Job 6

Odpovídaje pak Job, řekl:

اگر غم و اندوهِ مرا در ترازو وزن کنید و مشکلات مرا بسنجید،

Ó kdyby pilně zváženo bylo hořekování mé, a bída má na váze aby spolu vyzdvižena byla.

اگر غم و اندوهِ مرا در ترازو وزن کنید و مشکلات مرا بسنجید،

Jistě že by se nad písek mořský těžší ukázala, pročež mi se i slov nedostává.

برایتان معلوم می‌شود که از ریگهای دریا هم سنگین‌ترند. از همین سبب است که سخنان من بی‌پرواست.

Nebo střely Všemohoucího vězí ve mně, jejichž jed vysušil ducha mého, a hrůzy Boží bojují proti mně.

زیرا خدای قادر مطلق مرا هدف تیرهای خود قرار داده است، و زهر آنها در بدنم پخش شده‌اند و ترس خدا مرا به وحشت انداخته است.

Zdaliž řve divoký osel nad mladistvou travou? Řve-liž vůl nad picí svou?

الاغ اگر علف داشته باشد، عَرعَر نمی‌کند و گاو در وقت خوردن، بانگ نمی‌زند.

Zdaliž jedí to, což neslaného jest, bez soli? Jest-liž chut v věci slzké?

غذای بی‌نمک مزه‌ای ندارد و همچنین در سفیدهٔ تخم‌مرغ طعمی نیست.

Ach, kterýchž se ostýchala dotknouti duše má, ty jsou již bolesti těla mého.

برای خوردن این‌گونه غذاها اشتها ندارم و از هر چیزی که می‌خورم، حالم به هم می‌خورد.

Ó by se naplnila žádost má, a aby to, čehož očekávám, dal Bůh,

ای کاش خدا آرزوی مرا برآورده سازد، خواهش مرا قبول فرماید و مرا بکشد و رشتهٔ زندگی مرا قطع کند.

Totiž, aby se líbilo Bohu setříti mne, vztáhnouti ruku svou, a zahladiti mne.

ای کاش خدا آرزوی مرا برآورده سازد، خواهش مرا قبول فرماید و مرا بکشد و رشتهٔ زندگی مرا قطع کند.

Neboť mám ještě, čím bych se potěšoval, (ačkoli hořím bolestí, aniž mne Bůh co lituje), že jsem netajil řečí Nejsvětějšího.

اگر خواهش مرا بپذیرد، با همهٔ دردهایی که دارم، از خوشی ذوق خواهم کرد. من هرگز از احکام خدا نافرمانی نکرده‌ام، زیرا می‌دانم که او مقدّس است.

Nebo jaká jest síla má, abych potrvati mohl? Aneb jaký konec můj, abych prodlel života svého?

چه نیرویی در من باقیمانده است که زنده باشم؟ به چه امیدی به زندگی ادامه بدهم؟

Zdali síla má jest síla kamenná? Zdali tělo mé ocelivé?

آیا من از سنگ ساخته شده‌ام؟ آیا بدن من از برنز است؟

Zdaliž pak obrany mé není při mně? Aneb zdravý soud vzdálen jest ode mne,

قوّتی برای من باقی نمانده است تا خود را از وضعی که دارم، نجات بدهم و کسی هم نیست که به من کمک کند.

Proti tomu, jehož lítostivost k bližnímu mizí, a kterýž bázeň Všemohoucího opustil?

کسی‌که به دوست خود رحم و شفقت ندارد، در واقع از قادر مطلق نمی‌ترسد.

Bratří moji zmýlili mne jako potok, pominuli jako prudcí potokové,

مثل نهری که در زمستان از یخ و برف پُر است و در تابستان آب آن در اثر حرارت بخار می‌شود و خشک می‌گردد، دوستان من هم قابل اعتماد نیستند.

Kteříž kalní bývají od ledu, a v nichž se kryje sníh.

مثل نهری که در زمستان از یخ و برف پُر است و در تابستان آب آن در اثر حرارت بخار می‌شود و خشک می‌گردد، دوستان من هم قابل اعتماد نیستند.

V čas horka vysychají; když sucho bývá, mizejí z místa svého.

مثل نهری که در زمستان از یخ و برف پُر است و در تابستان آب آن در اثر حرارت بخار می‌شود و خشک می‌گردد، دوستان من هم قابل اعتماد نیستند.

Sem i tam roztěkají se od toku svého obecného, v nic se obracejí a hynou.

کاروانیان برای آب به کنار جوی می‌روند، آن را خشک می‌یابند و در نتیجه از تشنگی هلاک می‌شوند.

To vidouce houfové jdoucích z Tema, zástupové Sabejských, jenž naději měli v nich,

وقتی کاروانهای تیما و سبا به سراغ آب می‌روند، با دیدن جوی خشک، ناامید می‌شوند.

Zastyděli se, že v nich doufali; nebo přišedše až k nim, oklamáni jsou.

وقتی کاروانهای تیما و سبا به سراغ آب می‌روند، با دیدن جوی خشک، ناامید می‌شوند.

Tak zajisté i vy byvše, nejste; vidouce potření mé, děsíte se.

شما هم مانند همان جوی هستید، زیرا رنج و مصیبت مرا می‌بینید و از ترس به نزدیک من نمی‌آیید.

Zdali jsem řekl: Přineste mi, aneb z zboží svého udělte darů pro mne?

آیا من از شما چیزی خواسته‌ام، یا گفته‌ام که هدیه‌ای به من بدهید

Aneb: Vysvoboďte mne z ruky nepřítele, a z ruky násilníků vykupte mne?

و یا مرا از دست دشمنان و از چنگ ظالمان نجات بدهید؟

Poučte mne, a budu mlčeti, a v čem bych bloudil, poslužte mi k srozumění.

به من راه چاره را نشان بدهید و بگویید که گناه من چیست، آنگاه خاموش می‌شوم و حرفی نمی‌زنم.

Ó jak jsou pronikavé řeči upřímé! Ale co vzdělá obviňování vaše?

سخنِ راست، قانع کننده است، امّا ایراد شما بی‌جاست.

Zdali jen z slov mne viniti myslíte, a převívati řeči choulostivého?

آیا گمان می‌برید که سخنان من بیهوده و مثل بادِ هواست؟ پس چرا به سخنان مأیوس کنندهٔ من جواب می‌دهید؟

Také i na sirotka se obořujete, anobrž jámu kopáte příteli svému.

شما حتّی به مال یتیم طمع دارید و از دوستانتان به نفع خود استفاده می‌کنید.

A protož nyní chtějtež popatřiti na mne, a suďte, klamám-liť před oblíčejem vaším.

حال وضع مرا ببینید و بگویید که آیا من دروغ می‌گویم؟

Napravte se, prosím, nechť není nepravostí; napravte se, pravím, a tak poznáte, žeť jest spravedlnost v té řeči mé.

دیگر بس است و بی‌انصافی نکنید. محکومم نسازید، زیرا گناهی ندارم.

A jest-li na jazyku mém nepravost, neměl-liž bych, čitedlen býti bíd?

آیا فکر می‌کنید که من حقیقت را نمی‌گویم، و خوب و بد را از هم تشخیص نمی‌دهم؟