Proverbs 5

Synu můj, pozoruj moudrosti mé, k opatrnosti mé nakloň ucha svého,

Mia filo! atentu mian saĝon; Al mia prudento klinu vian orelon,

Abys ostříhal prozřetelnosti, a rtové tvoji šetřili umění.

Por ke vi konservu prudenton Kaj via buŝo tenu scion.

Nebo rtové cizí ženy strdí tekou, a měkčejší nad olej ústa její.

Ĉar la buŝo de malĉastulino elverŝas mielon, Kaj ŝia gorĝo estas pli glata ol oleo.

Poslední pak věci její hořké jsou jako pelyněk, ostré jako meč na obě straně ostrý.

Sed ŝia sekvaĵo estas maldolĉa kiel absinto, Akra kiel ambaŭtranĉa glavo.

Nohy její sstupují k smrti, krokové její hrob uchvacují.

Ŝiaj piedoj iras malsupren al la morto; Ŝiaj paŝoj atingas Ŝeolon.

Stezku života snad bys zvážiti chtěl? Vrtkéť jsou cesty její, neseznáš.

Ŝi ne iras rekte laŭ la vojo de vivo; Ŝiaj paŝoj ŝanceliĝas, sed tion ŝi ne scias.

Protož, synové, poslechněte mne, a neodstupujte od řečí úst mých.

Kaj nun, infanoj, aŭskultu min, Kaj ne forkliniĝu de la vortoj de mia buŝo.

Vzdal od ní cestu svou, a nepřibližuj se ke dveřím domu jejího,

Malproksimigu de ŝi vian vojon, Kaj ne proksimiĝu al la pordo de ŝia domo,

Abys snad nedal jiným slávy své, a let svých ukrutnému,

Por ke vi ne fordonu al aliaj vian honoron Kaj viajn jarojn al la kruelulo,

Aby se nenasytili cizí úsilím tvým, a práce tvá nezůstala v domě cizím.

Por ke fremduloj ne satiĝu de via havo, Kaj viaj laboroj ne estu en fremda domo,

I řval bys naposledy, když bys zhubil tělo své a čerstvost svou,

Ĝis vi ĝemos en la fino, Kiam konsumiĝos via karno kaj via korpo,

A řekl bys: Jak jsem nenáviděl cvičení, a domlouváním pohrdalo srdce mé,

Kaj vi diros: Ho, kiel mi malamis instruon, Kaj mia koro malŝatis moraligon!

A neposlouchal jsem hlasu vyučujících mne, a k učitelům svým nenaklonil jsem ucha svého!

Kaj mi ne aŭskultis la voĉon de miaj instruantoj, Kaj mi ne klinis mian orelon al miaj lernigantoj.

O málo, že jsem nevlezl ve všecko zlé u prostřed shromáždění a zástupu.

Mi estis preskaŭ en ĉia malbono Meze de kunveno kaj societo.

Pí vodu z čisterny své, a prameny z prostředku vrchoviště svého.

Trinku akvon el via cisterno, Kaj fluantan el via puto.

Nechť se rozlévají studnice tvé ven, a potůčkové vod na ulice.

Viaj fontoj disfluu eksteren, Akvaj torentoj en la stratojn.

Měj je sám sobě, a ne cizí s tebou.

Ili apartenu al vi sola, Sed ne al aliaj kun vi.

Budiž požehnaný pramen tvůj, a vesel se z manželky mladosti své.

Via fonto estu benata; Kaj havu ĝojon de la edzino de via juneco.

Laně milostné a srny utěšené; prsy její ať tě opojují všelikého času, v milování jejím kochej se ustavičně.

Ŝi estas ĉarma kiel cervino, Kaj aminda kiel ibeksino; Ŝiaj karesoj ĝuigu vin en ĉiu tempo, Ŝia amo ĉiam donu al vi plezuron.

Nebo proč bys se kochal, synu můj, v cizí, a objímal život postranní,

Kaj kial, mia filo, vi volas serĉi al vi plezuron ĉe fremda virino Kaj enbrakigi ne apartenantan al vi?

Poněvadž před očima Hospodinovýma jsou cesty člověka, a on všecky stezky jeho váží?

Ĉar antaŭ la okuloj de la Eternulo estas la vojoj de homo, Kaj ĉiujn liajn irojn Li pripensas.

Nepravosti vlastní jímají bezbožníka takového, a v provazích hříchu svého uvázne.

Liaj propraj malbonfaroj enkaptos la malpiulon, Kaj la ŝnuroj de lia peko lin tenos.

Takovýť umře, proto že nepřijímal cvičení, a ve množství bláznovství svého blouditi bude.

Li mortos pro manko de eduko; Kaj la multo de lia senprudenteco lin devojigos.