Proverbs 1

Přísloví Šalomouna syna Davidova, krále Izraelského,

Sentencoj de Salomono, filo de David, reĝo de Izrael:

Ku poznání moudrosti a cvičení, k vyrozumívání řečem rozumnosti,

Por scii saĝon kaj moralinstruon; Por kompreni parolojn de prudento;

K dosažení vycvičení v opatrnosti, spravedlnosti, soudu a toho, což pravého jest,

Por ricevi instruon pri saĝo, Vero, justo, kaj honesto;

Aby dána byla hloupým důmyslnost, mládenečku umění a prozřetelnost.

Por doni al la malkleruloj spriton, Al la junulo scion kaj singardemon.

Když poslouchati bude moudrý, přibude mu umění, a rozumný bude vtipnější,

Saĝulo aŭdu kaj plimultigu sian scion, Kaj prudentulo akiros gvidajn kapablojn,

K srozumění podobenství, a výmluvnosti řeči moudrých a pohádkám jejich.

Por kompreni sentencon kaj retoraĵon, La vortojn de saĝuloj kaj iliajn enigmojn.

Bázeň Hospodinova jest počátek umění, moudrostí a cvičením pohrdají blázni.

La timo antaŭ la Eternulo estas la komenco de sciado. Saĝon kaj instruon malpiuloj malestimas.

Poslouchej, synu můj, cvičení otce svého, a neopouštěj naučení matky své.

Aŭskultu, mia filo, la instruon de via patro, Kaj ne forĵetu la ordonon de via patrino;

Neboť to přidá příjemnosti hlavě tvé, a bude zlatým řetězem hrdlu tvému.

Ĉar ili estas bela krono por via kapo, Kaj ornamo por via kolo.

Synu můj, jestliže by tě namlouvali hříšníci, nepřivoluj.

Mia filo, se pekuloj vin logos, Ne sekvu ilin.

Jestliže by řekli: Poď s námi, úklady čiňme krvi, skryjeme se proti nevinnému bez ostýchání se;

Se ili diros: Iru kun ni, Ni embuskos por mortigi, Ni senkaŭze insidos senkulpulojn;

Sehltíme je jako hrob za živa, a v cele jako ty, jenž sstupují do jámy;

Kiel Ŝeol ni englutos ilin vivajn, Kaj la piulojn kiel irantajn en la tombon;

Všelijakého drahého zboží dosáhneme, naplníme domy své loupeží;

Ni trovos diversajn grandvaloraĵojn, Ni plenigos niajn domojn per rabaĵo;

Vrz los svůj mezi nás, měšec jeden budeme míti všickni:

Vi lotos meze inter ni, Unu monujo estos por ni ĉiuj:

Synu můj, nevycházej na cestu s nimi, zdrž nohu svou od stezky jejich;

Mia filo, ne iru la vojon kune kun ili; Gardu vian piedon de ilia vojstreko,

Nebo nohy jejich ke zlému běží, a pospíchají k vylévání krve.

Ĉar iliaj piedoj kuras al malbono, Kaj rapidas, por verŝi sangon.

Jistě, že jakož nadarmo roztažena bývá sít před očima jakéhokoli ptactva,

Ĉar vane estas metata reto Antaŭ la okuloj de ĉiu birdo.

Tak tito proti krvi své ukládají, skrývají se proti dušem svým.

Kaj ili embuskas sian propran sangon, Ili insidas siajn proprajn animojn.

Takovéť jsou cesty každého dychtícího po zisku, duši pána svého uchvacuje.

Tiaj estas la vojoj de ĉiu, kiu avidas rabakiron; Ĝi forprenas la vivon de sia posedanto.

Moudrost vně volá, na ulicech vydává hlas svůj.

La saĝo krias sur la strato; Ĝi aŭdigas sian voĉon sur la placoj;

V největším hluku volá, u vrat brány, v městě, a výmluvnosti své vypravuje, řka:

Ĝi vokas en la ĉefaj kunvenejoj, ĉe la pordegaj enirejoj; En la urbo ĝi diras siajn parolojn.

Až dokud hloupí milovati budete hloupost, a posměvači posměch sobě libovati, a blázni nenáviděti umění?

Ĝis kiam, ho malkleruloj, vi amos nescion? Kaj al blasfemantoj plaĉos blasfemado, Kaj senprudentuloj malamos scion?

Obraťtež se k domlouvání mému. Hle, vynáším vám ducha svého, a v známost vám uvodím slova svá.

Returnu vin al mia predikado; Jen mi eligos al vi mian spiriton, Mi sciigos al vi miajn vortojn.

Poněvadž jsem volala, a odpírali jste; vztahovala jsem ruku svou, a nebyl, kdo by pozoroval,

Ĉar mi vokis, kaj vi rifuzis; Mi etendis mian manon, kaj neniu atentis;

Anobrž strhli jste se všeliké rady mé, a trestání mého jste neoblíbili:

Kaj vi forĵetis ĉiujn miajn konsilojn, Kaj miajn predikojn vi ne deziris:

Pročež i já v bídě vaší smáti se budu, posmívati se budu, když přijde to, čehož se bojíte,

Tial ankaŭ mi ridos ĉe via malfeliĉo; Mi mokos, kiam timo vin atakos.

Když přijde jako hrozné zpuštění to, čehož se bojíte, a bída vaše jako bouře nastane, když přijde na vás trápení a ssoužení.

Kiam la timo atakos vin kiel uragano, Kaj via malfeliĉo venos kiel ventego, Kiam venos al vi mizero kaj sufero:

Tehdy volati budou ke mně, a nevyslyším; ráno hledati mne budou, a nenaleznou mne.

Tiam ili min vokos, sed mi ne respondos; Ili min serĉos, sed min ne trovos.

Proto že nenáviděli umění, a bázně Hospodinovy nevyvolili,

Tial ke ili malamis scion, Kaj timon antaŭ la Eternulo ili ne deziris havi,

Aniž povolili radě mé, ale pohrdali všelikým domlouváním mým.

Ili ne deziris miajn konsilojn, Ili malestimis ĉiujn miajn predikojn:

Protož jísti budou ovoce skutků svých, a radami svými nasyceni budou.

Ili manĝu la fruktojn de sia agado, Kaj ili satiĝu de siaj pripensoj.

Nebo pokoj hloupých zmorduje je, a štěstí bláznů zahubí je.

Ĉar la kapricoj de la malsaĝuloj ilin mortigas, Kaj la senzorgeco de la senorduloj ilin pereigas.

Ale kdož mne poslouchá, bydliti bude bezpečně, pokoj maje před strachem zlých věcí.

Sed kiu min aŭskultas, tiu loĝos sendanĝere, Kaj estos trankvila, kaj ne timos malbonon.