Job 31

Sa svojim očima savez sam sklopio da pogledat neću nijednu djevicu.

Εκαμον συνθηκην μετα των οφθαλμων μου και πως να εχω τον στοχασμον μου επι παρθενον;

A što mi je Bog odozgo dosudio, kakva mi je baština od Svesilnoga?

και τι το μεριδιον παρα Θεου ανωθεν; και η κληρονομια του Παντοδυναμου εκ των υψηλων;

TÓa nije li nesreća za opakoga, a nevolja za one koji zlo čine?

Ουχι αφανισμος δια τον ασεβη; και ταλαιπωρια δια τους εργατας της ανομιας;

Ne proniče li on sve moje putove, ne prebraja li on sve moje korake?

δεν βλεπει αυτος τας οδους μου και απαριθμει παντα τα βηματα μου;

Zar sam ikad u društvu laži hodio, zar mi je noga k prijevari hitjela?

Εαν περιεπατησα με ψευδος, η ο πους μου εσπευσεν εις δολον,

Nek' me na ispravnoj mjeri Bog izmjeri pa će uvidjeti neporočnost moju!

ας με ζυγιση δια της σταθμης της δικαιοσυνης και ας γνωριση ο Θεος την ακεραιοτητα μου

Ako mi je korak s puta kad zašao, ako mi se srce za okom povelo, ako mi je ljaga ruke okaljala,

αν το βημα μου εξετραπη απο της οδου και η καρδια μου επηκολουθησε τους οφθαλμους μου, και αν κηλις προσεκολληθη εις τας χειρας μου

neka drugi jede što sam posijao, neka sve moje iskorijene izdanke!

να σπειρω, και αλλος να φαγη και να εκριζωθωσιν οι εκγονοι μου.

Ako mi zavede srce žena neka, ako za vratima svog bližnjeg kad vrebah,

Αν η καρδια μου ηπατηθη υπο γυναικος, η παρεμονευσα εις την θυραν του πλησιον μου,

neka moja žena drugom mlin okreće, neka s drugim svoju podijeli postelju!

η γυνη μου να αλεση δι αλλον, και αλλοι να πεσωσιν επ αυτην.

Djelo bestidno time bih počinio, zločin kojem pravda treba da presudi,

Διοτι μιαρον ανομημα τουτο και αμαρτημα καταδικον

užego vatru što žeže do Propasti i što bi svu moju sažgala ljetinu.

διοτι ειναι πυρ κατατρωγον μεχρις αφανισμου, και ηθελεν εκριζωσει παντα τα γεννηματα μου.

Ako kada prezreh pravo sluge svoga il' služavke, sa mnom kad su se parbili,

Αν κατεφρονησα την κρισιν του δουλου μου η της δουλης μου, οτε διεφεροντο προς εμε,

što ću učiniti kada Bog ustane? Što ću odvratit' kad račun zatraži?

τι θελω καμει τοτε, οταν εγερθη ο Θεος; και οταν επισκεφθη, τι θελω αποκριθη προς αυτον;

Zar nas oba on ne stvori u utrobi i jednako sazda u krilu majčinu?

Ο ποιησας εμε εν τη κοιλια, δεν εποιησε και εκεινον; και δεν εμορφωσεν ημας ο αυτος εν τη μητρα;

Ogluših li se na molbe siromaha ili rasplakah oči udovičine?

Αν ηρνηθην την επιθυμιαν των πτωχων, η εμαρανα τους οφθαλμους της χηρας,

Jesam li kada sam svoj jeo zalogaj a da ga nisam sa sirotom dijelio?

η εφαγον μονος τον αρτον μου, και ο ορφανος δεν εφαγεν εξ αυτου

TÓa od mladosti k'o otac sam mu bio, vodio sam ga od krila materina!

διοτι ο μεν εκ νεοτητος μου ετρεφετο μετ εμου, ως μετα πατρος, την δε εκ κοιλιας της μητρος μου ωδηγησα

Zar sam beskućnika vidio bez odjeće ili siromaha kog bez pokrivača

αν ειδον τινα απολλυμενον δι ελλειψιν ενδυματος η πτωχον χωρις σκεπασματος,

a da mu bedra ne blagosloviše mene kad se runom mojih ovaca ogrija?

αν οι νεφροι αυτου δεν με ευλογησαν και δεν εθερμανθη με το μαλλιον των προβατων μου,

Ako sam ruku na nevina podigao znajuć' da mi je na vratima branitelj,

αν εσηκωσα την χειρα μου κατα του ορφανου, βλεπων οτι υπερισχυον εν τη πυλη,

nek' se rame moje od pleća odvali i neka mi ruka od lakta otpadne!

να πεση ο βραχιων μου εκ του ωμου, και η χειρ μου να συντριφθη εκ του αγκωνος.

Jer strahote Božje na mene bi pale, njegovu ne bih odolio veličanstvu.

Διοτι ο παρα του Θεου ολεθρος ητο εις εμε φρικη και δια την μεγαλειοτητα αυτου δεν ηθελον δυνηθη να ανθεξω.

Zar sam u zlato pouzdanje stavio i rekao zlatu: 'Sigurnosti moja!'

Αν εθεσα εις το χρυσιον την ελπιδα μου, η ειπα προς το καθαρον χρυσιον, Σ⊇ εισαι το θαρρος μου,

Zar sam se veliku blagu radovao, bogatstvima koja su mi stekle ruke?

αν ευφρανθην διοτι ο πλουτος μου ητο μεγας και διοτι η χειρ μου ευρηκεν αφθονιαν,

Zar se, gledajući sunce kako blista i kako mjesec sjajni nebom putuje,

αν εθεωρουν τον ηλιον αναλαμποντα η την σεληνην περιπατουσαν εν τη λαμπροτητι αυτης,

moje srce dalo potajno zavesti da bih rukom njima poljubac poslao?

και η καρδια μου εθελχθη κρυφιως, η με το στομα μου εφιλησα την χειρα μου,

Grijeh bi to bio što za sudom vapije, jer Boga višnjega bih se odrekao.

και τουτο ηθελεν εισθαι ανομημα καταδικον διοτι ηθελον αρνηθη τον Θεον τον Υψιστον.

Zar se obradovah nevolji dušmana i likovah kad ga je zlo zadesilo,

Αν εχαρην εις τον αφανισμον του μισουντος με, η επεχαρην οτε ευρηκεν αυτον κακον

ja koji ne dadoh griješiti jeziku, proklinjući ga i želeći da umre?

διοτι ουδε αφηκα το στομα μου να αμαρτηση, ευχομενος καταραν εις την ψυχην αυτου

Ne govorahu li ljudi mog šatora: 'TÓa koga nije on mesom nasitio'?

αν οι ανθρωποι της σκηνης μου δεν ειπον, τις θελει δειξει ανθρωπον μη χορτασθεντα απο των κρεατων αυτου;

Nikad nije stranac vani noćivao, putniku sam svoja otvarao vrata.

Ο ξενος δεν διενυκτερευεν εξω ηνοιγον την θυραν μου εις τον οδοιπορον

Zar sam grijehe svoje ljudima tajio, zar sam u grudima skrivao krivicu

αν εσκεπασα την παραβασιν μου ως ο Αδαμ, κρυπτων την ανομιαν μου εν τω κολπω μου

jer sam se plašio govorkanja mnoštva i strahovao od prezira plemenskog te sam mučao ne prelazeć' svoga praga?

διοτι μηπως εφοβουμην μεγα πληθος, η με ετρομαζεν η καταφρονησις των οικογενειων, ωστε να σιωπησω και να μη εκβω εκ της θυρας;

O, kad bi koga bilo da mene sasluša! Posljednju sam svoju riječ ja izrekao: na Svesilnom je sad da mi odgovori! Nek' mi optužnicu napiše protivnik,

Ω να ητο τις να με ηκουεν. Ιδου, η επιθυμια μου ειναι να απεκρινετο ο Παντοδυναμος εις εμε, και ο αντιδικος μου να εγραφε βιβλιον.

i ja ću je nosit' na svome ramenu, čelo ću njome k'o krunom uresit'.

Βεβαιως ηθελον βαστασει αυτο επι του ωμου μου, ηθελον περιδεσει αυτο στεφανον επ εμε

Dat ću mu račun o svojim koracima i poput kneza pred njega ću stupiti."

ηθελον φανερωσει προς αυτον τον αριθμον των βηματων μου ως αρχων ηθελον πλησιασει εις αυτον.

Ako je na me zemlja moja vikala, ako su s njom brazde njezine plakale;

Αν ο αγρος μου καταβοα εναντιον μου και κλαιωσιν ομου οι αυλακες αυτου,

ako sam plodove jeo ne plativši i ako sam joj ojadio ratare,

αν εφαγον τον καρπον αυτον χωρις μισθον, η εκαμον να εκβη η ψυχη των γεωργων αυτου,

[40a] neka mjesto žita po njoj niče korov, a mjesto ječma nek' posvud kukolj raste! [40b] Konac riječi Jobovih.

Ας φυτρωσωσι τριβολοι αντι σιτου και ζιζανια αντι κριθης. Ετελειωσαν οι λογοι του Ιωβ.