Psalms 120

Hodočasnička pjesma Kad bijah u nevolji, Jahvi zavapih i on me usliša.

Sıkıntıya düşünce RAB’be seslendim; Yanıtladı beni.

Jahve, izbavi dušu moju od usana prijevarnih, od zlobna jezika!

Ya RAB, kurtar canımı yalancı dudaklardan, Aldatıcı dillerden!

Kojim zlom da te prokunem, zlobni jeziče?

Ey aldatıcı dil, RAB ne verecek sana, Daha ne verecek?

Strelicama oštrim iz ratničke ruke i ugljevljem žarkim.

Yiğidin sivri oklarıyla Retem çalısından alevli korlar!

Jao meni što mi je boraviti u Mešeku i stanovati u šatorima kedarskim!

Vay bana, Meşek’te garip kaldım sanki, Kedar çadırları arasında oturdum.

Predugo mi duša mora živjeti s mrziteljima mira.

Fazla kaldım Barıştan nefret edenler arasında.

Kada o miru govorim, oni sile na rat.

Ben barış yanlısıyım, Ama söze başladığımda, Onlar savaşa kalkıyor!