هنگام روز آنها را به وسیلهٔ ابر، و تمام شب با نور آتش هدایت می‌کرد.

Protrhl skály na poušti, a napájel je jako z propastí velikých.

در بیابان، صخره‌ها را شکافت و از اعماق زمین، به آنها آب فراوان داد.

Vyvedl potoky z skály, a učinil, aby vody tekly jako řeky.

او از صخره، چشمه به وجود آورد و آب را مانند رودخانه جاری ساخت.

A však vždy přičíněli hříchů proti němu, a popouzeli Nejvyššího na poušti.

ولی ایشان باز نسبت به خدای متعال، گناه ورزیدند و در بیابان از او سرپیچی کردند.

A pokoušeli Boha silného v srdci svém, žádajíce pokrmu podlé líbosti své.

در دلهای خود، خدا را امتحان کردند و از او غذایی مطابق میل خودشان خواستند.

A mluvili proti Bohu, řkouce: Zdaliž bude moci Bůh silný připraviti stůl na této poušti?

علیه خدا حرف می‌زدند و می‌گفتند: «آیا خدا می‌تواند در این بیابان برای ما خوراک تهیّه کند؟

Aj, udeřilť jest v skálu, a tekly vody, a řeky se rozvodnily. Zdali také bude moci dáti chleba? Zdali nastrojí masa lidu svému?

درست است که او توانست صخره را بزند و رود جاری شود، آیا می‌تواند برای ما نان و گوشت نیز فراهم کند؟»

A protož uslyšav Hospodin, rozhněval se, a oheň zažžen jest proti Jákobovi, a prchlivost vstoupila na Izraele,

وقتی خداوند شکایت آنها را شنید، بسیار خشمگین شد و آتش غضب او بر بنی‌اسرائیل شعله‌ور گردید،

Proto že se nedověřili Bohu, a neměli naděje v spasení jeho,

زیرا آنها به خدا ایمان نداشتند و باور نمی‌کردند که او آنها را نجات خواهد داد.

Ačkoli rozkázal oblakům shůry, a průduchy nebeské otevřel,

ولی خداوند به آسمان فرمان داد و درهای آسمان گشوده شدند

A dštil na ně mannou ku pokrmu, a obilé nebeské dával jim.

و غلّهٔ آسمانی یعنی مَنّا را بر ایشان بارانید تا بخورند.

Chléb mocných jedl člověk, seslal jim pokrmů do sytosti.

بنابراین آنها غذای فرشتگان را خوردند و خدا آذوقهٔ فراوان به آنان عطا فرمود.

Obrátil vítr východní u povětří, a přivedl mocí svou vítr polední.

به باد شرقی امر فرمود که بوزد و با قدرت خود، باد جنوبی را به وزش آورد.

I dštil na ně masem jako prachem, a ptactvem pernatým jako pískem mořským.

گوشت را مانند باران و پرندگان را مانند ریگ کنار دریا از آسمان

Spustil je do prostřed vojska jejich, a všudy vůkol stanů jejich.

در بین اردو‌ها و اطراف اقامتگاه آنها فروریخت.

I jedli, a nasyceni jsou hojně, a dal jim to, čehož žádali.

پس همگی خوردند و سیر شدند و خدا، آنچه را که می‌خواستند به آنها داد.

Ještě nevyplnili žádosti své, ještě pokrm byl v ústech jejich,

درحالی که لقمه در دهان ایشان بود و هنوز مشتاق خوردن بودند،

A v tom prchlivost Boží připadla na ně, a zbil tučné jejich, a přední Izraelské porazil.

آتش خشم خداوند بر آنها شعله‌ور گردید و نیرومندترین و بهترین جوانانشان را هلاک کرد.

S tím se vším vždy ještě hřešili, a nevěřili předivným skutkům jeho.

با وجود همهٔ اینها، آنها دست از گناه نکشیدند و با آن که آن‌همه معجزات را دیدند، اعتماد نکردند.

A protož dopustil na ně, že marně skonali dny své, a léta svá s chvátáním.

بنابراین خداوند عمرشان را کوتاه، و روزگارشان را با ترس و لرز همراه نمود.

Když je hubil, jestliže ho hledali, a zase k Bohu silnému hned na úsvitě se navraceli,

هرگاه تعدادی از آنها را می‌کشت، بقیّه به سوی او بازگشت می‌نمودند و از صمیم دل توبه می‌کردند.

Rozpomínajíce se na to, že Bůh byl skála jejich, a Bůh silný nejvyšší vykupitel jejich:

آنها به یاد می‌آوردند که خدا پشت و پناه آنهاست و پروردگار متعال، رهانندهٔ ایشان است.

(Ačkoli mu s pochlebenstvím mluvili ústy svými, a jazykem svým lhali jemu.

امّا حرفهای آنها همه دروغ بود و از روی راستی و صفا حرف نمی‌زدند.

A srdce jejich nebylo upřímé před ním, aniž se věrně měli v smlouvě jeho),

دلهایشان با خدا راست نبود و به پیمان خود با خدا وفا نکردند.

On jsa milosrdný, odpouštěl nepravosti jejich, a nezahladil jich; častokrát odvracel hněv svůj, a nevzbuzoval vší zůřivosti své.

امّا خدا با رحمت خود گناهانشان را بخشید و آنها را نابود نکرد. او بارها خشمگین شد امّا خشم خود را فرو نشانید.

Nebo pamatoval, že jsou tělo, vítr, kterýž odchází, a nenavracuje se zase.

او به یاد آورد که آنها انسان فانی هستند و مانند بادی هستند که فقط لحظه‌ای می‌وزد و دیگر بر نمی‌گردد.

Kolikrát jsou ho dráždili na poušti, a k bolesti přivodili na pustinách.

آنها بارها در بیابان در مقابل او سرکشی کردند و او را رنجاندند.

Týž i týž navracujíce se, pokoušeli Boha silného, a svatému Izraelskému cíle vyměřovali.

آنها بارها او را آزمایش کردند و خدای مقدّس اسرائیل را آزردند.

Nepamatovali na moc jeho, a na ten den, v kterémž je vysvobodil z ssoužení,

قدرت عظیم او را فراموش کردند، و روزی که او آنها را از دست دشمنانشان آزاد کرد، به یاد نیاوردند،

Když činil v Egyptě znamení svá, a zázraky své na poli Soan,

زمانی که او قدرت عظیم خود را با معجزات و عجایب، بر منطقهٔ صوعن در سرزمین مصر آشکار کرد.

Když obrátil v krev řeky a potoky jejich, tak že jich píti nemohli.

آب رود‏ها را به خون تبدیل کرد، طوری که مصریان آب برای خوردن نداشتند.

Dopustil na ně směsici žížal, aby je žraly, a žáby, aby je hubily.

و انواع پشه‌ها را فرستاد تا آنها را بگزند و قورباغه‏‌هایی که آنها را هلاک می‌کردند.

A dal chroustům úrody jejich, a úsilí jejich kobylkám.

کِشت و زراعتشان را و محصول زحماتشان را خوراک ملخها ساخت.

Stloukl krupami réví jejich, a stromy fíkové jejich ledem.

تاکستانهای ایشان را به وسیلهٔ تگرگ و درختان انجیرشان را با سرما از بین برد.

Vydal krupobití na hovada jejich, a na dobytek jejich uhlí řeřavé.

رمه‏‌ها و گلّه‏‌هایشان را با تگرگ و رعد و برق نابود کرد.

Poslal na ně prchlivost hněvu svého, rozpálení, zůřivost i ssoužení, dopustiv na ně anděly zlé.

او خشم هولناک و غضب خود را مانند فرشتگان مرگ فرستاد. تا ایشان را به اضطرابی عظیم گرفتار سازد.

Uprostrannil stezku prchlivosti své, neuchoval od smrti duše jejich, ano i na hovada jejich mor dopustil.

او از خشم خود دست نکشید، بلکه بلایی فرستاد و آنان را هلاک نمود.

A pobil všecko prvorozené v Egyptě, prvotiny síly v staních Chamových.

تمام پسران نخستزادهٔ مصریان را هلاک کرد.

Ale lid svůj vyvedl jako ovce, a vodil se s nimi jako s stádem po poušti.

آنگاه قوم خود را مانند یک شبان راهنمایی کرد و آنان را در بیابان هدایت نمود.

Vodil je v bezpečnosti, tak že nestrašili, nepřátely pak jejich přikrylo moře,

او آنان را در امنیّت رهبری کرد و آنها هیچ ترسی نداشتند. امّا دریا، دشمنان ایشان را غرق نمود.

Až je přivedl ku pomezí svatosti své, na horu tu, kteréž dobyla pravice jeho.

او آنها را به سرزمین مقدّس خود، بر کوهی که خود آن را تسخیر نموده بود، آورد.

Vyhnav před tváří jejich národy, způsobil to, aby jim na provazec dědictví jejich přišli, a aby přebývala v staních jejich pokolení Izraelská.

ساکنان آنجا را در مقابل چشمان آنان بیرون راند و سرزمینشان را بین طایفه‌های اسرائیل تقسیم کرد و به عنوان مِلکیّت به آنها بخشید.

Však vždy předce pokoušeli a dráždili Boha nejvyššího, a svědectví jeho neostříhali.

امّا آنها بار دیگر طغیان کردند و خدای متعال را امتحان نمودند و دستورات او را اطاعت نکردند.

Ale zpět odšedše, převráceně činili, jako i předkové jejich; uchýlili se jako mylné lučiště.

مانند نیاکان خود به راه کج رفتند، و همچون کمان کج غیر قابل اعتماد شدند.

Nebo popouzeli ho výsostmi svými, a rytinami svými k horlení přivedli jej.

با ساختن پرستشگاهها و پرستش بُتها و خدایان غیر، آتش خشم او را برافروختند.

Slyšel Bůh, a rozhněval se, a u velikou ošklivost vzal Izraele,

چون خدا آن وضع را دید به خشم آمد و قوم اسرائیل را از حضور خود راند.

Tak že opustiv příbytek v Sílo, stánek, kterýž postavil mezi lidmi,

خیمهٔ شیلوه را -‌که جای سکونت او با آدمیان بود- ترک کرد.

Vydal v zajetí sílu svou, a slávu svou v ruce nepřítele.

به دشمنان فرصت داد تا صندوق پیمان را که نشانهٔ قدرت و جلال او بود، به یغما ببرند.

Dal pod meč lid svůj, a na dědictví své se rozhněval.

او از قوم خود خشمگین شد و آنان را به شمشیر دشمنانشان سپرد.

Mládence jeho sežral oheň, a panny jeho nebyly chváleny.

جوانانشان در آتش جنگ سوختند و دختران جوان بی‌شوهر ماندند.

Kněží jejich od meče padli, a vdovy jejich neplakaly.

کاهنانشان با شمشیر به قتل رسیدند و بیوه‌های ایشان اجازهٔ ماتم و عزاداری نداشتند.

Potom pak procítil Pán jako ze sna, jako silný rek, kterýž po víně sobě vykřikuje.

سرانجام، خداوند مانند کسی‌که از خواب بیدار شود و مانند پهلوانی سرخوش از شراب، برخاست.

A ranil nepřátely své po zadu, a u věčné pohanění je vydal.

دشمنان خود را به عقب راند و برای همیشه خجل و رسوا ساخت.

Ačkoli pak pohrdl stánkem Jozefovým, a pokolení Efraimova nevyvolil,

خانوادهٔ یوسف را رد کرد و طایفهٔ افرایم را نپذیرفت،

Však vyvolil pokolení Judovo, horu Sion, kterouž zamiloval.

بلکه طایفهٔ یهودا را، و کوه صهیون را که دوست می‌داشت، برگزید.

A vystavěl sobě, jako hrad vysoký, svatyni svou, jako zemi, kterouž utvrdil na věky.

در آنجا معبد بزرگ خود را که چون آسمان و زمین استوار و پایدار است، برپا نمود.

A vyvolil Davida služebníka svého, vzav jej od chlévů stáda.

بندهٔ خود داوود را برگزید، او را از چراگاه گوسفندان بیرون آورد،

Když chodil za ovcemi březími, zavedl jej, aby pásl Jákoba, lid jeho, a Izraele, dědictví jeho.

جایی که گوسفندان پدرش را شبانی می‌کرد، تا شبان قوم او، یعنی بنی‌اسرائیل باشد.

Kterýž pásl je v upřímnosti srdce svého, a zvláštní opatrností rukou svých vodil je.

داوود نیز از صمیم دل و با کاردانی، پیشوایی آنها را به عهده گرفت.