Job 17

Daha mi nestaje, gasnu moji dani i za mene već se skupljaju grobari.

Ang aking diwa ay nanglulumo, ang aking mga kaarawan ay natatapos, ang libingan ay handa sa akin.

Rugači su evo mene dohvatili, od uvreda oka sklopiti ne mogu.

Tunay na may mga manunuya na kasama ako, at ang aking mata ay nananahan sa kanilang pamumungkahi.

Stoga me zaštiti i budi mi jamcem kad mi nitko u dlan neće da udari.

Magbigay ka ngayon ng sangla, panagutan mo ako ng iyong sarili; sinong magbubuhat ng mga kamay sa akin?

Jer, srca si njina lišio razuma i dopustiti im nećeš da opstanu.

Sapagka't iyong ikinubli ang kanilang puso sa pagunawa: kaya't hindi mo sila itataas.

K'o taj što imanje dijeli drugovima, a djeci njegovoj dotle oči gasnu,

Ang paglililo sa kaniyang mga kaibigan upang mahuli, ang mga mata nga ng kaniyang mga anak ay mangangalumata.

narodima svim sam na ruglo postao, onaj kom u lice svatko pljunut' može.

Nguni't ginawa rin niya akong kakutyaan ng bayan: at niluraan nila ako sa mukha.

Od tuge vid mi se muti u očima, poput sjene moji udovi postaju.

Ang aking mata naman ay nanglalabo dahil sa kapanglawan. At ang madlang sangkap ko ay parang isang anino.

Začudit će se zbog toga pravednici, na bezbožnika će planuti čestiti;

Mga matuwid na tao ay matitigilan nito, at ang walang sala ay babangon laban sa di banal.

neporočni će na svom ustrajat' putu, čovjek čistih ruku ojačat će još više.

Gayon ma'y magpapatuloy ang matuwid ng kaniyang lakad, at ang may malinis na mga kamay ay lalakas ng lalakas.

Hajde, svi vi, nećete li opet počet', tÓa među vama ja mudra ne nalazim!

Nguni't tungkol sa inyong lahat, magsiparito kayo ngayon uli; at hindi ako makakasumpong ng isang pantas sa gitna ninyo.

Minuli su dani, propale zamisli, želje srca moga izjalovile se.

Ang aking mga kaarawan ay lumipas, ang aking mga panukala ay nangasira, sa makatuwid baga'y ang mga akala ng aking puso.

'U noći najcrnjoj, dan se približava; blizu je već svjetlo što tminu izgoni.'

Kanilang ipinalit ang araw sa gabi: ang liwanag, wika nila, ay malapit sa kadiliman.

A meni je nada otići u Šeol i prostrijeti sebi ležaj u mrklini.

Kung aking hanapin ang Sheol na parang aking bahay; kung aking ilatag ang aking higaan sa kadiliman:

Dovikujem grobu: 'Oče moj rođeni!' a crve pozdravljam: 'Mati moja, sestro!'

Kung sinabi ko sa kapahamakan: ikaw ay aking ama: sa uod: ikaw ay aking ina, at aking kapatid na babae;

Ali gdje za mene ima jošte nade? Sreću moju tko će ikada vidjeti?

Nasaan nga ang aking pagasa? At tungkol sa aking pagasa, sinong makakakita?

Hoće li u Šeol ona sa mnom sići da u prahu zajedno otpočinemo?"

Lulusong sa mga pangawan ng Sheol, pagtataglay ng kapahingahan sa alabok.