Lamentations 5

Spomeni se, Jahve, što nas je snašlo, pogledaj, vidi sramotu našu!

Iyong alalahanin, Oh Panginoon, kung anong dumating sa amin: iyong masdan, at tingnan ang aming pagkadusta.

Baština naša pade u ruke strancima, domovi naši pripadoše tuđincima.

Ang aming mana ay napasa mga taga ibang lupa, ang aming mga bahay ay sa mga taga ibang bayan.

Siročad smo: oca nemamo, majke su nam kao udovice.

Kami ay mga ulila at walang ama; ang aming mga ina ay parang mga bao.

Vodu što pijemo plaćamo novcem, i za drvo valja nam platiti.

Aming ininom ang aming tubig sa halaga ng salapi; ang aming kahoy ay ipinagbibili sa amin.

Jaram nam je o vratu, gone nas, iscrpljeni smo, ne daju nam predahnuti.

Ang mga manghahabol sa amin ay nangasa aming mga leeg: kami ay mga pagod, at walang kapahingahan.

Pružamo ruke k Egiptu i Asiriji da se kruha nasitimo.

Kami ay nakipagkamay sa mga taga Egipto, at sa mga taga Asiria, upang mangabusog ng tinapay.

Oci naši zgriješiše i više ih nema, a mi nosimo krivice njihove.

Ang aming mga magulang ay nagkasala at wala na; At aming pinasan ang kanilang mga kasamaan.

Robovi nama zapovijedaju, a nitko da nas izbavi iz ruku njihovih.

Mga alipin ay nangagpupuno sa amin: walang magligtas sa amin sa kanilang kamay.

Kruh svoj donosimo izlažući život maču u pustinji.

Aming tinatamo ang aming tinapay sa pamamagitan ng kapahamakan ng aming buhay, dahil sa tabak sa ilang.

Koža nam gori kao peć užarena, ognjicom od plamena gladi.

Ang aming balat ay maitim na parang hurno, dahil sa maningas na init ng kagutom.

Oskvrnuli su žene na Sionu i djevice u gradovima judejskim.

Kanilang dinahas ang mga babae, sa Sion, ang mga dalaga sa mga bayan ng Juda.

Svojim su rukama vješali knezove, ni lica staračka nisu poštivali.

Ang mga prinsipe ay nangabibitin ng kanilang kamay: ang mga mukha ng mga matanda ay hindi iginagalang.

Mladići su nosili žrvnjeve, djeca padala pod bremenom drva.

Ang mga binata ay nangagpapasan ng gilingan, at ang mga bata ay nangadudulas sa lilim ng kahoy.

Starci su ostavili vrata, mladići više ne sviraju na lirama.

Ang mga matanda ay wala na sa pintuang-bayan. Ang mga binata'y wala na sa kanilang mga tugtugin.

Radosti nesta iz naših srdaca, naš ples se pretvori u tugovanje.

Ang kagalakan ng aming puso ay naglikat; ang aming sayaw ay napalitan ng tangisan.

Pao je vijenac s naše glave, jao nama što zgriješismo!

Ang putong ay nahulog mula sa aming ulo: sa aba namin! sapagka't kami ay nangagkasala.

Evo zašto nam srce boluje, evo zašto nam oči se zastiru:

Dahil dito ang aming puso ay nanglulupaypay; dahil sa mga bagay na ito ay nagdidilim ang aming mga mata;

zato što Gora sionska opustje i po njoj se šuljaju šakali.

Dahil sa bundok ng Sion na nasira; nilalakaran ng mga zora.

Ali ti, Jahve, ostaješ zauvijek, tvoj je prijesto od koljena do koljena.

Ikaw, Oh Panginoon, nananatili magpakailan man: ang iyong luklukan ay sa sali't saling lahi.

Zašto da nas zaboraviš zauvijek, da nas ostaviš za mnoge dane?

Bakit mo kami nililimot magpakailan man, at pinababayaan mo kaming totoong malaon?

Vrati nas k sebi, Jahve, obratit ćemo se, obnovi dane naše kao što nekoć bijahu.

Manumbalik ka sa amin, Oh Panginoon, at kami ay manunumbalik: baguhin mo ang aming mga araw na gaya nang una.

Il' nas hoćeš sasvim zabaciti i na nas se beskrajno srditi?

Nguni't itinakuwil mo kaming lubos, ikaw ay totoong napoot sa amin.