Job 9

9:1

Job progovori i reče:

Και απεκριθη ο Ιωβ και ειπεν

9:2

"Zaista, dobro ja znadem da je tako: kako da pred Bogom čovjek ima pravo?

Αληθως εξευρω οτι ουτως εχει αλλα πως ο ανθρωπος θελει δικαιωθη ενωπιον του Θεου;

9:3

Ako bi se tkogod htio prÓeti s njime, odvratio mu ne bi ni jednom od tisuću.

Εαν θεληση να διαδικασθη μετ αυτου δεν δυναται να αποκριθη προς αυτον εν εκ χιλιων.

9:4

Srcem on je mudar, a snagom svesilan, i tko bi se njemu nekažnjeno opro?

Ειναι σοφος την καρδιαν και κραταιος την δυναμιν τις εσκληρυνθη εναντιον αυτου και ευτυχησεν;

9:5

On brda premješta, a ona to ne znaju, u jarosti svojoj on ih preokreće.

Αυτος μετακινει τα ορη, και δεν γνωριζουσι τις εστρεψεν αυτα εν τη οργη αυτου.

9:6

Pokreće on zemlju sa njezina mjesta, iz temelja njene potresa stupove.

Αυτος σειει την γην απο του τοπου αυτης, και οι στυλοι αυτης σαλευονται.

9:7

Kad zaprijeti suncu, ono se ne rađa, on pečatom svojim i zvijezde pečati.

Αυτος προσταζει τον ηλιον, και δεν ανατελλει και κρυπτει υπο σφραγιδα τα αστρα.

9:8

Jedini on je nebesa razapeo i pučinom morskom samo on hodao.

Αυτος μονος εκτεινει τους ουρανους και πατει επι τα υψη της θαλασσης.

9:9

Stvorio je Medvjede i Oriona, Vlašiće i zvijezđa na južnome nebu.

Αυτος καμνει τον Αρκτουρον, τον Ωριωνα και την Πλειαδα και τα ταμεια του νοτου.

9:10

Tvorac on je djela silnih, nepojmljivih čudesa koja se izbrojit' ne mogu.

Αυτος καμνει μεγαλεια ανεξιχνιαστα και θαυμασια αναριθμητα.

9:11

Ide pored mene, a ja ga ne vidim; evo, on prolazi - ja ga ne opažam.

Ιδου, διαβαινει πλησιον μου, και δεν βλεπω αυτον διερχεται, και δεν εννοω αυτον.

9:12

Ugrabi li što, tko će mu to priječit, i tko ga pitat smije: 'Što si učinio?'

Ιδου, αφαιρει τις θελει εμποδισει αυτον; τις θελει ειπει προς αυτον, Τι καμνεις;

9:13

Bog silni srdžbu svoju ne opoziva: pred njim poniču saveznici Rahaba.

Εαν ο Θεος δεν συρη την οργην αυτου, οι επηρμενοι βοηθοι καταβαλλονται υποκατω αυτου.

9:14

Pa kako onda da njemu odgovorim, koju riječ da protiv njega izaberem?

Ποσον ολιγωτερον εγω ηθελον αποκριθη προς αυτον, εκλεγων τους προς αυτον λογους μου;

9:15

I da sam u pravu, odvratio ne bih, u suca svojega milost bih molio.

προς τον οποιον, και αν ημην δικαιος, δεν ηθελον αποκριθη, αλλ ηθελον ζητησει ελεος παρα του Κριτου μου.

9:16

A kad bi se na zov moj i odazvao, vjerovao ne bih da on glas moj sluša.

Εαν κραξω, και μοι αποκριθη, δεν ηθελον πιστευσει οτι εισηκουσε της φωνης μου.

9:17

Jer, za dlaku jednu on mene satire, bez razloga moje rane umnožava.

Διοτι με κατασυντριβει με ανεμοστροβιλον και πληθυνει τας πληγας μου αναιτιως.

9:18

Ni časa jednoga predahnut' mi ne da, nego mene svakom gorčinom napaja!

Δεν με αφινει να αναπνευσω, αλλα με χορταζει απο πικριας.

9:19

Ako je na snagu - tÓa on je najjači! Ako je na pravdu - tko će njega na sud?

Εαν προκηται περι δυναμεως, ιδου, ειναι δυνατος και εαν περι κρισεως, τις θελει μαρτυρησει υπερ εμου;

9:20

Da sam i prav, usta bi me osudila, da sam i nevin, zlim bi me proglasila.

Εαν ηθελον να δικαιωσω εμαυτον, το στομα μου ηθελε με καταδικασει εαν ηθελον ειπει, ειμαι αμεμπτος, ηθελε με αποδειξει διεφθαρμενον.

9:21

A jesam li nevin? Ni sam ne znam više, moj je život meni sasvim omrzao!

Και αν ημην αμεμπτος, δεν ηθελον φροντισει περι εμαυτου ηθελον καταφρονησει την ζωην μου.

9:22

Jer, to je svejedno; i zato ja kažem: nevina i grešnika on dokončava.

Εν τουτο ειναι, δια τουτο ειπα, αυτος αφανιζει τον αμεμπτον και τον ασεβη.

9:23

I bič smrtni kad bi odjednom ubijo ... ali on se ruga nevolji nevinih.

Και αν η μαστιξ αυτου θανατονη ευθυς, γελα ομως εις την δοκιμασιαν των αθωων.

9:24

U zemlji predanoj u šake zlikovaca, on oči sucima njezinim zastire. Ako on to nije, tko je drugi onda?

Η γη παρεδοθη εις τας χειρας του ασεβους αυτος σκεπαζει τα προσωπα των κριτων αυτης αν ουχι αυτος, που και τις ειναι;

9:25

Od skoroteče su brži moji dani, bježe daleko, nigdje dobra ne videć.'

Αι δε ημεραι μου ειναι ταχυδρομου ταχυτεραι φευγουσι και δεν βλεπουσι καλον.

9:26

K'o čamci od rogoza hitro promiču, k'o orao na plijen kada se zaleti.

Παρηλθον ως πλοια σπευδοντα ως αετος πετωμενος επι το θηραμα.

9:27

Kažem li: zaboravit ću jadikovku, razvedrit ću lice i veseo biti,

Εαν ειπω, Θελω λησμονησει το παραπονον μου, θελω παραιτησει το πενθος μου και παρηγορηθη

9:28

od mojih me muka groza obuzima, jer znadem da me ti ne držiš nevinim.

τρομαζω δια πασας τας θλιψεις μου, γνωριζων οτι δεν θελεις με αθωωσει.

9:29

Ako li sam grešan, tÓa čemu onda da zalud mučim sebe.

Ειμαι ασεβης δια τι λοιπον να κοπιαζω εις ματην;

9:30

Kad bih i sniježnicom sebe ja isprao, kad bih i lugom ruke svoje umio,

Εαν λουσθω εν υδατι χιονος και επιμελως αποκαθαρισω τας χειρας μου

9:31

u veću bi me nečist opet gurnuo, i moje bi me se gnušale haljine!

συ ομως θελεις με βυθισει εις τον βορβορον, ωστε και αυτα μου τα ιματια θελουσι με βδελυττεσθαι.

9:32

Nije čovjek k'o ja da se s njime pravdam i na sud da idem s njim se parničiti.

Διοτι δεν ειναι ανθρωπος ως εγω, δια να αποκριθω προς αυτον, και να ελθωμεν εις κρισιν ομου.

9:33

Niti kakva suca ima među nama da ruke svoje stavi na nas dvojicu,

Δεν υπαρχει μεσιτης μεταξυ ημων, δια να βαλη την χειρα αυτου επ αμφοτερους ημας.

9:34

da šibu njegovu od mene odmakne, da užas njegov mene više ne plaši!

Ας απομακρυνη απ εμου την ραβδον αυτου, και ο φοβος αυτου ας μη με εκπληττη

9:35

Govorit ću ipak bez ikakva straha, jer ja nisam takav u svojim očima!

τοτε θελω λαλησει και δεν θελω φοβηθη αυτον διοτι ουτω δεν ειμαι εν εμαυτω.