Proverbs 6

Synu můj, slíbil-lis za přítele svého, podal-lis cizímu ruky své,

Mia filo! se vi garantiis por via proksimulo Kaj donis vian manon por aliulo,

Zapleten jsi slovy úst svých, jat jsi řečmi úst svých.

Tiam vi enretiĝis per la vortoj de via buŝo, Kaptiĝis per la vortoj de via buŝo.

Učiniž tedy toto, synu můj, a vyprosť se, poněvadžs se dostal v ruku přítele svého. Jdi, pokoř se, a probuď přítele svého.

Tiam, mia filo, agu tiel kaj saviĝu, Ĉar vi falis en la mano de via proksimulo: Iru, vigliĝu, kaj petegu vian proksimulon;

Nedej usnouti očím svým, a zdřímati víčkám svým.

Ne lasu viajn okulojn dormi Kaj viajn palpebrojn dormeti;

Vydři se jako srna z ruky, a jako pták z ruky čižebníka.

Savu vin, kiel gazelo, el la mano, Kaj kiel birdo el la mano de la birdokaptisto.

Jdi k mravenci, lenochu, shlédni cesty jeho, a nabuď moudrosti.

Iru al la formiko, vi maldiligentulo; Rigardu ĝian agadon, kaj saĝiĝu.

Kterýž nemaje vůdce, ani správce, ani pána,

Kvankam ĝi ne havas estron, Nek kontrolanton, nek reganton,

Připravuje v létě pokrm svůj, shromažďuje ve žni potravu svou.

Ĝi pretigas en la somero sian panon, Ĝi kolektas dum la rikolto sian manĝon.

Dokudž lenochu ležeti budeš? Skoro-liž vstaneš ze sna svého?

Ĝis kiam, maldiligentulo, vi kuŝos? Kiam vi leviĝos de via dormo?

Maličko pospíš, maličko zdřímeš, maličko složíš ruce, abys poležel,

Iom da dormo, iom da dormeto, Iom da kunmeto de la manoj por kuŝado;

V tom přijde jako pocestný chudoba tvá, a nouze tvá jako muž zbrojný.

Kaj venos via malriĉeco kiel rabisto, Kaj via senhaveco kiel viro armita.

Člověk nešlechetný, muž nepravý chodí v převrácenosti úst.

Homo sentaŭga, homo malbonfarema, Iras kun buŝo malica,

Mhourá očima svýma, mluví nohama svýma, ukazuje prsty svými.

Donas signojn per la okuloj, aludas per siaj piedoj, Komprenigas per siaj fingroj;

Převrácenost všeliká jest v srdci jeho, smýšlí zlé všelikého času, sváry rozsívá.

Perverseco estas en lia koro, li intencas malbonon; En ĉiu tempo li semas malpacon.

A protož v náhle přijde bída jeho, rychle setřín bude, a nebudeť uléčení.

Tial subite venos lia pereo; Li estos rompita subite, kaj neniu lin sanigos.

Těchto šesti věcí nenávidí Hospodin, a sedmá ohavností jest duši jeho:

Jen estas ses aferoj, kiujn la Eternulo malamas, Kaj sep, kiujn Li abomenegas.

Očí vysokých, jazyka lživého, a rukou vylévajících krev nevinnou,

Arogantaj okuloj, mensogema lango, Kaj manoj, kiuj verŝas senkulpan sangon,

Srdce, kteréž ukládá myšlení nepravá, noh kvapných běžeti ke zlému,

Koro, kiu preparas malbonfarajn intencojn, Piedoj, kiuj rapidas kuri al malbono,

Svědka lživého, mluvícího lež, a toho, jenž rozsívá různice mezi bratřími.

Falsa atestanto, kiu elspiras mensogojn; Kaj tiu, kiu semas malpacon inter fratoj.

Ostříhejž, synu můj, přikázaní otce svého, a neopouštěj naučení matky své.

Konservu, mia filo, la ordonon de via patro, Kaj ne forĵetu la instruon de via patrino.

Přivazuj je k srdci svému ustavičně, a k hrdlu svému je připínej.

Ligu ilin por ĉiam al via koro, Volvu ilin sur vian kolon.

Kamžkoli půjdeš, ono tě zprovodí, když spáti budeš, bude tě ostříhati, a když procítíš, bude s tebou rozmlouvati,

Kiam vi iros, ili gvidos vin; Kiam vi kuŝiĝos, ili vin gardos; Kaj kiam vi vekiĝos, ili parolos kun vi.

(Nebo přikázaní jest svíce, a naučení světlo, a cesta života jsou domlouvání vyučující),

Ĉar moralordono estas lumingo, kaj instruo estas lumo, Kaj edifaj predikoj estas vojo de vivo,

Aby tě ostříhalo od ženy zlé, od úlisnosti jazyka ženy cizí.

Por gardi vin kontraŭ malbona virino, Kontraŭ glata lango de fremdulino.

Nežádejž krásy její v srdci svém, a nechať tě nejímá víčky svými.

Ne deziregu en via koro ŝian belecon, Kaj ne kaptiĝu per ŝiaj palpebroj.

Nebo příčinou ženy cizoložné zchudl bys až do kusu chleba, anobrž žena cizoložná drahou duši ulovuje.

Ĉar la kosto de publikulino estas nur unu pano; Sed fremda edzino forkaptas la grandvaloran animon.

Může-liž kdo skrýti oheň v klíně svém, aby roucho jeho se nepropálilo?

Ĉu iu povas teni fajron en sia sino tiel, Ke liaj vestoj ne brulu?

Může-liž kdo choditi po uhlí řeřavém, aby nohy jeho se neopálily?

Ĉu iu povas marŝi sur ardantaj karboj, Ne bruligante siajn piedojn?

Tak kdož vchází k ženě bližního svého, nebudeť bez viny, kdož by se jí koli dotkl.

Tiel ankaŭ estas kun tiu, kiu venas al la edzino de sia proksimulo; Neniu, kiu ŝin ektuŝas, restas sen puno.

Neuvozují potupy na zloděje, jestliže by ukradl, aby nasytil život svůj, když lační,

Oni ne faras grandan honton al ŝtelanto, Se li ŝtelas por sin satigi, kiam li malsatas;

Ač postižen jsa, navracuje to sedmernásobně, vším statkem domu svého nahražuje:

Kaj kiam oni lin kaptas, li pagas sepoble; La tutan havon de sia domo li fordonas.

Ale cizoložící s ženou blázen jest; kdož hubí duši svou, tenť to činí;

Sed kiu adultas kun virino, tiu estas sensaĝa; Tiu, kiu faras tion, pereigas sian animon;

Trápení a lehkosti dochází, a útržka jeho nebývá shlazena.

Batojn kaj malhonoron li ricevas, Kaj lia honto ne elviŝiĝas;

Nebo zůřivý jest hněv muže, a neodpouštíť v den pomsty.

Ĉar furiozas la ĵaluzo de la edzo; Kaj li ne indulgas en la tempo de la venĝo.

Neohlídá se na žádnou záplatu, aniž přijímá, by i množství darů dával.

Li rigardas nenian kompenson, Kaj li ne akceptas, se vi volas eĉ multe donaci.