Psalms 73

Psalam. Asafov Kako je dobar Bog čestitima, Bog onima koji su čista srca!

Tanrı gerçekten İsrail’e, Yüreği temiz olanlara karşı iyidir.

A meni umalo noge ne posrnuše, zamalo koraci ne okliznuše,

Ama benim ayaklarım neredeyse tökezlemiş, Adımlarım az kalsın kaymıştı.

jer zločincima zavidjeh motreći sreću grešnika.

Çünkü kötülerin gönencini gördükçe, Küstahları kıskanıyordum.

Nikakvu patnju ne snose, pretilo je tijelo njihovo.

Onlar acı nedir bilmezler, Bedenleri sağlıklı ve semizdir.

Ne žive u mukama smrtnika, ljudske ih nevolje ne biju.

Başkalarının derdini bilmez, Onlar gibi çile çekmezler.

Stoga je oholost ogrlica vratu njihovu, a nasilje haljina koja ih pokriva.

Bu yüzden gurur onların gerdanlığı, Zorbalık onları örten bir giysi gibidir.

Iz pretila srca izlazi opakost njihova, srca im se prelijevaju ispraznim tlapnjama.

Şişmanlıktan gözleri dışarı fırlar, İçleri kötülük kazanı gibi kaynar.

Podsmjehuju se i zlobno govore, nasiljem prijete odozgo.

İnsanlarla eğlenir, kötü niyetle konuşur, Tepeden bakar, baskıyla tehdit ederler.

Ustima na nebo nasrću, a jezik se njihov obara na zemlju.

Göklere karşı ağızlarını açarlar, Boş sözleri yeryüzünü dolaşır.

Zato moj narod za njima leti i srče obilne vode

Bu yüzden halk onlardan yana döner, Sözlerini ağzı açık dinler.

pa veli: "Kako da dozna Bog? Spoznaje li Svevišnji?"

Derler ki, “Tanrı nasıl bilir? Bilgisi var mı Yüceler Yücesi’nin?”

Eto, takvi su grešnici: uvijek spokojni, bogatstvo zgrću.

İşte böyledir kötüler, Hep tasasız, sürekli varlıklarını artırırlar.

Jesam li, dakle, samo ja uzalud čuvao srce čisto i u nedužnosti prao ruke

Anlaşılan boş yere yüreğimi temiz tutmuşum, Ellerimi yıkamışım suçsuzum diye.

kad sam primao udarce svaki dan i kaznu jutro za jutrom?

Gün boyu içim içimi yiyor, Her sabah azap çekiyorum.

Da sam kazao: "Govorit ću kao i oni", izdao bih rod sinova tvojih.

“Ben de onlar gibi konuşayım” deseydim, Senin çocuklarına ihanet etmiş olurdum.

Promišljah tada da bih spoznao: al' mi se učini mučno u očima mojim

Bunu anlamak için düşündüğümde, Zor geldi bana,

sve dok ne nađoh ulaz u Božje svetinje pa prozreh kakav im je svršetak.

Tanrı’nın Tapınağı’na girene dek; O zaman anladım sonlarının ne olacağını.

Zaista, na klizavu stazu ti ih postavljaš, u propast ih obaraš.

Gerçekten onları kaygan yere koyuyor, Yıkıma sürüklüyorsun.

Kako učas propadoše, nestaše, užas ih izjede!

Nasıl da bir anda yok oluyor, Siliniveriyorlar dehşet içinde!

Kao što čovjek prezire san kad se probudi, tako ćeš, Gospode, prezreti lik im kada ustaneš.

Uyanan birisi için rüya nasılsa, Sen de uyanınca, ya Rab, Hor göreceksin onların görüntüsünü.

Kad mi duša bijaše ojađena, a bubrezi probodeni,

Kalbim kırıldığında, İçim acı dolduğunda,

bezumnik bijah bez razbora, k'o živinče pred tobom.

Akılsız ve bilgisizdim, Karşında bir hayvan gibi.

Al' ću odsad uvijek biti s tobom, jer ti prihvati desnicu moju:

Yine de sürekli seninleyim, Sağ elimden tutarsın beni.

vodit ćeš me po naumu svojem da me zatim uzmeš u slavu svoju.

Öğütlerinle yol gösterir, Beni sonunda yüceliğe eriştirirsin.

Koga ja imam u nebu osim tebe? Kad sam s tobom, ne veselim se zemlji.

Senden başka kimim var göklerde? İstemem senden başkasını yeryüzünde.

Malaksalo mi tijelo i srce: okrilje srca moga, i baštino moja, o Bože, dovijeka!

Bedenim ve yüreğim tükenebilir, Ama Tanrı yüreğimde güç, Bana düşen paydır sonsuza dek.

Doista, propast će oni koji se udaljuju od tebe, istrebljuješ svakog tko ti se iznevjeri.

Kuşkusuz yok olacak senden uzak duranlar, Ortadan kaldıracaksın sana vefasızlık edenleri.

A meni je milina biti u Božjoj blizini, imati sklonište svoje u Jahvi. Pripovijedat ću sva tvoja djela na vratima Kćeri sionske.

Ama benim için en iyisi Tanrı’ya yakın olmaktır; Bütün işlerini duyurayım diye Sığınak yaptım Egemen RAB’bi kendime.