Psalms 104

Dobrořeč duše má Hospodinu. Hospodine Bože můj, velmi jsi veliký, velebnost a krásu jsi oblékl.

ای خداوند، خدای من، تو چقدر بزرگ هستی! تو با عظمت و جلال آراسته‌ای.

Přioděls se světlem jako rouchem, roztáhls nebesa jako kortýnu.

خود را با نور پوشانیده و آسمان را مانند خیمه‌ای گسترانیده‌ای.

Kterýž sklenul na vodách paláce své, kterýž užívá hustých oblaků místo vozů, a vznáší se na peří větrovém.

خانه‌ات را بر فراز آبها بنا نموده‌ای. ابرها را ارابهٔ خود ساخته‌ای و بر بالهای باد سوار شده‌ای.

Kterýž činí posly své duchy, služebníky své oheň plápolající.

بادها پیام‌آوران تو و شعله‌های آتش خادمان تو هستند.

Založil zemi na sloupích jejich, tak že se nepohne na věky věků.

اساس زمین را چنان استوار کردی که هرگز تکان نمی‌خورد.

Propastí jako rouchem byl jsi ji přioděl, i nad horami stály vody.

دریاها آن را مانند ردا دربر گرفت و آب، کوهها را پوشانید.

K žehrání tvému rozběhly se, před hřmotem hromu tvého pospíšily,

از توبیخ تو، آبها خروشیدند و از شنیدن صدای فرمان تو، آنها گریختند.

(Vystoupily hory, snížilo se údolí), na místo, kteréž jsi jim založil.

از روی کوهها به‌ دشتها جاری شدند و دشتها را پُر کردند، به جاهایی که برای آنها تعیین نموده بودی.

Meze jsi položil, aby jich nepřestupovaly, ani se navracovaly k přikrývání země.

برای آنها حدودی را معیّن کردی تا از آن نگذرند و بار دیگر تمام روی زمین را نپوشانند.

Kterýž vypouštíš potoky přes údolé, aby tekli mezi horami,

چشمه‏ها را در وادیها و رودخانه‏ها را بین کوهها جاری ساختی.

A nápoj dávali všechněm živočichům polním. Tuť uhašují oslové divocí žízeň svou.

تا حیوانات وحشی از آنها بنوشند و الاغهای وحشی، تشنگی خود را فرونشانند.

Při nich hnízdí se ptactvo nebeské, a z prostřed ratolestí hlas svůj vydává.

پرندگان، بر شاخه‏های درختانِ نزدیک آنها آشیانه می‌سازند و نغمه‏سرایی می‌کنند.

Kterýž svlažuješ hory z výsostí svých, aby ovocem činů tvých sytila se země.

از آسمان بر کوهها باران می‌بارانی و زمین را از نعماتت پُر می‌سازی.

Dáváš, aby rostla tráva dobytku, a bylina ku potřebě člověku, abys tak vyvodil chléb z země,

برای مصرف حیوانات علف را می‌رویانی و برای انسانها نباتات را آفریدی تا غذای خود را از آنها به دست آورند.

A víno, jenž obveseluje srdce člověka. Činí, aby se stkvěla tvář od oleje, ano i pokrmem zdržuje život lidský.

تا برای شادی دل خود شراب، و برای شادابی چهرهٔ‌شان روغن، و جهت تقویت جسمانی خود، نان تهیّه کنند.

Nasyceno bývá i dříví Hospodinovo, cedrové Libánští, kteréž štípil.

سروهای لبنان که درختان خداوند هستند، سیراب می‌شوند.

Na nichž se ptáci hnízdí, i čáp příbytek svůj má na jedlí.

پرندگان بر درختان سرو، و لک‌لکها روی درختان صنوبر، آشیانه می‌سازند.

Hory vysoké jsou kamsíků, skály útočiště králíků.

کوهها پناهگاه بُزهای کوهی و صخره‏ها لانهٔ گورکن‏هاست.

Učinil měsíc k jistým časům, a slunce zná západ svůj.

مهتاب را جهت تعیین فصلها آفریدی و آفتاب وقت غروب خود را می‌داند.

Uvodíš tmu, a bývá noc, v níž vybíhají všickni živočichové lesní:

شب را به وجود آوردی تا در تاریکی آن حیوانات وحشی از لانه‌های خود بیرون آیند.

Lvíčata řvoucí po loupeži, aby hledali od Boha silného pokrmu svého.

شیرهای جوان برای طعمه‏ای که خدا برایشان فراهم کرده است، غرّش می‌کنند.

Když slunce vychází, zase shromažďují se, a v doupatech svých se ukládají.

در وقت طلوع آفتاب، دوباره به بیشهٔ خود می‌روند و استراحت می‌کنند.

Člověk vychází ku práci své, a k dílu svému až do večera.

انسانها برای کسب و کار از خانه‏های خود بیرون می‌روند و تا هنگام شب تلاش می‌کنند.

Jak mnozí a velicí jsou skutkové tvoji, Hospodine! Všeckys je moudře učinil, plná jest země bohatství tvého.

خداوندا، کارهای تو چه بسیار است، همهٔ آنها را با حکمت انجام داده‌ای، زمین از مخلوقات تو پُر است.

V moři pak velikém a přeširokém, tamť jsou hmyzové nesčíslní, a živočichové malí i velicí.

اقیانوسها بزرگ و وسیع هستند و حیوانات بی‌شمار، کوچک و بزرگ در آنها زندگی می‌کنند.

Tuť bárky přecházejí i velryb, kteréhož jsi stvořil, aby v něm hrál.

کشتی‌ها بر روی آنها حركت می‌کنند و هیولای دریایی در آنها بازی می‌کند.

Všecko to na tě očekává, abys jim dával pokrm časem svým.

همهٔ آنها محتاج تو هستند، تا روزیِ آنها را بدهی.

Když jim dáváš, sbírají; když otvíráš ruku svou, nasyceni bývají dobrými věcmi.

هر آنچه تو به آنها می‌دهی، آنها جمع می‌نمایند. تو برایشان غذا آماده می‌کنی و آنها را سیر می‌سازی.

Když skrýváš tvář svou, rmoutí se; když odjímáš ducha jejich, hynou, a v prach svůj se navracejí.

وقتی از آنها روی برمی‌گردانی، به وحشت می‌افتند و هنگامی‌که جانشان را می‌گیری، می‌میرند و به خاک برمی‌گردند زیرا که از آن ساخته شده‌اند.

Vysíláš ducha svého, a zase stvořeni bývají, a obnovuješ tvář země.

چون روح خود را می‌فرستی زنده می‌شوند و زمین، زندگی تازه پیدا می‌کند.

Budiž sláva Hospodinova na věky, rozveselujž se Hospodin v skutcích svých.

جلال خداوند جاودان باد. خداوند از کارهای خود خشنود باشد.

On když pohledí na zemi, anať se třese; když se dotkne hor, anť se kouří.

او به زمین می‌نگرد و زمین به لرزه می‌آید و چون کوهها را لمس می‌کند، چون آتشفشان فَوَران می‌کنند.

Zpívati budu Hospodinu, dokudž jsem živ; žalmy Bohu svému zpívati budu, pokudž mne stává.

تا زنده‌ام سرود حمد خواهم سرایید، و تا آخر عمر خود، خداوند را ستایش خواهم كرد.

Libé bude přemyšlování mé o něm, jáť rozveselím se v Hospodinu.

امیدوارم که دعا و مناجات من او را خشنود سازد، زیرا او سرچشمهٔ سرور و شادی من است.

Ó by hříšníci vyhynuli z země, a bezbožných aby již nebylo. Dobrořeč duše má Hospodinu. Halelujah.

گناهکاران از روی زمین محو شوند و اثری از مردمان بدکار باقی نماند. ای جان من خداوند را ستایش کن. خداوند را سپاس باد.