Job 13

Očima svojim sve to ja vidjeh, ušima svojim čuh i razumjeh.

“İşte, gözlerim her şeyi gördü, Kulağım duydu, anladı.

Sve što vi znate znadem to i ja, ni u čemu od vas gori nisam.

Sizin bildiğinizi ben de biliyorum, Sizden aşağı kalmam.

Zato, zborit' moram sa Svesilnim, pred Bogom svoj razlog izložiti.

Ama ben Her Şeye Gücü Yeten’le konuşmak, Davamı Tanrı’yla tartışmak istiyorum.

Jer, kovači laži vi ste pravi, i svi ste vi zaludni liječnici!

Sizlerse yalan düzüyorsunuz, Hepiniz değersiz hekimlersiniz.

Kada biste bar znali šutjeti, mudrost biste svoju pokazali!

Keşke büsbütün sussanız! Sizin için bilgelik olurdu bu.

Dokaze mi ipak poslušajte, razlog mojih usana počujte.

Şimdi davamı dinleyin, Yakınmama kulak verin.

Zar zbog Boga govorite laži, zar zbog njega riječi te prijevarne?

Tanrı adına haksızlık mı edeceksiniz? O’nun adına yalan mı söyleyeceksiniz?

Zar biste pristrano branit' htjeli Boga, zar biste mu htjeli biti odvjetnici?

O’nun tarafını mı tutacaksınız? Tanrı’nın davasını mı savunacaksınız?

Zar bi dobro bilo da vas on ispita? Zar biste ga obmanuli k'o čovjeka?

Sizi sorguya çekerse, iyi mi olur? İnsanları aldattığınız gibi O’nu da mı aldatacaksınız?

Kaznom preteškom on bi vas pokarao poradi potajne vaše pristranosti.

Gizlice O’nun tarafını tutarsanız, Kuşkusuz sizi azarlar.

Zar vas veličanstvo njegovo ne plaši i zar vas od njega užas ne spopada?

O’nun görkemi sizi yıldırmaz mı? Dehşeti üzerinize düşmez mi?

Razlozi su vam od pepela izreke, obrana je vaša obrana od blata.

Anlattıklarınız kül kadar değersizdir, Savunduklarınızsa çamurdan farksız.

Umuknite sada! Dajte da govorim, pa neka me poslije snađe što mu drago.

“Susun, bırakın ben konuşayım, Başıma ne gelirse gelsin.

Zar da meso svoje sam kidam zubima? Da svojom rukom život upropašćujem?

Hayatım tehlikeye girecekse girsin, Canım zora düşecekse düşsün.

On me ubit' može: nade druge nemam već da pred njim svoje držanje opravdam.

Beni öldürecek, umudum kalmadı, Hiç olmazsa yürüdüğüm yolun doğruluğunu yüzüne karşı savunayım.

I to je već zalog mojega spasenja, jer bezbožnik preda nj ne može stupiti.

Aslında bu benim kurtuluşum olacak, Çünkü tanrısız bir adam O’nun karşısına çıkamaz.

Pažljivo mi riječi poslušajte, nek' vam prodre u uši besjeda.

Sözlerimi iyi dinleyin, Kulaklarınızdan çıkmasın söyleyeceklerim.

Gle: ja sam pripremio parnicu, jer u svoje sam pravo uvjeren.

İşte davamı hazırladım, Haklı çıkacağımı biliyorum.

Tko se sa mnom hoće parničiti? - Umuknut ću potom te izdahnut'.

Kim suçlayacak beni? Biri varsa susar, son soluğumu veririm.

Dvije mi molbe samo ne uskrati da se od tvog lica ne sakrivam:

“Yalnız şu iki şeyi lütfet, Tanrım, O zaman kendimi senden gizlemeyeceğim:

digni s mene tešku svoju ruku i užasom svojim ne straši me.

Elini üstümden çek Ve dehşetinle beni yıldırma.

Tada me pitaj, a ja ću odgovarat'; ili ja da pitam, ti da odgovaraš.

Sonra beni çağır, yanıtlayayım, Ya da bırak ben konuşayım, sen yanıtla.

Koliko počinih prijestupa i grijeha? Prekršaj mi moj pokaži i krivicu.

Suçlarım, günahlarım ne kadar? Bana suçumu, günahımı göster.

Zašto lice svoje kriješ sad od mene, zašto u meni vidiš neprijatelja?

Niçin yüzünü gizliyorsun, Beni düşman gibi görüyorsun?

Zašto strahom mučiš list vjetrom progonjen, zašto se na suhu obaraš slamčicu?

Rüzgarın sürüklediği yaprağa dönmüşüm, Beni mi korkutacaksın? Kuru samanı mı kovalayacaksın?

O ti, koji mi gorke pišeš presude i teretiš mene grijesima mladosti,

Çünkü hakkımda acı şeyler yazıyor, Gençliğimde işlediğim günahları bana miras veriyorsun.

koji si mi noge u klade sapeo i koji bdiš nad svakim mojim korakom i tragove stopa mojih ispituješ!

Ayaklarımı tomruğa vuruyor, Yollarımı gözetliyor, İzimi sürüyorsun.

Život mi se k'o trulo drvo raspada, k'o haljina što je moljci izjedaju!

“Oysa insan telef olmuş, çürük bir şey, Güve yemiş giysi gibidir.