Psalms 2

Zašto se bune narodi, zašto puci ludosti snuju?

[] Nedir uluslar arasındaki bu kargaşa, Neden boş düzenler kurar bu halklar?

Ustaju kraljevi zemaljski, knezovi se rotÄe protiv Jahve i Pomazanika njegova:

Dünyanın kralları saf bağlıyor, Hükümdarlar birleşiyor RAB’be ve meshettiği krala karşı.

"Skršimo okove njihove i jaram njihov zbacimo!"

“Koparalım onların kayışlarını” diyorlar, “Atalım üzerimizden bağlarını.”

Smije se onaj što na nebu stoluje, Gospod im se podruguje.

Göklerde oturan Rab gülüyor, Onlarla eğleniyor.

Tad im veli u svom gnjevu, žestinom ih on zbunjuje:

Sonra öfkeyle uyarıyor onları, Gazabıyla dehşete düşürüyor

"TÓa ja kralja svog postavih nad Sionom, svojom svetom gorom."

Ve, “Ben kralımı Kutsal dağım Siyon’a oturttum” diyor.

Obznanjujem odluku Jahvinu: Gospodin mi reče: "Ti si sin moj, danas te rodih.

[] RAB’bin bildirisini ilan edeceğim: Bana, “Sen benim oğlumsun” dedi, “Bugün ben sana baba oldum.

Zatraži samo, i dat ću ti puke u baštinu, i u posjed krajeve zemaljske.

Dile benden, miras olarak sana ulusları, Mülk olarak yeryüzünün dört bucağını vereyim.

Vladat ćeš njima palicom gvozdenÄom i razbit ih kao sud lončarski."

[] Demir çomakla kıracaksın onları, Çömlek gibi parçalayacaksın.”

Opametite se sada, vi kraljevi, Urazumite se, suci zemaljski.

Ey krallar, akıllı olun! Ey dünya önderleri, ders alın!

Služite Jahvi sa strahom, s trepetom se pokorite njemu,

RAB’be korkuyla hizmet edin, Titreyerek sevinin.

da se ne razgnjevi te ne propadnete na putu, kad uskoro plane srdžba njegova. Blago svima koji se njemu utječu!

Oğulu öpün ki öfkelenmesin, Yoksa izlediğiniz yolda mahvolursunuz. Çünkü öfkesi bir anda alevleniverir. Ne mutlu O’na sığınanlara!