Job 32

A když přestali ti tři muži odpovídati Jobovi, proto že se spravedlivý sobě zdál,

Kaj tiuj tri viroj ĉesis respondi al Ijob, ĉar li opiniis sin prava.

Tedy rozpáliv se hněvem Elihu, syn Barachele Buzitského z rodu Syrského, na Joba, rozhněval se, proto že spravedlivější pravil býti duši svou nad Boha.

Tiam ekflamis la kolero de Elihu, filo de Baraĥel, Buzano, el la familio de Ram. Kontraŭ Ijob ekflamis lia kolero pro tio, ke li opiniis sin pli prava ol Dio;

Ano i na ty tři z přátel jeho roznítil se hněv jeho, proto že nenalézajíce odpovědi, však potupovali Joba.

kaj kontraŭ liaj tri amikoj ekflamis lia kolero pro tio, ke ili ne trovis respondon kaj akuzis Ijobon.

Nebo Elihu očekával na Joba a na ně s řečí, proto že starší byli věkem než on.

Elihu atendis, dum ili parolis kun Ijob, ĉar ili estis pli aĝaj ol li.

Ale vida Elihu, že nebylo žádné odpovědi v ústech těch tří mužů, zažhl se v hněvě svém.

Sed kiam Elihu vidis, ke ne troviĝas respondo en la buŝo de la tri viroj, ekflamis lia kolero.

I mluvil Elihu syn Barachele Buzitského, řka: Já jsem nejmladší, vy pak jste starci, pročež ostýchaje se, nesměl jsem vám oznámiti zdání svého.

Kaj ekparolis Elihu, filo de Baraĥel, la Buzano, kaj diris: Mi estas juna, kaj vi estas maljunuloj; Tial mi hezitis kaj timis eldiri al vi mian opinion.

Myslil jsem: Staří mluviti budou, a mnoho let mající v známost uvedou moudrost.

Mi pensis: La aĝo parolu, Kaj la jarmulto montru saĝon.

Ale vidím, že Duch Boží v člověku a nadšení Všemohoucího činí lidi rozumné.

Sed la spirito en la homoj kaj la spiro de la Plejpotenculo Donas al ili prudenton.

Slavní ne vždycky jsou moudří, aniž starci vždycky rozumějí soudu.

Ne la grandaj estas la plej prudentaj, Kaj ne la maljunuloj sole scias juĝi,

A protož pravím: Poslouchejte mne, oznámím i já také zdání své.

Tial mi diras: Aŭskultu min; Mi ankaŭ eldiros mian opinion.

Aj, očekával jsem na slova vaše, poslouchal jsem důvodů vašich dotud, dokudž jste vyhledávali řeči,

Jen mi atendis viajn vortojn, Mi atentis vian kompetentecon, Ĝis vi trovos la ĝustan parolon.

A bedlivě vás soudě, spatřil jsem, že žádného není, kdo by Joba přemohl, není z vás žádného, ješto by odpovídal řečem jeho.

Sed atentante vin, mi vidis, Ke neniu el vi donas al Ijob moralinstruon, Respondante al liaj paroloj.

Ale díte snad: Nalezli jsme moudrost, Bůh silný stihá jej, ne člověk.

Ne diru: Ni trovis la saĝon. Dio instruu lin, ne homo.

Odpovím: Ač Job neobracel proti mně řeči, a však slovy vašimi nebudu jemu odpovídati.

Li ne direktis al mi siajn vortojn, Kaj per viaj diroj mi ne respondos al li.

Bojí se, neodpovídají více, zavrhli od sebe slova.

Ili perdis la kuraĝon, ili ne plu respondis; Mankas al ili vortoj.

Čekal jsem zajisté, však poněvadž nemluví, ale mlčí, a neodpovídají více,

Mi atendis, ĝis ili ĉesos paroli; Sed ĉar ili haltis kaj ne plu respondis,

Odpovím i já také za sebe, oznámím zdání své i já.

Tial ankaŭ mi de mia flanko respondos, Mi ankaŭ eldiros mian opinion.

Nebo pln jsem řečí, těsno ve mně duchu života mého.

Ĉar mi estas plena de vortoj; La spirito de mia interno min premas.

Aj, břicho mé jest jako mest nemající průduchu, jako sudové noví rozpuklo by se.

Mia interno estas kiel vino ŝtopfermita, Kiu krevigas novan felsakon.

Mluviti budu, a vydchnu sobě, otevru rty své, a odpovídati budu.

Mi ekparolos, kaj tiam fariĝos al mi pli facile; Mi malfermos mian buŝon, kaj mi respondos.

Nebuduť pak šetřiti osoby žádného, a k člověku bez proměňování jména mluviti budu.

Mi ne atentos la vizaĝon de persono, Kaj mi ne flatos al homo;

Nebo neumím jmen proměňovati, nebo tudíž by mne zachvátil stvořitel můj.

Ĉar mi ne povoscias flati; Aliokaze pereigu min mia Kreinto.