Ecclesiastes 1

Misli Propovjednika, Davidova sina, kralja u Jeruzalemu.

Bunlar Yeruşalim’de krallık yapan Davut oğlu Vaiz’in sözleridir:

Ispraznost nad ispraznošću, veli Propovjednik, ispraznost nad ispraznošću, sve je ispraznost!

“Her şey boş, bomboş, bomboş!” diyor Vaiz.

Kakva je korist čovjeku od svega truda njegova kojim se trudi pod suncem?

Ne kazancı var insanın Güneşin altında harcadığı onca emekten?

Jedan naraštaj odlazi, drugi dolazi, a zemlja uvijek ostaje.

Kuşaklar gelir, kuşaklar geçer, Ama dünya sonsuza dek kalır.

Sunce izlazi, sunce zalazi i onda hiti svojem mjestu odakle izlazi.

Güneş doğar, güneş batar, Hep doğduğu yere koşar.

Vjetar puše na jug i okreće se na sjever, kovitla sad ovamo sad onamo i vraća se u novom vrtlogu.

Rüzgar güneye gider, kuzeye döner, Döne döne eserek Hep aynı yolu izler.

Sve rijeke teku u more i more se ne prepunja; odakle teku rijeke, onamo se vraćaju da ponovo počnu svoj tok.

Bütün ırmaklar denize akar, Yine de deniz dolmaz. Irmaklar hep çıktıkları yere döner.

Sve je mučno. Nitko ne može reći da se oči nisu do sita nagledale i uši dovoljno naslušale.

Her şey yorucu, Sözcüklerle anlatılamayacak kadar. Göz görmekle doymuyor, Kulak işitmekle dolmuyor.

Što je bilo, opet će biti, i što se činilo, opet će se činiti, i nema ništa novo pod suncem.

Önce ne olduysa, yine olacak. Önce ne yapıldıysa, yine yapılacak. Güneşin altında yeni bir şey yok.

Ima li išta o čemu bi se moglo reći: "Gle, ovo je novo!" Sve je već davno prije nas postojalo.

Var mı kimsenin, “Bak bu yeni!” diyebileceği bir şey? Her şey çoktan, bizden yıllar önce de vardı.

Samo, od prošlosti ne ostade ni spomena, kao što ni u budućnosti neće biti sjećanja na ono što će poslije doći.

Geçmiş kuşaklar anımsanmıyor, Gelecek kuşaklar da kendilerinden sonra gelenlerce anımsanmayacak.

Ja, Propovjednik, bijah kralj nad Izraelom u Jeruzalemu.

Ben Vaiz, Yeruşalim’de İsrail kralıyken

I trudih se da mudrošću istražim i dokučim sve što biva pod nebom; o, kako mučnu zadaću zadade Bog sinovima ljudskim.

kendimi göklerin altında yapılan her şeyi bilgece araştırıp incelemeye adadım. Tanrı’nın uğraşsınlar diye insanlara verdiği çetin bir zahmettir bu.

Vidjeh sve što se čini pod suncem: kakve li ispraznosti i puste tlapnje!

Güneşin altında yapılan bütün işleri gördüm; hepsi boştur, rüzgarı kovalamaya kalkışmaktır!

Što je krivo, ne može se ispraviti; čega nema, izbrojiti se ne može.

Eğri olan doğrultulamaz, eksik olan sayılamaz.

Rekoh onda sam sebi: "Gle, stekao sam veću mudrost nego bilo tko od mojih prethodnika u Jeruzalemu. Duh moj sabrao je golemu mudrost i znanje."

[] Kendi kendime, “İşte, bilgeliğimi benden önce Yeruşalim’de krallık yapan herkesten çok artırdım” dedim, “Alabildiğine bilgi ve bilgelik edindim.”

Mudrost pomnjivo proučih, a tako i glupost i ludost, ali sam spoznao da je to pusta tlapnja.

Kendimi bilgi ve bilgeliği, deliliği ve akılsızlığı anlamaya adadım. Gördüm ki, bu da yalnızca rüzgarı kovalamaya kalkışmakmış.

Mnogo mudrosti - mnogo jada; što više znanja, to više boli.

Çünkü çok bilgelik çok keder doğurur, bilgi arttıkça acı da artar.