Job 15

Tedy odpovídaje Elifaz Temanský, řekl:

Ekparolis Elifaz, la Temanano, kaj diris:

Zdali moudrý vynášeti má umění povětrné, aneb naplňovati východním větrem břicho své,

Ĉu saĝulo povas respondi per ventaj opinioj, Kaj plenigi sian ventron per sensencaĵoj?

Hádaje se slovy neprospěšnými, aneb řečmi neužitečnými?

Vi disputas per vortoj senutilaj, Kaj per paroloj, kiuj nenion helpas.

Anobrž vyprazdňuješ i bázeň Boží, a modliteb k Bohu činiti se zbraňuješ.

Vi forigas la timon, Kaj senvalorigas preĝon antaŭ Dio.

Osvědčujíť zajisté nepravost tvou ústa tvá, ač jsi koli sobě zvolil jazyk chytrých.

Ĉar via malbonago instigas vian buŝon, Kaj vi elektis stilon de maliculoj.

Potupují tě ústa tvá, a ne já, a rtové tvoji svědčí proti tobě.

Vin kondamnas via buŝo, ne mi; Kaj viaj lipoj atestas kontraŭ vi.

Zdaliž ty nejprv z lidí zplozen jsi, aneb prvé než pahrbkové sformován?

Ĉu vi naskiĝis la unua homo? Ĉu vi estas kreita pli frue ol la altaĵoj?

Zdaliž jsi tajemství Boží slyšel, že u sebe zavíráš moudrost?

Ĉu vi aŭdis la sekretan decidon de Dio, Kaj alkaptis al vi la saĝon?

Co víš, čehož bychom nevěděli? Čemu rozumíš, aby toho při nás nebylo?

Kion vi scias tian, kion ni ne scias? Kion vi komprenas tian, kio al ni mankas?

I šedivýť i stařec mezi námi jest, ano i starší věkem než otec tvůj.

Inter ni estas grizuloj kaj maljunuloj, Kiuj vivis pli longe ol via patro.

Zdali malá jsou tobě potěšování Boha silného, čili něco je zastěňuje tobě?

Ĉu tiel malmulte valoras por vi la konsoloj de Dio Kaj vorto kvieta?

Tak-liž tě jalo srdce tvé, a tak-liž blíkají oči tvé,

Kial vin tiel levas via koro, Kaj kial tiel palpebrumas viaj okuloj,

Že smíš odpovídati Bohu silnému tak pyšně, a vypouštěti z úst svých ty řeči?

Ke vi direktas kontraŭ Dion vian koleron, Kaj elirigis el via buŝo tiajn vortojn?

Nebo což jest člověk, aby se mohl očistiti, aneb spravedliv býti narozený z ženy?

Kio estas homo, ke li povus esti pura Kaj ke naskito de virino povus esti prava?

An při svatých jeho není dokonalosti, a nebesa nejsou čistá před očima jeho,

Vidu, inter Liaj sanktuloj ne ĉiuj estas fidindaj, Kaj la ĉielo ne estas pura en Liaj okuloj:

Nadto ohavný a neužitečný člověk, kterýž pije nepravost jako vodu.

Des pli homo, abomeninda kaj malbona, Kiu trinkas malbonagojn kiel akvon.

Já oznámím tobě, poslyš mne; to zajisté, což jsem viděl, vypravovati budu,

Mi montros al vi, aŭskultu min; Kaj kion mi vidis, tion mi rakontos,

Což moudří vynesli a nezatajili, slýchavše od předků svých.

Kion saĝuloj diris kaj ne kaŝis antaŭ siaj patroj,

Jimž samým dána byla země, aniž přejíti mohl cizí prostředkem jejich.

Al kiuj, al ili solaj, estis donita la tero, Kaj fremdulo ne trairis meze de ili:

Po všecky své dny bezbožný sám se bolestí trápí, po všecka, pravím léta, skrytá před ukrutníkem.

Dum sia tuta vivo malpiulo estas maltrankvila, Kaj la nombro de la jaroj de tirano estas kaŝita antaŭ li;

Zvuk strachu jest v uších jeho, že i v čas pokoje zhoubce připadne na něj.

Teruroj sonas en liaj oreloj; Meze de paco venas sur lin rabisto.

Nevěří, by se měl navrátiti z temností, ustavičně očekávaje na sebe meče.

Li ne esperas, ke li saviĝos el mallumo; Kaj li serĉas ĉirkaŭe glavon.

Bývá i tulákem, chleba hledaje, kde by byl, cítě, že pro něj nastrojen jest den temností.

Li vagadas, serĉante panon; Li scias, ke preta estas en lia mano la tago de mallumo.

Děsí jej nátisk a ssoužení, kteréž se silí proti němu, jako král s vojskem sšikovaným.

Teruras lin mizero kaj premateco, Venkobatas lin kiel reĝo, pretiĝinta por batalo;

Nebo vztáhl proti Bohu silnému ruku svou, a proti Všemohoucímu postavil se.

Pro tio, ke li etendis sian manon kontraŭ Dion Kaj kontraŭstaris al la Plejpotenculo,

Útok učinil na něj, na šíji jeho s množstvím zdvižených štítů svých.

Kuris kontraŭ Lin kun fiera kolo, Kun dikaj dorsoj de siaj ŝildoj.

Nebo přiodíl tvář svou tukem svým, tak že se mu nadělalo faldů na slabinách.

Li kovris sian vizaĝon per graso Kaj metis sebon sur siajn lumbojn.

A bydlil v městech zkažených, a v domích, v nichž žádný nebydlil, kteráž v hromady rumu obrácena byla.

Li loĝas en urboj ruinigitaj, En domoj ne loĝataj, Destinitaj esti ŝtonamasoj.

Avšak nezbohatneť, aniž stane moc jeho, aniž se rozšíří na zemi dokonalost takových.

Li ne restos riĉa, lia bonstato ne teniĝos, Kaj lia havaĵo ne disvastiĝos sur la tero.

Nevyjde z temností, mladistvou ratolest jeho usuší plamen, a tak zahyne od ducha úst svých.

Li ne forkliniĝos de mallumo; Flamo velksekigos liajn branĉojn, Kaj Li forigos lin per la blovo de Sia buŝo.

Ale nevěří, že v marnosti jest ten, jenž bloudí, a že marnost bude směna jeho.

La erarinto ne fidu vantaĵon, Ĉar vanta estos lia rekompenco.

Před časem svým vyťat bude, a ratolest jeho nebude se zelenati.

Antaŭtempe li finiĝos, Kaj lia branĉo ne estos verda.

Zmaří, jako vinný kmen nezralý hrozen svůj, a svrže květ svůj jako oliva.

Lia nematura bero estos deŝirita, kiel ĉe vinbertrunko; Kaj lia floro defalos, kiel ĉe olivarbo.

Nebo shromáždění pokrytce spustne, a oheň spálí stany oslepených dary.

Ĉar la anaro de la hipokrituloj senhomiĝos; Kaj fajro ekstermos la tendojn de tiuj, kiuj prenas subaĉeton.

Kteřížto když počali ssužování, a porodili nepravost, hned břicho jejich strojí jinou lest.

Ili gravediĝis per malpiaĵo kaj naskis pekon, Kaj ilia ventro pretigas malicaĵon.