Psalms 139

Přednímu zpěváku, žalm Davidův. Hospodine, ty jsi mne zkusil a seznal.

Een psalm van David, voor den opperzangmeester. HEERE! Gij doorgrondt en kent mij.

Ty znáš sednutí mé i povstání mé, rozumíš myšlení mému zdaleka.

Gij weet mijn zitten en mijn opstaan; Gij verstaat van verre mijn gedachten.

Chození mé i ležení mé ty obsahuješ, a všech mých cest svědom jsi.

Gij omringt mijn gaan en mijn liggen; en Gij zijt al mijn wegen gewend.

Než ještě mám na jazyku slovo, aj, Hospodine, ty to všecko víš.

Als er nog geen woord op mijn tong is, zie, Heere! Gij weet het alles.

Z zadu i z předu obklíčils mne, a vzložils na mne ruku svou.

Gij bezet mij van achteren en van voren, en Gij zet Uw hand op mij.

Divnější jest umění tvé nad můj vtip; vysoké jest, nemohu k němu.

De kennis is mij te wonderbaar, zij is hoog, ik kan er niet bij.

Kamž bych zašel od ducha tvého? Aneb kam bych před tváří tvou utekl?

Waar zou ik heengaan voor Uw Geest en waar zou ik heenvlieden voor Uw aangezicht?

Jestliže bych vstoupil na nebe, tam jsi ty; pakli bych sobě ustlal v hrobě, aj, přítomen jsi.

Zo ik opvoer ten hemel, Gij zijt daar; of bedde ik mij in de hel, zie, Gij zijt daar.

Vzal-li bych křídla záře jitřní, abych bydlil při nejdalším moři:

Nam ik vleugelen des dageraads, woonde ik aan het uiterste der zee;

I tamť by mne ruka tvá provedla, a pravice tvá by mne popadla.

Ook daar zou Uw hand mij geleiden, en Uw rechterhand zou mij houden.

Dím-li pak: Aspoň tmy, jako v soumrak, přikryjí mne, ale i noc jest světlem vůkol mne.

Indien ik zeide: De duisternis zal mij immers bedekken; dan is de nacht een licht om mij.

Aniž ty tmy před tebou ukryti mohou, anobrž noc jako den tobě svítí, rovně tma jako světlo.

Ook verduistert de duisternis voor U niet; maar de nacht licht als de dag; de duisternis is als het licht.

Ty zajisté v moci máš ledví má, přioděl jsi mne v životě matky mé.

Want Gij bezit mijn nieren; Gij hebt mij in mijner moeders buik bedekt.

Oslavuji tě, proto že se hrozným a divným skutkům tvým divím, a duše má zná je výborně.

Ik loof U, omdat ik op een heel vreselijke wijze wonderbaarlijk gemaakt ben; wonderlijk zijn Uw werken! ook weet het mijn ziel zeer wel.

Neníť ukryta žádná kost má před tebou, jakž jsem učiněn v skrytě, a řemeslně složen, v nejhlubších místech země.

Mijn gebeente was voor U niet verholen, als ik in het verborgene gemaakt ben, en als een borduursel gewrocht ben, in de nederste delen der aarde.

Trupel můj viděly oči tvé, v knihu tvou všickni oudové jeho zapsáni jsou, i dnové,v nichž formováni byli, když ještě žádného z nich nebylo.

Uw ogen hebben mijn ongevormden klomp gezien; en al deze dingen waren in Uw boek geschreven, de dagen als zij geformeerd zouden worden, toen nog geen van die was.

Protož u mne ó jak drahá jsou myšlení tvá, Bože silný, a jak jest jich nesčíslná summa!

Daarom, hoe kostelijk zijn mij, o God, Uw gedachten! hoe machtig veel zijn haar sommen!

Chtěl-li bych je sčísti, více jest jich než písku; procítím-li, a já jsem vždy s tebou.

Zoude ik ze tellen? Harer is meer, dan des zands; word ik wakker, zo ben ik nog bij U.

Zabil-li bys, ó Bože, bezbožníka, tehdážť by muži vražedlní odstoupili ode mne,

O God! dat Gij den goddeloze ombracht! en gij, mannen des bloeds, wijkt van mij!

Kteříž mluví proti tobě nešlechetně; marně vyvyšují nepřátely tvé.

Die van U schandelijk spreken, en Uw vijanden ijdellijk verheffen.

Zdaliž těch, kteříž tě v nenávisti mají, ó Hospodine, v nenávisti nemám? A ti, kteříž proti tobě povstávají, zdaž mne nemrzejí?

Zou ik niet haten, HEERE! die U haten? en verdriet hebben in degenen, die tegen U opstaan?

Úhlavní nenávistí jich nenávidím, a mám je za nepřátely.

Ik haat hen met volkomen haat, tot vijanden zijn zij mij.

Vyzpytuj mne, Bože silný, a poznej srdce mé; zkus mne, a poznej myšlení má.

Doorgrond mij, o God! en ken mijn hart; beproef mij, en ken mijn gedachten.

A popatř, chodím-liť já cestou odpornou tobě, a veď mne cestou věčnou.

En zie, of bij mij een schadelijke weg zij; en leid mij op den eeuwigen weg.