Job 11

A odpovídaje Zofar Naamatský, řekl:

آیا کسی به این سخنان پوچ و بیهوده جواب نمی‌دهد؟ آیا گزافه‌گویی، حق را به تو می‌دهد؟

Zdaliž k mnohým slovům nemá odpovědíno býti? Aneb zdali člověk mnohomluvný práv zůstane?

آیا کسی به این سخنان پوچ و بیهوده جواب نمی‌دهد؟ آیا گزافه‌گویی، حق را به تو می‌دهد؟

Žváním svým lidi zaměstknáváš, a posmíváš se, aniž jest, kdo by tě zahanbil.

آیا با یاوه‌گویی می‌توانی دیگران را ساکت گردانی؟ آیا می‌خواهی وقتی‌که دیگران را مسخره می‌‌کنی، آنها ساکت بمانند؟

Nebo jsi řekl: Čisté jest učení mé, a čist jsem, ó Bože, před očima tvýma.

تو ادّعا می‌‌کنی که سخنانت حقیقت دارند و در حضور خدا پاک هستی.

Ješto, ó kdyby Bůh mluvil, a otevřel rty své proti tobě,

امّا ای کاش خدا لب به سخن بگشاید و جواب تو را بدهد

Aťby oznámil tajemství moudrosti, že dvakrát většího trestání zasloužil jsi. A věz, že se Bůh zapomněl na tebe pro nepravost tvou.

و اسرار حکمت خود را برایت بیان کند، زیرا حکمت خدا جنبه‌های زیادی دارد که دانستن آنها برای انسان خیلی مشکل است. بدان که خدا تو را کمتر از آن چه که سزاوار هستی، جزا داده است.

Zdaliž ty stižitelnosti Boží dosáhneš, aneb dokonalost Všemohoucího vystihneš?

کسی نمی‌تواند حد و اندازهٔ عظمت و قدرت خدای قادر مطلق را درک کند.

Vyšší jest nebes, což učiníš? Hlubší než peklo, jakž porozumíš?

آسمان، خدا را محدود نمی‌کند، امّا فراتر از دسترس تو می‌باشد. خدا دنیای مردگان را می‌شناسد امّا تو نه.

Delší jest míra její než země, a širší než moře.

عظمت خدا وسیع‌تر از زمین و عمیقتر از دریاست

Bude-li pléniti neb zavírati aneb ssužovati, kdo se na něj bude domlouvati?

اگر خدا تو را بگیرد و محاکمه کند، چه کسی می‌تواند مانع او شود؟

Poněvadž zná lidskou marnost, a vidí nepravost, což by tomu rozuměti neměl?

زیرا کارهای هیچ‌کسی از او پوشیده نیست و می‌داند چه کسی گناهکار کیست.

Tak aby muž nesmyslný nabyl rozumu, ačkoli člověk jest jako hřebec z divokého osla zplozený.

شخص احمق وقتی حکیم می‌شود که الاغ وحشی انسانی بزاید.

Jestliže ty nastrojíš srdce své, a ruce své k němu vztáhneš;

اکنون اگر با قلب صاف و پاک، دست دعا به سوی خدا بلند کنی،

Byla-li by nepravost v ruce tvé, vzdal ji od sebe, aniž dopouštěj bydliti v staních svých nešlechetnosti:

از بدی و گناه بپرهیزی و شرارت را به خانه‌ات راه ندهی،

Tedy jistě pozdvihneš tváři své z poškvrny, a budeš nepohnutý, aniž se báti budeš.

آن وقت می‌توانی با سربلندی و با اطمینان کامل و بدون ترس، با دنیا روبه‌رو شوی.

Nebo se na těžkost zapomeneš, na niž jako na vody, kteréž pominuly, zpomínati budeš.

همهٔ مصیبتها را فراموش می‌‌کنی و آنها همچون آبِ رفته به‌خاطر نمی‌آیند.

K tomu nad poledne jasný nastaneť čas; zatmíš-li se pak, jitru podobný budeš.

زندگی‌ات درخشانتر از آفتاب نیمروز و تاریکی آن مثل صبح روشن می‌شود.

Budeš i mysli doufanlivé, maje naději; stánek roztáhneš, i bezpečně spáti budeš.

با امید و اطمینان خاطر زندگی می‌‌کنی و در راحت و آسایش به سر می‌بری.

A tak v pokoji budeš, aniž tě kdo předěsí, a mnozí tváři tvé kořiti se budou.

از دشمنانت نخواهی ترسید؛ مردم بسیاری از تو کمک خواهند خواست.

Oči pak bezbožných zkaženy budou, a utíkání jim zhyne; nadto naděje jejich bude jako dchnutí člověka.

امّا چشمان بدکاران کور و راه گریز از هر سو به رویشان بسته می‌شود و تنها امیدشان مرگ می‌باشد.