Job 17

Dýchání mé ruší se, dnové moji hynou, hrobu blízký jsem.

Mia spirito senfortiĝis, miaj tagoj mallongiĝis, Tomboj estas antaŭ mi.

Jistě posměvači jsou u mne, a pro jejich mne kormoucení nepřichází ani sen na oči mé.

Mokado min ĉirkaŭas; En aflikto pro tio restas mia okulo.

Postav mi, prosím, rukojmě za sebe; kdo jest ten, nechť mi na to ruky podá.

Estu Vi mem mia garantianto antaŭ Vi; Alie kiu donos la manon pro mi?

Nebo srdce jejich přikryl jsi, aby nerozuměli, a protož jich nepovýšíš.

Ĉar ilian koron Vi kovris kontraŭ prudento; Tial Vi ne donos al ili triumfon.

Kdož pochlebuje bližním, oči synů jeho zhynou.

Se iu fanfaronas antaŭ siaj amikoj pri sia parto, La okuloj de liaj infanoj konsumiĝos.

Jistě vystavil mne za přísloví lidem, a za divadlo všechněm,

Li faris min proverbo por la popoloj; Kaj mi fariĝis homo, al kiu oni kraĉas en la vizaĝon.

Tak že pro žalost pošly oči mé, a oudové moji všickni stínu jsou podobni.

Mia okulo mallumiĝis de ĉagreno, Kaj ĉiuj miaj membroj fariĝis kiel ombro.

Užasnouť se nad tím upřímí, a však nevinný proti pokrytci vždy se zsilovati bude.

La justuloj eksentos teruron pro tio, Kaj la senkulpulo ekscitiĝos kontraŭ la hipokritulo.

Přídržeti se bude, pravím, spravedlivý cesty své, a ten, jenž jest čistých rukou, posilní se více.

Tamen la virtulo forte konservos sian vojon, Kaj la purmanulo pli firmiĝos.

Tolikéž i vy všickni obraťte se, a poďte, prosím; neboť nenacházím mezi vámi moudrého.

Kaj kiom ajn vi ĉiuj revenos, Mi ne trovos inter vi saĝulon.

Dnové moji pomíjejí, myšlení má mizejí, přemyšlování, pravím, srdce mého.

Miaj tagoj forpasis, pereis miaj intencoj, Kiujn havis mia koro.

Noc mi obracejí v den, a světla denního ukracují pro přítomnost temností.

La nokton ili volas fari tago, La lumon alproksimigi al la mallumo.

Abych pak čeho i očekával, hrob bude dům můj, ve tmě usteli ložce své.

Se mi atendas, tamen Ŝeol estas mia domo, En la mallumo estas pretigita mia lito.

Jámu nazovu otcem svým, matkou pak a sestrou svou červy.

Al la kavo mi diras: Vi estas mia patro; La vermojn mi nomas mia patrino kaj mia fratino.

Kdež jest tedy očekávání mé? A kdo to, čím bych se troštoval, spatří?

Kion mi devas atendi? Kiu atentos mian esperon?

Do skrýší hrobu sstoupí, poněvadž jest všechněm v prachu země odpočívati.

En la profundon de Ŝeol ĝi malsupreniros, Ni ambaŭ kune kuŝos en la polvo.