Job 20

Odpovídaje pak Zofar Naamatský, řekl:

Ekparolis Cofar, la Naamano, kaj diris:

Z příčiny té myšlení má k odpovídání tobě nutí mne, a to abych rychle učinil,

Pro tio miaj pensoj devigas min respondi, Pro tio, kion mi sentas.

Že kárání k zahanbení svému slyším, pročež duch můj osvícený nutí mne, aťbych odpovídal.

Hontindan riproĉon mi aŭdis, Kaj la spirito de mia prudento respondos por mi.

Zdaž nevíš o tom, že od věků, a jakž postavil Bůh člověka na zemi,

Ĉu vi scias, ke tiel estis de eterne, De post la apero de homo sur la tero,

Plésání bezbožných krátké jest, a veselí pokrytce jen na chvílku?

Ke la triumfado de malvirtuloj estas mallongatempa, Kaj la ĝojo de hipokritulo estas nur momenta?

Byť pak vstoupila až k nebi pýcha jeho, a hlava jeho oblaku by se dotkla,

Se lia grandeco eĉ atingus ĝis la ĉielo, Kaj lia kapo tuŝus la nubon,

Však jako lejno jeho na věky zahyne. Ti, kteříž jej vídali, řeknou: Kam se poděl?

Li tamen pereos por ĉiam, kiel lia sterko; Tiuj, kiuj lin vidis, diros: Kie li estas?

Jako sen pomine, aniž ho naleznou; nebo uteče jako vidění noční.

Kiel sonĝo li forflugos, kaj oni lin ne trovos; Li malaperos, kiel nokta vizio.

Oko, kteréž ho vídalo, již ho nikdy neuzří, aniž více patřiti bude na něj místo jeho.

Okulo, kiu rigardis lin, ne plu vidos lin; Lia loko lin ne plu vidos.

Synové jeho budou přízně u nuzných hledati, a ruce jeho musejí zase vraceti loupež svou.

Liaj filoj kurados almozpetante, Kaj liaj manoj redonos lian havaĵon.

Kosti jeho naplněny jsou hříchy mladosti jeho, a s ním v prachu lehnou.

Liaj ostoj estos punitaj pro la pekoj de lia juneco, Kaj tio kuŝiĝos kune kun li en la polvo.

A ačkoli zlost sladne v ústech jeho, a chová ji pod jazykem svým;

Se la malbono estas dolĉa en lia buŝo, Li kaŝas ĝin sub sia lango,

Kochá se v ní, a nepouští jí, ale zdržuje ji u prostřed dásní svých:

Li flegas ĝin kaj ne forlasas ĝin, Kaj retenas ĝin sur sia palato:

Však pokrm ten ve střevách jeho promění se; bude jako žluč hadů nejlítějších u vnitřnostech jeho.

Tiam lia manĝaĵo renversiĝos en liaj internaĵoj, Fariĝos galo de aspidoj interne de li.

Zboží nahltané vyvrátí, z břicha jeho Bůh silný je vyžene.

Li englutis havaĵon, sed li ĝin elvomos; El lia ventro Dio ĝin elpelos.

Jed hadů lítých ssáti bude, zabije ho jazyk ještěrčí.

Venenon de aspidoj li suĉos; Lango de vipuro lin mortigos.

Neuzří pramenů potoků a řek medu a másla.

Li ne vidos fluojn nek riverojn, Torentojn de mielo kaj de butero.

Navrátí úsilé cizí, a nezažive ho, vedlé nátisku svého rozličného; nebude na ně vesel.

Li redonos tion, kion li pene akiris, kaj li tion ne englutos; Kiel ajn granda estas lia havaĵo, li ĝin fordonos kaj ne ĝuos ĝin.

Nebo utiskal a opouštěl nuzné, dům zloupil a nestavěl ho.

Ĉar li premis kaj forlasis la senhavulojn, Li rabis al si domon, kiun li ne konstruis.

Pročež nesezná nic pokojného v životě svém, aniž které nejrozkošnější své věci bude moci zachovati.

Ĉar lia interno ne estis trankvila, Tial li ne savos tion, kio estis por li kara.

Nic mu nepozůstane z pokrmu jeho, tak že nebude míti, čím by se troštoval.

Nenion restigis lia manĝemeco; Tial lia bonstato ne estos longedaŭra.

Byť pak i dovršena byla hojnost jeho, ssoužení míti bude; každá ruka trapiče oboří se na něj.

Malgraŭ lia abundeco, li estos premata; Ĉiaspecaj suferoj trafos lin.

By měl čím naplniti břicho své, dopustí na něj Bůh prchlivost hněvu svého, kterouž na něj dštíti bude i na pokrm jeho.

Por plenigi lian ventron, Li sendos sur lin la flamon de Sia kolero, Kaj pluvigos sur lin Sian furiozon.

Když utíkati bude před zbrojí železnou, prostřelí ho lučiště ocelivé.

Se li forkuros de batalilo fera, Trafos lin pafarko kupra.

Střela vyňata bude z toulu a vystřelena, nadto meč pronikne žluč jeho; a když odcházeti bude, přikvačí jej hrůzy.

Nudigita glavo trairos lian korpon, Kaj la fulmo de lia turmentilo venos sur lin kun teruro.

Všeliká neštěstí jsou polečena v skrýších jeho, zžíře jej oheň nerozdmýchaný, zle se povede i pozůstalému v stanu jeho.

Nenia mallumo povos kaŝi liajn trezorojn; Lin konsumos fajro ne disblovata; Malbone estos al tiu, kiu restos en lia tendo.

Odkryjí nebesa nepravost jeho, a země povstane proti němu.

La ĉielo malkovros liajn malbonagojn, Kaj la tero leviĝos kontraŭ lin.

Rozptýlena bude úroda domu jeho, rozplyne se v den hněvu jeho.

Malaperos la greno el lia domo, Disŝutita ĝi estos en la tago de Lia kolero.

Tenť jest podíl člověka bezbožného od Boha, to, pravím, dědictví vyrčené jemu od Boha silného.

Tia estas de Dio la sorto de homo malpia, Kaj la heredaĵo destinita por li de Dio.