Psalms 139

Přednímu zpěváku, žalm Davidův. Hospodine, ty jsi mne zkusil a seznal.

Ho Eternulo, Vi min esploras kaj min konas.

Ty znáš sednutí mé i povstání mé, rozumíš myšlení mému zdaleka.

Vi scias, kiam mi sidas kaj kiam mi leviĝas; Vi komprenas mian penson de malproksime.

Chození mé i ležení mé ty obsahuješ, a všech mých cest svědom jsi.

Kiam mi iras kaj kiam mi ripozas, Vi estas ĉirkaŭ mi, Kaj ĉiujn miajn vojojn Vi konas.

Než ještě mám na jazyku slovo, aj, Hospodine, ty to všecko víš.

Ĉar antaŭ ol troviĝas vorto sur mia lango, Jen, ho Eternulo, Vi ĉion jam scias.

Z zadu i z předu obklíčils mne, a vzložils na mne ruku svou.

De malantaŭe kaj de antaŭe Vi ĉirkaŭbaris min Kaj metis sur min Vian manon.

Divnější jest umění tvé nad můj vtip; vysoké jest, nemohu k němu.

Mirinda estas por mi tia sciado, tro alta; Mi ĝin ne povas kompreni.

Kamž bych zašel od ducha tvého? Aneb kam bych před tváří tvou utekl?

Kien mi iros for de Via spirito? Kaj kien mi kuros for de Via vizaĝo?

Jestliže bych vstoupil na nebe, tam jsi ty; pakli bych sobě ustlal v hrobě, aj, přítomen jsi.

Se mi leviĝos al la ĉielo, Vi estas tie; Se mi kuŝiĝos en Ŝeol, jen Vi tie estas.

Vzal-li bych křídla záře jitřní, abych bydlil při nejdalším moři:

Ĉu mi okupos la flugilojn de la matenruĝo, Ĉu mi loĝiĝos sur la rando de la maro:

I tamť by mne ruka tvá provedla, a pravice tvá by mne popadla.

Ankaŭ tie Via mano min kondukos, Kaj Via dekstra mano min tenos.

Dím-li pak: Aspoň tmy, jako v soumrak, přikryjí mne, ale i noc jest světlem vůkol mne.

Se mi diros: Mallumo min kovros, Kaj la lumo ĉirkaŭ mi fariĝos nokto:

Aniž ty tmy před tebou ukryti mohou, anobrž noc jako den tobě svítí, rovně tma jako světlo.

Eĉ mallumo ne mallumas antaŭ Vi, Kaj la nokto lumas kiel tago; Mallumo fariĝas kiel lumo.

Ty zajisté v moci máš ledví má, přioděl jsi mne v životě matky mé.

Ĉar Vi kreis mian internaĵon, Formis min en la ventro de mia patrino.

Oslavuji tě, proto že se hrozným a divným skutkům tvým divím, a duše má zná je výborně.

Mi gloras Vin, ĉar mi estas mirinde kreita; Mirindaj estas Viaj kreitaĵoj, Kaj mia animo tion bone konscias.

Neníť ukryta žádná kost má před tebou, jakž jsem učiněn v skrytě, a řemeslně složen, v nejhlubších místech země.

Ne estis kaŝitaj antaŭ Vi miaj ostoj, Kiam mi estis kreata en kaŝiteco, Kiam mi estis formata en la profundo de la tero.

Trupel můj viděly oči tvé, v knihu tvou všickni oudové jeho zapsáni jsou, i dnové,v nichž formováni byli, když ještě žádného z nich nebylo.

Mian embrion vidis Viaj okuloj, Kaj en Via libro estis enskribitaj ĉiuj tagoj destinitaj, Kiam ankoraŭ eĉ unu ne ekzistis.

Protož u mne ó jak drahá jsou myšlení tvá, Bože silný, a jak jest jich nesčíslná summa!

Kiel grandvaloraj estas por mi Viaj pensoj, ho Dio! Kiel granda estas ilia nombro!

Chtěl-li bych je sčísti, více jest jich než písku; procítím-li, a já jsem vždy s tebou.

Se mi ilin kalkulus, ili estus pli multaj ol la sablo; Kiam mi vekiĝas, mi estas ankoraŭ kun Vi.

Zabil-li bys, ó Bože, bezbožníka, tehdážť by muži vražedlní odstoupili ode mne,

Mortigu, ho Dio, la malvirtulojn, Kaj sangaviduloj foriĝu de mi!

Kteříž mluví proti tobě nešlechetně; marně vyvyšují nepřátely tvé.

Ili parolas pri Vi malice, Kaj Viaj malamikoj leviĝas por trompo.

Zdaliž těch, kteříž tě v nenávisti mají, ó Hospodine, v nenávisti nemám? A ti, kteříž proti tobě povstávají, zdaž mne nemrzejí?

Viajn malamantojn, ho Eternulo, mi ja malamas, Kaj Viajn kontraŭulojn mi abomenas.

Úhlavní nenávistí jich nenávidím, a mám je za nepřátely.

Per ekstrema malamo mi ilin malamas; Ili fariĝis por mi malamikoj.

Vyzpytuj mne, Bože silný, a poznej srdce mé; zkus mne, a poznej myšlení má.

Esploru min, ho Dio, kaj konu mian koron; Provu min kaj sciu miajn pensojn.

A popatř, chodím-liť já cestou odpornou tobě, a veď mne cestou věčnou.

Kaj rigardu, ĉu mi estas sur malbona vojo, Kaj gvidu min sur la vojo de eterneco.