Job 24

Proč by od Všemohoucího neměli býti skryti časové, a ti, kteříž jej znají, neměli neviděti dnů jeho?

Waarom zouden van den Almachtige de tijden niet verborgen zijn, dewijl zij, die Hem kennen, Zijn dagen niet zien?

Bezbožníť nyní mezníky přenášejí, a stádo, kteréž mocí zajali, pasou.

Zij tasten de landpalen aan; de kudden roven zij, en weiden ze.

Osla sirotků zajímají, v zástavě berou vola od vdovy.

Den ezel der wezen drijven zij weg; den os ener weduwe nemen zij te pand.

Strkají nuznými s cesty, musejí se vůbec skrývati chudí na světě.

Zij doen de nooddruftigen wijken van den weg; te zamen versteken zich de ellendigen des lands.

Aj, oni jako divocí oslové na poušti, vycházejí jako ku práci své, ráno přivstávajíce k loupeži; poušť jest chléb jejich i dětí jejich.

Ziet, zij zijn woudezels in de woestijn; zij gaan uit tot hun werk, makende zich vroeg op ten roof; het vlakke veld is hem tot spijs, en den jongeren.

Na cizím poli žnou, a z vinic bezbožníci sbírají.

Op het veld maaien zij zijn voeder, en den wijnberg des goddelozen lezen zij af.

Nahé přivodí k tomu, aby nocovati musili bez roucha, nemajíce se čím přiodíti na zimě.

Den naakten laten zij vernachten zonder kleding, die geen deksel heeft tegen de koude.

A přívalem v horách moknouce, nemajíce obydlí, k skále se přivinouti musejí.

Van den stroom der bergen worden zij nat, en zonder toevlucht zijnde, omhelzen zij de steenrotsen.

Loupí sirotky, kteříž jsou při prsích, a od chudého základ berou.

Zij rukken het weesje van de borst, en dat over den arme is, nemen zij te pand.

Nahého opouštějí , že musí choditi bez oděvu, a ti, kteříž snášejí snopy, v hladu zůstávati.

Den naakte doen zij weggaan zonder kleed, en hongerig, die garven dragen.

Ti, jenž mezi zdmi jejich olej vytlačují, a presy tlačí, žíznějí.

Tussen hun muren persen zij olie uit, treden de wijnpersen, en zijn dorstig.

Lidé v městech lkají, a duše zraněných volají, Bůh pak přítrže tomu nečiní.

Uit de stad zuchten de lieden, en de ziel der verwonden schreeuwt uit; nochtans beschikt God niets ongerijmds.

Oniť jsou ti, kteříž odporují světlu, a neznají cest jeho, aniž chodí po stezkách jeho.

Zij zijn onder de wederstrevers des lichts; zij kennen Zijn wegen niet, en zij blijven niet op Zijn paden.

Na úsvitě povstávaje vražedlník, morduje chudého a nuzného, a v noci jest jako zloděj.

Met het licht staat de moorder op, doodt den arme en den nooddruftige; en des nachts is hij als een dief.

Tolikéž oko cizoložníka šetří soumraku, říkaje: Nespatříť mne žádný, a tvář zakrývá.

Ook neemt het oog des overspelers de schemering waar, zeggende: Geen oog zal mij zien; en hij legt een deksel op het aangezicht.

Podkopávají potmě i domy, kteréž sobě ve dne znamenali; nebo nenávidí světla.

In de duisternis doorgraaft hij de huizen, die zij zich des daags afgetekend hadden; zij kennen het licht niet.

Ale hned v jitře přichází na ně stín smrti; když jeden druhého poznati může, strachu stínu smrti okoušejí.

Want de morgenstond is hun te zamen de schaduw des doods; als men hen kent, zijn zij in de strikken van des doods schaduw.

Lehcí jsou na svrchku vody, zlořečené jest jmění jejich na zemi, aniž odcházejí cestou svobodnou.

Hij is licht op het vlakke der wateren; vervloekt is hun deel op de aarde; hij wendt zich niet tot den weg der wijngaarden.

Jako sucho a horko uchvacuje vody sněžné, tak hrob ty, jenž hřešili.

De droogte mitsgaders de hitte nemen de sneeuwwateren weg; alzo het graf dergenen, die gezondigd hebben.

Zapomíná se na něj život matky, sladne červům, nebývá více připomínán, a tak polámána bývá nepravost jako strom.

De baarmoeder vergeet hem, het gewormte is hem zoet, zijns wordt niet meer gedacht; en het onrecht wordt gebroken als een hout.

Připojuje mu neplodnou, kteráž nerodí, a vdově dobře nečiní.

De onvruchtbare, die niet baart, teert hij af, en aan de weduwe doet hij niets goeds.

Zachvacuje silné mocí svou; ostojí-li kdo z nich, bojí se o život svůj.

Ook trekt hij de machtigen door zijn kracht; staat hij op, zo is men des levens niet zeker.

Dává jemu, na čemž by bezpečně spolehnouti mohl, však oči jeho šetří cest jejich.

Stelt hem God in gerustigheid, zo steunt hij daarop; nochtans zijn Zijn ogen op hun wegen.

Bývají zvýšeni poněkud, ale hned jich není; tak jako jiní všickni sníženi, vypléněni, a jako vrškové klasů stínáni bývají.

Zij zijn een weinig tijds verheven, daarna is er niemand van hen; zij worden nedergedrukt; gelijk alle anderen worden zij besloten; en gelijk de top ener aar worden zij afgesneden.

Zdaliž není tak? Kdo na mne dokáže klamu, a v nic obrátí řeč mou?

Indien het nu zo niet is, wie zal mij leugenachtig maken, en mijn rede tot niet brengen?