Proverbs 14

Moudrá žena vzdělává dům svůj, bláznice pak rukama svýma boří jej.

زن دانا خانهٔ خود را آباد می‌کند، امّا زن نادان با دست خود خانهٔ خود را خراب می‌سازد.

Kdo chodí v upřímnosti své, bojí se Hospodina, ale převrácený v cestách svých pohrdá jím.

کسانی‌که با صداقت رفتار می‌نمایند، از خداوند می‌ترسند، ولی اشخاص بدکار او را تحقیر می‌کنند.

V ústech blázna jest hůl pýchy, rtové pak moudrých ostříhají jich.

پُر حرفی شخص نادان را به زحمت می‌اندازد، امّا سخنان شخص دانا او را محافظت می‌کند.

Když není volů, prázdné jsou jesle, ale hojná úroda jest v síle volů.

اگر گاو نباشد، انبار از غلّه خالی می‌ماند، با نیرو و قوّت گاو محصول فراوان به دست می‌آید.

Svědek věrný neklamá, ale svědek falešný mluví lež.

شاهد امین دروغ نمی‌گوید، امّا از دهان شاهد نادرست دروغ می‌بارد.

Hledá posměvač moudrosti, a nenalézá, rozumnému pak umění snadné jest.

کسی‌که همه‌چیز را مسخره می‌کند، هرگز نمی‌تواند حکمت را بیابد، ولی شخص عاقل به آسانی آن را به دست می‌آورد.

Odejdi od muže bláznivého, když neseznáš při něm rtů umění.

از مردم نادان دوری کن، زیرا چیزی ندارند که به تو یاد بدهند.

Moudrost opatrného jest, aby rozuměl cestě své, bláznovství pak bláznů ke lsti.

حکمتِ شخص عاقل راهنمای اوست، امّا حماقتِ افراد نادان باعث گمراهی آنها می‌شود.

Blázen přikrývá hřích, ale mezi upřímými dobrá vůle.

آدمهای نادان از گناه کردن دست نمی‌کشند، امّا درستکاران رضامندی خدا را می‌خواهند.

Srdce ví o hořkosti duše své, a k veselí jeho nepřimísí se cizí.

تنها دل انسان است که تلخی او را احساس می‌کند و در خوشی او نیز کسی جز خودش نمی‌تواند شریک باشد.

Dům bezbožných vyhlazen bude, ale stánek upřímých zkvetne.

خانهٔ مردم بدکار خراب می‌شود، امّا خانهٔ راستان وسعت می‌یابد.

Cesta zdá se přímá člověku, a však dokonání její jest cesta k smrti.

راهی که فکر می‌‌کنی راست است، ممکن است به مرگ منتهی شود.

Také i v smíchu bolí srdce, a cíl veselí jest zámutek.

خنده می‌تواند اندوه را پنهان کند، امّا هنگامی‌که خنده تمام شود، درد و اندوه بر جای خود باقی می‌ماند.

Cestami svými nasytí se převrácený srdcem, ale muž dobrý štítí se jeho.

آدم خدا نشناس نتیجهٔ کار خود را می‌بیند و شخص نیکو از ثمرهٔ کارهای خود بهره می‌گیرد.

Hloupý věří každému slovu, ale opatrný šetří kroku svého.

آدم نادان هر حرفی را باور می‌کند، امّا شخص عاقل سنجیده رفتار می‌نماید.

Moudrý bojí se a odstupuje od zlého, ale blázen dotře a smělý jest.

شخص دانا محتاط است و از خطر دوری می‌کند، ولی آدم نادان از روی غرور، خود را به خطر می‌اندازد.

Náhlý se dopouští bláznovství, a muž myšlení zlých v nenávisti bývá.

شخص تندخو کارهای احمقانه می‌کند و آدم حیله‌گر مورد نفرت قرار می‌گیرد.

Dědičně vládnou hlupci bláznovstvím, ale opatrní bývají korunováni uměním.

حماقت نصیب نادانان می‌شود و حکمت نصیب عاقلان.

Sklánějí se zlí před dobrými, a bezbožní u bran spravedlivého.

مردم بدکار عاقبت در برابر اشخاص نیک سر تعظیم فرود می‌آورند و محتاج آنها می‌شوند.

Také i příteli svému v nenávisti bývá chudý, ale milovníci bohatého mnozí jsou.

ثروتمندان دوستان زیاد دارند، امّا شخص فقیر را حتّی همسایه‌هایش نیز تحقیر می‌کنند.

Pohrdá bližním svým hříšník, ale kdož se slitovává nad chudými, blahoslavený jest.

تحقیر کردن اشخاص فقیر گناه است، خوشا به حال کسی‌که بر آنها ترحّم کند.

Zajisté žeť bloudí, kteříž ukládají zlé; ale milosrdenství a pravda těm, kteříž smýšlejí dobré.

کسانی‌که نقشه‌های پلید در سر می‌پرورانند، گمراه می‌شوند؛ امّا آنهایی که نیّت خوب دارند، مورد محبّت و اعتماد قرار می‌گیرند.

Všeliké práce bývá zisk, ale slovo rtů jest jen k nouzi.

کسی‌که زحمت می‌کشد، منفعت عایدش می‌شود؛ امّا شخصی که فقط حرف می‌زند، فقیر می‌گردد.

Koruna moudrých jest bohatství jejich, bláznovství pak bláznivých bláznovstvím.

ثروت نصیب مردم دانا می‌شود، امّا پاداش اشخاص نادان حماقت آنهاست.

Vysvobozuje duše svědek pravdomluvný, ale lstivý mluví lež.

شاهد امین جان مردم را نجات می‌دهد، امّا شاهد دروغگو به مردم خیانت می‌کند.

V bázni Hospodinově jestiť doufání silné, kterýž synům svým útočištěm bude.

کسی‌که از خدا می‌ترسد، تکیه‌گاه مستحکمی ‌دارد و فرزندانش در امان می‌باشند.

Bázeň Hospodinova jest pramen života, k vyhýbání se osídlům smrti.

خدا‌ترسی چشمهٔ حیات است و انسان را از دامهای مرگ دور نگاه می‌دارد.

Ve množství lidu jest sláva krále, ale v nedostatku lidu zahynutí vůdce.

عظمت یک پادشاه به تعداد مردمی است که بر آنها حکومت می‌کند. پادشاه بدون رعیت نابود می‌شود.

Zpozdilý k hněvu hojně má rozumu,ale náhlý pronáší bláznovství.

کسی‌که صبر و حوصله دارد، شخص بسیار دانایی است، امّا از آدم تندخو حماقت سرمی‌زند.

Život těla jest srdce zdravé, ale hnis v kostech jest závist.

آرامش فکری به بدن سلامتی می‌بخشد، ولی حسادت استخوان را می‌پوساند.

Kdo utiská chudého, útržku činí Učiniteli jeho; ale ctí jej, kdož se slitovává nad chudým.

کسی‌که به فقرا ظلم می‌کند به آفرینندهٔ آنها اهانت کرده است و هر که به مردم مسکین ترحّم می‌نماید، خدا را احترام نموده است.

Pro zlost svou odstrčen bývá bezbožný, ale naději má i při smrti své spravedlivý.

مردم خداشناس وقتی بمیرند، پناهگاهی خواهند داشت، امّا گناهکاران به وسیلهٔ گناهانشان تباه می‌شوند.

V srdci rozumného odpočívá moudrost, co pak jest u vnitřnosti bláznů, nezatají se.

اشخاص فهمیده حکمت را در دل خود حفظ می‌کنند، ولی آدمهای نادان از حکمت بهره‌ای ندارند.

Spravedlnost zvyšuje národ, ale hřích jest ku pohanění národům.

صداقت مایهٔ سرفرازی یک قوم است و گناه باعث رسوایی آن.

Laskav bývá král na služebníka rozumného, ale hněviv na toho, kterýž hanbu činí.

پادشاه از خدمتگزاران دانا خشنود می‌شود، امّا کسانی‌که شرارت می‌کنند، مورد غضب او قرار می‌گیرند.