Proverbs 7

Synu můj, ostříhej řečí mých, a přikázaní má schovej u sebe.

Mia filo! konservu miajn vortojn, Kaj gardu ĉe vi miajn moralordonojn.

Ostříhej přikázaní mých, a živ budeš, a naučení mého jako zřítelnice očí svých.

Konservu miajn moralordonojn, kaj vivu; Kaj mian instruon, kiel la pupilon de viaj okuloj.

Přivaž je na prsty své, napiš je na tabuli srdce svého.

Ligu ilin al viaj fingroj; Skribu ilin sur la tabelo de via koro.

Rci moudrosti: Sestra má jsi ty, a rozumnost přítelkyní jmenuj,

Diru al la saĝo: Vi estas mia fratino; Kaj la prudenton nomu mia parencino;

Aby tě ostříhala od ženy cizí, od postranní, jenž řečmi svými lahodí.

Por ke vi estu gardata kontraŭ fremda edzino, Kontraŭ fremdulino, kies paroloj estas glataj.

Nebo z okna domu svého okénkem vyhlédaje,

Ĉar mi rigardis tra fenestro de mia domo, Tra mia krado;

Viděl jsem mezi hloupými, spatřil jsem mezi mládeží mládence bláznivého.

Kaj mi vidis inter la naivuloj, Mi rimarkis inter la nematuruloj junulon senprudentan,

Kterýž šel po ulici vedlé úhlu jejího, a cestou k domu jejímu kráčel,

Kiu pasis sur la placo preter ŝia angulo, Kaj iris la vojon al ŝia domo,

V soumrak, u večer dne, ve tmách nočních a v mrákotě.

En krepusko, en vespero de tago, Kiam fariĝis nokto kaj mallumo.

A aj, žena potkala ho v ozdobě nevěstčí a chytrého srdce,

Kaj jen renkonte al li iras virino En ornamo de publikulino, ruzema je la koro.

Štěbetná a opovážlivá, v domě jejím nezůstávají nohy její,

Bruema kaj vagema; Ŝiaj piedoj ne loĝas en ŝia domo.

Jednak vně, jednak na ulici u každého úhlu úklady činící.

Jen ŝi estas sur la strato, jen sur la placoj, Kaj apud ĉiu angulo ŝi embuskas.

I chopila jej, a políbila ho, a opovrhši stud, řekla jemu:

Kaj ŝi kaptis lin, kaj kisis lin Kun senhonta vizaĝo, kaj diris al li:

Oběti pokojné jsou u mne, dnes splnila jsem slib svůj.

Mi devis alporti dankan oferdonon; Hodiaŭ mi plenumis mian solenan promeson.

Protož vyšla jsem vstříc tobě, abych pilně hledala tváři tvé, i nalezla jsem tě.

Tial mi eliris al vi renkonte, Por serĉi vian vizaĝon, kaj mi vin trovis.

Koberci jsem obestřela lůže své, s řezbami a prostěradly Egyptskými,

Mi bele kovris mian liton Per multkoloraj teksaĵoj el Egiptujo.

Vykadila jsem pokojík svůj mirrou a aloe a skořicí.

Mi parfumis mian kuŝejon Per mirho, aloo, kaj cinamo.

Poď, opojujme se milostí až do jitra, obveselíme se v milosti.

Venu, ni ĝuu sufiĉe volupton ĝis la mateno, Ni plezuriĝu per la amo.

Nebo není muže doma, odšel na cestu dalekou.

Ĉar mia edzo ne estas hejme, Li iris en malproksiman vojon;

Pytlík peněz vzal s sebou, v jistý den vrátí se do domu svého.

La sakon kun mono li prenis kun si; Li revenos hejmen je la plenluno.

I naklonila ho mnohými řečmi svými, a lahodností rtů svých přinutila jej.

Ŝi forlogis lin per sia multeparolado, Per sia glata buŝo ŝi lin entiris.

Šel za ní hned, jako vůl k zabití chodívá, a jako blázen v pouta, jimiž by trestán byl.

Li tuj iras post ŝi, Kiel bovo iras al la buĉo Kaj kiel katenita malsaĝulo al la puno;

Dokudž nepronikla střela jater jeho, pospíchal jako pták k osídlu, nevěda, že ono bezživotí jeho jest.

Ĝis sago fendas al li la hepaton; Kiel birdo rapidas al la kaptilo, Kaj ne scias, ke ĝi pereigas sian vivon.

Protož nyní, synové, slyšte mne, a pozorujte řečí úst mých.

Kaj nun, infanoj, aŭskultu min, Atentu la vortojn de mia buŝo.

Neuchyluj se k cestám jejím srdce tvé, aniž se toulej po stezkách jejích.

Via koro ne flankiĝu al ŝia vojo, Ne eraru sur ŝia irejo;

Nebo mnohé zranivši, porazila, a silní všickni zmordováni jsou od ní.

Ĉar multajn ŝi vundis kaj faligis, Kaj multegaj estas ŝiaj mortigitoj.

Cesty pekelné dům její, vedoucí do skrýší smrti.

Ŝia domo estas vojoj al Ŝeol, Kiuj kondukas malsupren al la ĉambroj de la morto.