Psalms 147

Aleluja! Hvalite Jahvu jer je dobar, pjevajte Bogu našem jer je sladak; svake hvale on je dostojan!

Αινειτε τον Κυριον διοτι ειναι καλον να ψαλλωμεν εις τον Θεον ημων διοτι ειναι τερπνον, η αινεσις πρεπουσα.

Jahve gradi Jeruzalem, sabire raspršene Izraelce.

Ο Κυριος οικοδομει την Ιερουσαλημ θελει συναξει τους διεσπαρμενους του Ισραηλ.

On liječi one koji su srca skršena i povija rane njihove.

Ιατρευει τους συντετριμμενους την καρδιαν και δενει τας πληγας αυτων.

On određuje broj zvijezda, svaku njezinim imenom naziva.

Αριθμει τα πληθη των αστρων Καλει τα παντα ονομαστι.

Velik je naš Gospodin i svesilan, nema mjere mudrosti njegovoj.

Μεγας ο Κυριος ημων και μεγαλη η δυναμις αυτου η συνεσις αυτου αμετρητος.

Jahve pridiže ponizne, zlotvore do zemlje snizuje.

Ο Κυριος υψονει τους πραους, τους δε ασεβεις ταπεινονει εως εδαφους.

Pjevajte Jahvi pjesmu zahvalnu, svirajte na citari Bogu našem!

Ψαλατε εις τον Κυριον ευχαριστουντες ψαλμωδειτε εις τον Θεον ημων εν κιθαρα

Oblacima on prekriva nebesa i zemlji kišu sprema; daje da po bregovima raste trava i bilje na službu čovjeku.

τον σκεπαζοντα τον ουρανον με νεφελας τον ετοιμαζοντα βροχην δια την γην τον αναδιδοντα χορτον επι των ορεων

On stoci hranu daje i mladim gavranima kada grakću.

τον διδοντα εις τα κτηνη την τροφην αυτων και εις τους νεοσσους των κορακων, οιτινες κραζουσι προς αυτον.

Za konjsku snagu on ne mari nit' mu se mile bedra čovječja.

Δεν χαιρει εις την δυναμιν του ιππου δεν ηδυνεται εις τους ποδας του ανδρος.

Mili su Jahvi oni koji se njega boje, koji se uzdaju u dobrotu njegovu.

Ο Κυριος ηδυνεται εις τους φοβουμενους αυτον, εις τους ελπιζοντας επι το ελεος αυτου.

Slavi Jahvu, Jeruzaleme, hvali Boga svoga, Sione!

Επαινει, Ιερουσαλημ, τον Κυριον αινει τον Θεον σου, Σιων.

On učvrsti zasune vrata tvojih, blagoslovi u tebi tvoje sinove.

Διοτι ενεδυναμωσε τους μοχλους των πυλων σου ηυλογησε τους υιους σου εν μεσω σου.

On dade mir granicama tvojim, pšenicom te hrani najboljom.

Βαλλει ειρηνην εις τα ορια σου σε χορταινει με το παχος του σιτου.

Besjedu svoju šalje na zemlju, brzo trči riječ njegova.

Αποστελλει το προσταγμα αυτου εις την γην, ο λογος αυτου τρεχει ταχυτατα.

Kao vunu snijeg razbacuje, prosipa mraz poput pepela.

Διδει χιονα ως μαλλιον διασπειρει την παχνην ως στακτην.

On sipa grÓad kao zalogaje, voda mrzne od njegove studeni.

Ριπτει τον κρυσταλλον αυτου ως κομματια εμπροσθεν του ψυχους αυτου τις δυναται να σταθη;

Riječ svoju pošalje i vode se tope; dunu vjetrom i vode otječu.

Αποστελλει τον λογον αυτου και διαλυει αυτα φυσα τον ανεμον αυτου, και τα υδατα ρεουσιν.

Riječ svoju on objavi Jakovu, odluke svoje i zakone Izraelu.

Αναγγελλει τον λογον αυτου προς τον Ιακωβ, τα διαταγματα αυτου και τας κρισεις αυτου προς τον Ισραηλ.

Ne učini tako nijednom narodu: nijednom naredbe svoje ne objavi! Aleluja!

Δεν εκαμεν ουτως εις ουδεν εθνος ουδε εγνωρισαν τας κρισεις αυτου. Αλληλουια.