Lamentations 5

Rozpomeň se, Hospodine, co se nám děje; popatř a viz pohanění naše.

خداوندا، به یادآور که چه بلایی بر سر ما آمده است: ببین که چگونه خوار و رسوا شده‌ایم!

Dědictví naše obráceno jest k cizím, domové naši k cizozemcům.

سرزمین موروثی ما به دست بیگانگان افتاده است و در خانه‌های ما مردم بیگانه زندگی می‌کنند.

Sirotci jsme a bez otce, matky naše jsou jako vdovy.

ما یتیم شده‌ایم. پدران ما به دست دشمن کشته شده و مادران ما بیوه شده‌اند.

Vody své za peníze pijeme, dříví naše za záplatu přichází.

آبی را که می‌خوریم و هیزمی را که برای آتش به کار می‌بریم، باید بخریم.

Na hrdle svém protivenství snášíme, pracujeme, nedopouští se nám odpočinouti.

باری سخت و دشوار بر دوش خود می‌کشیم. خسته و ناتوان شده‌ایم و راحتی نداریم.

Egyptským podáváme ruky i Assyrským, abychom nasyceni byli chlebem.

پیش مردم مصر و آشور دست دراز کردیم تا لقمه نانی به ما بدهند و زنده بمانیم.

Otcové naši hřešili, není jich, my pak trestáni po nich neseme.

نیاکان ما گناه کردند امّا آنها از بین رفتند و اینک ما تاوان گناه آنها را پس می‌دهیم.

Služebníci panují nad námi; není žádného, kdo by vytrhl z ruky jejich.

غلامان بر ما حکومت می‌کنند و کسی نیست که ما را از قدرت آنها نجات بدهد.

S opovážením se života svého hledáme chleba svého, pro strach meče i na poušti.

یک لقمه نان را در بیابان با خطر جان به دست می‌آوریم.

Kůže naše jako pec zčernaly od náramného hladu.

از شدّت گرسنگی در تب می‌سوزیم و پوست بدن ما همچون تنورِ داغ است.

Ženám na Sionu i pannám v městech Judských násilé činí.

همسران ما در کوه صهیون مورد تجاوز قرار گرفتند و دختران ما در تمام روستاهای یهودیه مجبور شدند خود را تسلیم کنند.

Knížata rukou jejich zvěšena jsou, osoby starých nemají v poctivosti.

رهبران ما را به دار آویخته‌اند و به ریش‌سفیدان ما بی‌احترامی شده است.

Mládence k žernovu berou, a pacholata pod dřívím klesají.

از جوانان ما در آسیاب کار می‌کشند و اطفال ما در زیر بارِ گران هیزم، از پا می‌افتند.

Starci sedati v branách přestali a mládenci od zpěvů svých.

پیر مردان ما دیگر در کنار دروازهٔ شهر دیده نمی‌شوند و جوانان ما دیگر آواز نمی‌خوانند.

Přestala radost srdce našeho, obrátilo se v kvílení plésání naše.

خوشی و سرور از دلهای ما رخت بربسته و رقص و پایکوبی ما به ماتم تبدیل شده است.

Spadla koruna s hlavy naší; běda nám již, že jsme hřešili.

وای بر ما که گناه کردیم و تاج جلال و افتخار را از دست دادیم.

Protoť jest mdlé srdce naše, pro tyť věci zatměly se oči naše,

دلهای ما بی‌تاب و چشمان ما تار گشته‌اند،

Pro horu Sion, že zpuštěna jest; lišky chodí po ní.

زیرا کوه صهیون، ویران و محل گشت و گذار شغالان شده است.

Ty Hospodine, na věky zůstáváš, a stolice tvá od národu do pronárodu.

خداوندا، تو فرمانروای ابدی جهان هستی و تاج و تخت تو بی‌زوال است.

Proč se zapomínáš na věky na nás, a opouštíš nás za tak dlouhé časy?

چرا ما را برای همیشه از یاد بردی؟ چرا ما را برای مدّتی طولانی ترک کردی؟

Obrať nás, ó Hospodine, k sobě,a obráceni budeme; obnov dny naše, jakž byly za starodávna.

ای خداوند، ما را دوباره به سوی خود بازگردان و جلال پیشین ما را بازگردان.

Nebo zdali všelijak zavržeš nás, a hněvati se budeš na nás velice?

آیا ما را بکلّی ترک کرده و از ما بی‌نهایت خشمگین هستی؟