Psalms 88

Pjesma. Psalam. Sinova Korahovih. Zborovođi. Po napjevu "Bolest". Za pjevanje. Poučna pjesma. Ezrahijca Hemana.

Ya RAB, beni kurtaran Tanrı, Gece gündüz sana yakarıyorum.

Jahve, Bože moj, vapijem danju, a noću naričem pred tobom.

Duam sana erişsin, Kulak ver yakarışıma.

Neka dopre do tebe molitva moja, prigni uho k vapaju mome.

Çünkü sıkıntıya doydum, Canım ölüler diyarına yaklaştı.

Jer mi je duša zasićena patnjama, moj se život bliži Podzemlju.

Ölüm çukuruna inenler arasında sayılıyorum, Tükenmiş gibiyim;

Broje me k onima što u grob silaze, postadoh sličan nemoćniku.

Ölüler arasına atılmış, Artık anımsamadığın, İlginden yoksun, Mezarda yatan cesetler gibiyim.

Među mrtvima moj je ležaj, poput ubijenih što leže u grobu kojih se više ne spominješ, od kojih si ustegao ruku.

Beni çukurun dibine, Karanlıklara, derinliklere attın.

Smjestio si me u jamu duboku, u tmine, u bezdan.

Öfken üzerime çöktü, Dalga dalga kızgınlığınla beni ezdin. Sela

Teško me pritišće ljutnja tvoja i svim me valima svojim prekrivaš.

Yakınlarımı benden uzaklaştırdın, İğrenç kıldın beni gözlerinde. Kapalı kaldım, çıkamıyorum.

Udaljio si od mene znance moje, Óučini da im gnusan budem: zatvoren sam, ne mogu izaći.

Üzüntüden gözlerimin feri sönüyor, Her gün sana yakarıyorum, ya RAB, Ellerimi sana açıyorum.

Od nevolje oči mi gasnu: vapijem tebi, Jahve, iz dana u dan, za tobom ruke pružam.

Harikalarını ölülere mi göstereceksin? Ölüler mi kalkıp seni övecek? Sela

Zar na mrtvima činiš čudesa? Zar će sjene ustati i hvaliti tebe?

Sevgin mezarda, Sadakatin yıkım diyarında duyurulur mu?

Zar se u grobu pripovijeda o tvojoj dobroti? O vjernosti tvojoj u Propasti?

Karanlıklarda harikaların, Unutulmuşluk diyarında doğruluğun bilinir mi?

Zar se u tmini objavljuju čudesa tvoja i tvoja pravda u Zaboravu?

Ama ben, ya RAB, yardıma çağırıyorum seni, Sabah duam sana varıyor.

Ipak ja vapijem tebi, Jahve, prije jutra molitvom te pretječem.

Niçin beni reddediyorsun, ya RAB, Neden yüzünü benden gizliyorsun?

Zašto, Jahve, odbacuješ dušu moju? Zašto sakrivaš lice od mene?

Düşkünüm, gençliğimden beri ölümle burun burunayım, Dehşetlerinin altında tükendim.

Bijedan sam i umirem već od dječaštva, klonuh noseći tvoje strahote.

Şiddetli gazabın üzerimden geçti, Saçtığın dehşet beni yedi bitirdi.

Preko mene prijeđoše vihori tvojega gnjeva, strahote me tvoje shrvaše,

Bütün gün su gibi kuşattılar beni, Çevremi tümüyle sardılar.

okružuju me kao voda sveudilj, optječu me svi zajedno. [ (Psalms 88:19) Udaljio si od mene prijatelja i druga: mrak mi je znanac jedini. ]

Eşi dostu benden uzaklaştırdın, Tek dostum karanlık kaldı.