Job 18

Bildad iz Šuaha progovori tad i reče:

Şuahlı Bildat şöyle yanıtladı:

"Kada kaniš obuzdat' svoje besjede? Opameti se sad da razgovaramo!

“Ne zaman bitecek bu sözler? Biraz anlayışlı olun da konuşalım.

Zašto nas držiš za stoku nerazumnu, zar smo životinje u tvojim očima?

Niçin hayvan yerine konuyoruz, Gözünüzde aptal sayılıyoruz?

O ti, koji se od jarosti razdireš, hoćeš li da zemlja zbog tebe opusti da iz svoga mjesta iskoče pećine?

Sen kendini öfkenle paralıyorsun, Senin uğruna dünyadan vaz mı geçilecek? Kayalar yerini mi değiştirecek?

Al' ugasit će se svjetlost opakoga, i neće mu sjati plamen na ognjištu.

“Evet, kötünün ışığı sönecek, Ateşinin alevi parlamayacak.

Potamnjet će svjetlo u njegovu šatoru i nad njime će se utrnut' svjetiljka.

Çadırındaki ışık karanlığa dönecek, Yanındaki kandil sönecek.

Krepki mu koraci postaju sputani, o vlastite on se spotiče namjere.

Adımlarının gücü zayıflayacak, Kurduğu düzene kendi düşecek.

Jer njegove noge vode ga u zamku, i evo ga gdje već korača po mreži.

Ayakları onu ağa götürecek, Kendi ayağıyla tuzağa basacak.

Tanka mu je zamka nogu uhvatila, i evo, užeta čvrsto ga pritežu.

Topuğu kapana girecek, Tuzak onu kapacak.

Njega vreba omča skrivena na zemlji, njega čeka klopka putem kojim hodi.

Toprağa gizlenmiş bir ilmek, Yoluna koyulmuş bir kapan bekliyor onu.

Odasvuda strahovi ga prepadaju, ustopice sveudilj ga proganjaju.

Dehşet saracak onu her yandan, Her adımında onu kovalayacak.

Glad je požderala svu snagu njegovu, nesreća je uvijek o njegovu boku.

Gücünü kıtlık kemirecek, Tökezleyince, felaket yanında bitiverecek.

Boleština kobna kožu mu razjeda, prvenac mu smrti nagriza udove.

Derisini hastalık yiyecek, Kollarıyla bacaklarını ölüm yutacak.

Njega izvlače iz šatora njegova da bi ga odveli vladaru strahota.

Güvenli çadırından atılacak, Dehşet kralının önüne sürüklenecek.

U njegovu stanu tuđinac stanuje, po njegovu domu prosipaju sumpor.

Çadırında ateş oturacak, Yurdunun üzerine kükürt saçılacak.

Odozdo se suši njegovo korijenje, a odozgo grane sve mu redom sahnu.

Kökleri dipten kuruyacak, Dalları üstten solacak.

Spomen će se njegov zatrti na zemlji, njegovo se ime s lica zemlje briše.

Ülkede anısı yok olacak, Adı dünyadan silinecek.

Iz svjetlosti njega u tminu tjeraju, izagnat' ga hoće iz kruga zemaljskog.

Işıktan karanlığa sürülecek, Dünyadan kovulacak.

U rodu mu nema roda ni poroda, nit' preživjela na njegovu ognjištu.

Ne çocuğu ne torunu kalacak halkı arasında, Yaşadığı yerde kimsesi kalmayacak.

Sudba je njegova Zapad osupnula, i čitav je Istok obuzela strepnja.

Batıdakiler onun yıkımına şaşacak, Doğudakiler dehşet içinde bakacak.

Evo, takav usud snalazi zlikovca i dom onog koji ne priznaje Boga."

Evet, kötülerin yaşamı işte böyle son bulur, Tanrı’yı tanımayanların varacağı yer budur.”