Psalms 102

Molitva nevoljnika koji je klonuo pa svoju tugu izlijeva

Προσευχη του τεθλιμμενου, οταν αδημονη, και εκχεη το παραπονον αυτου ενωπιον του Κυριου. Κυριε, εισακουσον της προσευχης μου, και η κραυγη μου ας ελθη προς σε.

Jahve, usliši molitvu moju, i vapaj moj k tebi da dođe!

Μη κρυψης το προσωπον σου απ εμου καθ ην ημεραν θλιβομαι, κλινον προς εμε το ωτιον σου καθ ην ημεραν σε επικαλουμαι, ταχεως επακουε μου.

Nemoj sakrivati lice od mene u dan moje nevolje! Prigni k meni uho svoje: kad te prizovem, brzo me usliši!

Διοτι εξελιπον ως καπνος αι ημεραι μου, και τα οστα μου ως φρυγανον κατεξηρανθησαν.

Jer moji dani nestaju poput dima, a moje kosti gore kao oganj.

Επληγωθη η καρδια μου και εξηρανθη ως χορτος, ωστε ελησμονησα να τρωγω τον αρτον μου.

Srce mi se suši kao pokošena trava i kruh svoj zaboravljam jesti.

Απο φωνης του στεναγμου μου εκολληθησαν τα οστα μου εις το δερμα μου.

Od snažnih jecaja mojih kosti mi uz kožu prionuše.

Κατεσταθην ομοιος του ερημικου πελεκανος εγεινα ως νυκτοκοραξ εν ταις ερημοις.

Sličan sam čaplji u pustinji, postah k'o ćuk na pustoj razvalini.

Αγρυπνω και ειμαι ως στρουθιον μοναζον επι δωματος.

Ne nalazim sna i uzdišem k'o samotan vrabac na krovu.

Ολην την ημεραν με ονειδιζουσιν οι εχθροι μου οι μαινομενοι ομνυουσι κατ εμου.

Svagda me grde dušmani moji; mnome se proklinju što bjesne na me.

Διοτι εφαγον στακτην ως αρτον και συνεκερασα με δακρυα το ποτον μου,

Pepeo jedem poput kruha, a piće svoje miješam sa suzama

Εξ αιτιας της οργης σου και της αγανακτησεως σου διοτι σηκωσας με ερριψας κατω.

zbog tvoje ljutine i gnjeva, jer si me digao i bacio.

Αι ημεραι μου παρερχονται ως σκια, και εγω εξηρανθην ως χορτος.

Moji su dani k'o oduljena sjena, a ja se, gle, sušim poput trave.

Συ δε, Κυριε, εις τον αιωνα διαμενεις, και το μνημοσυνον σου εις γενεαν και γενεαν.

A ti, o Jahve, ostaješ dovijeka i tvoje ime kroza sva koljena.

Συ θελεις σηκωθη, θελεις σπλαγχνισθη την Σιων διοτι ειναι καιρος να ελεησης αυτην, διοτι ο διωρισμενος καιρος εφθασεν.

Ustani, smiluj se Sionu: vrijeme je da mu se smiluješ - sada je čas!

Επειδη οι δουλοι σου αρεσκονται εις τους λιθους αυτης και σπλαγχνιζονται το χωμα αυτης.

Jer milo je slugama tvojim kamenje njegovo, žale ruševine njegove.

Τοτε τα εθνη θελουσι φοβηθη το ονομα του Κυριου, και παντες οι βασιλεις της γης την δοξαν σου.

Tad će se pogani bojati, Jahve, imena tvojega i svi kraljevi zemlje slave tvoje

Οταν ο Κυριος οικοδομηση την Σιων θελει φανη εν τη δοξα αυτου.

kad Jahve opet sazda Sion, kad se pokaže u slavi svojoj,

Θελει επιβλεψει επι την προσευχην των εγκαταλελειμμενων και δεν θελει καταφρονησει την δεησιν αυτων.

kad se osvrne na prošnju ubogih i ne prezre molitve njihove.

Τουτο θελει γραφθη δια την γενεαν την επερχομενην και ο λαος, οστις θελει δημιουργηθη, θελει αινει τον Κυριον.

Nek' se zapiše ovo za budući naraštaj, puk što nastane neka hvali Jahvu.

Διοτι εκυψεν εκ του υψους του αγιαστηριου αυτου, εξ ουρανου επεβλεψεν ο Κυριος επι την γην,

Jer Jahve gleda sa svog uzvišenog svetišta, s nebesa na zemlju gleda

δια να ακουση τον στεναγμον των δεσμιων, δια να λυση τους καταδεδικασμενους εις θανατον

da čuje jauke sužnjeva, da izbavi smrti predane,

δια να κηρυττωσιν εν Σιων το ονομα του Κυριου και την αινεσιν αυτου εν Ιερουσαλημ,

da se na Sionu navijesti ime Jahvino i njegova hvala u Jeruzalemu

οταν συναχθωσιν ομου οι λαοι και αι βασιλειαι, δια να δουλευσωσι τον Κυριον.

kad se narodi skupe i kraljevstva da služe Jahvi.

Ηδυνατισεν εν τη οδω την ισχυν μου συνετεμε τας ημερας μου.

Putem je istrošio sile moje, skratio mi dane.

Εγω ειπα, μη με αρπασης, Θεε μου, εν τω ημισει των ημερων μου τα ετη σου ειναι εις γενεας γενεων.

Rekoh: "Bože moj, nemoj me uzeti u sredini dana mojih! Kroza sva koljena traju godine tvoje.

Κατ αρχας συ, Κυριε, την γην εθεμελιωσας, και εργα των χειρων σου ειναι οι ουρανοι.

U početku utemelji zemlju, i nebo je djelo ruku tvojih.

Αυτοι θελουσιν απολεσθη, συ δε διαμενεις και παντες ως ιματιον θελουσι παλαιωθη ως περιενδυμα θελεις τυλιξει αυτους, και θελουσιν αλλαχθη

Propast će, ti ćeš ostati, sve će ostarjeti kao odjeća. Mijenjaš ih poput haljine i nestaju:

συ ομως εισαι ο αυτος, και τα ετη σου δεν θελουσιν εκλειψει.

ti si uvijek isti - godinama tvojim nema kraja. [ (Psalms 102:29) Djeca će tvojih slugu živjeti u miru i potomstvo će njihovo trajati pred tobom. ]

Οι υιοι των δουλων σου θελουσι κατοικει, και το σπερμα αυτων θελει διαμενει ενωπιον σου.