Job 39

Znaš li kako se legu divokoze? Vidje li kako se mlade košute?

Γνωριζεις τον καιρον του τοκετου των αγριων αιγων του βραχου; δυνασαι να σημειωσης ποτε γεννωσιν αι ελαφοι;

Izbroji li koliko nose mjeseci, znaš li u koje doba se omlade?

Δυνασαι να αριθμησης τους μηνας τους οποιους πληρουσιν; η γνωριζεις τον καιρον του τοκετου αυτων;

Sagnuvši se, polegu lanad svoju i breme usred pustinje odlažu,

Αυται συγκαμπτονται, γεννωσι τα παιδια αυτων, ελευθερονονται απο των ωδινων αυτων.

a kad im porod ojača, poraste, ostave ga i ne vraćaju mu se.

Τα τεκνα αυτων ενδυναμουνται, αυξανουσιν εν τη πεδιαδι εξερχονται και δεν επιστρεφουσι πλεον εις αυτας.

Tko dade divljem magarcu slobodu i tko to oglav skinu njemu s glave?

Τις εξαπεστειλεν ελευθερον τον αγριον ονον; η τις ελυσε τους δεσμους αυτου;

U zavičaj mu dadoh ja pustinju i polja slana da ondje živuje.

του οποιου οικιαν εκαμον την ερημον, και την αλμυριδα κατοικιαν αυτου.

Buci gradova on se podruguje i ne sluša goničevih povika.

Καταγελα του θορυβου της πολεως δεν ακουει την κραυγην του εργοδιωκτου.

Luta brdima, svojim pašnjacima, u potrazi za zeleni svakakvom.

Κατασκοπευει τα ορη δια βοσκην αυτου, και υπαγει ζητων κατοπιν παντος ειδους χλοης.

Možeš li slugom učinit' bivola, zadržat' ga noć jednu za jaslama?

Θελει ευχαριστηθη ο μονοκερως να σε δουλευη, η θελει διανυκτερευσει εν τη φατνη σου;

Možeš li njega za brazdu prikovat' da ralo vuče po docima tvojim?

Δυνασαι να δεσης τον μονοκερων με τον δεσμον αυτου προς αροτριασιν; η θελει ομαλιζει τας πεδιαδας οπισω σου;

Možeš li se osloniti na njega jer je njegova snaga prevelika i prepustit' mu težak svoj posao?

Θελεις βαλει το θαρρος σου εις αυτον, διοτι η δυναμις αυτου ειναι μεγαλη; η θελεις αφησει την εργασιαν σου επ αυτον;

Misliš li tebi da će se vratiti i na gumno ti dotjerati žito?

Θελεις εμπιστευθη εις αυτον να σοι φερη τον σπορον σου και να συναξη αυτον εν τω αλωνιω σου;

Krilima svojim noj trepće radosno, iako krila oskudnih i perja.

Εδωκας συ τας ωραιας πτερυγας εις τους ταωνας; η πτερυγας και πτερα εις την στρουθοκαμηλον;

On svoja jaja na zemlji ostavlja, povjerava ih pijesku da ih grije,

ητις αφινει τα ωα αυτης εις την γην και θαλπει αυτα επι του χωματος,

ne mareć' što ih zgazit' može noga ili nekakva divlja zvijer zgnječiti.

και λησμονει οτι ο πους ενδεχεται να συντριψη αυτα, η το θηριον του αγρου να καταπατηση αυτα

S nojićima k'o s tuđima postupa; što mu je trud zaludu, on ne mari.

σκληρυνεται κατα των τεκνων αυτης, ως να μη ησαν αυτης ματαιως εκοπιασε, μη φοβουμενη

Jer Bog je njega lišio pameti, nije mu dao nikakva razbora.

διοτι ο Θεος εστερησεν αυτην απο σοφιας και δεν εμοιρασεν εις αυτην συνεσιν

Ali kada na let krila raširi, tada se ruga konju i konjaniku.

οσακις σηκονεται ορθιος, καταγελα του ιππου και του αναβατου αυτου.

Zar si ti konja obdario snagom zar si mu ti vrat grivom ukrasio?

Συ εδωκας δυναμιν εις τον ιππον; περιενεδυσας τον τραχηλον αυτου με βροντην;

Zar ti činiš da skače k'o skakavac, da u strah svakog nagoni hrzanjem?

συ καμνεις αυτον να πηδα ως ακρις; το γαυριαμα των μυκτηρων αυτου ειναι τρομερον

Kopitom zemlju veselo raskapa, neustrašivo srlja na oružje.

ανασκαπτει εν τη κοιλαδι και αγαλλεται εις την δυναμιν αυτου εξερχεται εις απαντησιν των οπλων

Strahu se ruga, ničeg se ne boji, ni pred mačem uzmaknuti neće.

καταγελα του φοβου και δεν τρομαζει ουδε στρεφει απο προσωπου ρομφαιας

Na sapima mu zvekeće tobolac, koplje sijeva i ubojna sulica.

η φαρετρα κροταλιζει κατ αυτου, η εξαστραπτουσα λογχη και το δορυ.

Bijesan i nestrpljiv guta prostore; kad rog zasvira, tko će ga zadržat':

Καταπινει την γην εν αγριοτητι και μανια και δεν πιστευει οτι ηχει σαλπιγξ

na svaki zvuk roga on zarže: Ha! Izdaleka on ljuti boj već njuši, viku bojnu i poklič vojskovođa.

αμα δε τη φωνη της σαλπιγγος, λεγει, Α, α και μακροθεν οσφραινεται την μαχην, την κραυγην των στρατηγων και τον αλαλαγμον.

Zar po promislu tvojem lijeće soko i prema jugu krila svoja širi?

Δια της σοφιας σου πετα ο ιεραξ και απλονει τας πτερυγας αυτου προς νοτον;

Zar se na nalog tvoj diže orao i vrh timora gnijezdo sebi vije?

Εις την προσταγην σου ανυψουται ο αετος και καμνει την φωλεαν αυτου εν τοις υψηλοις;

Na litici on stanuje i noćÄi, na grebenima vrleti visokih.

Κατοικει επι βραχου και διατριβει, επι αποτομου βραχου και επι αβατων τοπων

Odatle na plijen netremice vreba, oči njegove vide nadaleko.

εκειθεν αναζητει τροφην οι οφθαλμοι αυτου σκοπευουσι μακροθεν

Krvlju se hrane njegovi orlići; gdje je ubijenih, tamo je i on."

και οι νεοσσοι αυτου αιμα πινουσι και οπου πτωματα, εκει και αυτος.