Psalms 104

Blagoslivljaj Jahvu, dušo moja, Jahve, Bože moj, silno si velik! Odjeven veličanstvom i ljepotom,

BENDICE, alma mía, á JEHOVÁ. JEHOVÁ, Dios mío, mucho te has engrandecido; Haste vestido de gloria y de magnificencia.

svjetlošću ogrnut kao plaštem! Nebo si razapeo kao šator,

El que se cubre de luz como de vestidura, Que extiende los cielos como una cortina;

na vodama sagradio dvorove svoje. Od oblaka praviš kola svoja, na krilima vjetrova putuješ.

Que establece sus aposentos entre las aguas; El que pone las nubes por su carroza, El que anda sobre las alas del viento;

Vjetrove uzimaš za glasnike, a žarki oganj za slugu svojega.

El que hace á sus ángeles espíritus, Sus ministros al fuego flameante.

Zemlju si stavio na stupove njene: neće se poljuljati u vijeke vjekova,

Él fundó la tierra sobre sus basas; No será jamás removida.

pokrio si je vodama bezdanim k'o haljinom, iznad bregova stajahu vode;

Con el abismo, como con vestido, la cubriste; Sobre los montes estaban las aguas.

na tvoju se prijetnju povukoše, od tvoje grmljavine zadrhtaše.

Á tu reprensión huyeron; Al sonido de tu trueno se apresuraron;

Bregovi se digoše, doline spustiše na mjesto koje si im odredio.

Subieron los montes, descendieron los valles, Al lugar que tú les fundaste.

Odredio si granicu koju ne smiju prijeći, da opet ne pokriju zemlju.

Pusísteles término, el cual no traspasarán; Ni volverán á cubrir la tierra.

Izvore svraćaš u potoke što žubore među brdima.

Tú eres el que envías las fuentes por los arroyos; Van entre los montes.

Oni poje sve živine poljske, divlji magarci žeđ gase u njima.

Abrevan á todas las bestias del campo: Quebrantan su sed los asnos montaraces.

Uz njih se gnijezde ptice nebeske i pjevaju među granama.

Junto á aquellos habitarán las aves de los cielos; Entre las ramas dan voces.

Ti natapaš bregove iz dvorova svojih, zemlja se nasićuje plodom tvojih ruku.

El que riega los montes desde sus aposentos: Del fruto de sus obras se sacia la tierra.

Ti daješ te niče trava za stoku i bilje na korist čovjeku da izvede kruh iz zemlje

El que hace producir el heno para las bestias, Y la hierba para el servicio del hombre; Sacando el pan de la tierra.

i vino što razvedruje srce čovječje; da uljem lice osvježi i da kruh okrijepi srce čovjeku.

Y el vino que alegra el corazón del hombre, Y el aceite que hace lucir el rostro, Y el pan que sustenta el corazón del hombre.

Stabla se Jahvina napajaju hranom, cedri libanonski koje on zasadi.

Llénanse de jugo los árboles de JEHOVÁ, Los cedros del Líbano que él plantó.

Ondje se ptice gnijezde, u čempresu dom je rodin.

Allí anidan las aves; En las hayas hace su casa la cigüeña.

Visoki bregovi daju kozorogu a pećine jazavcu sklonište.

Los montes altos para las cabras monteses; Las peñas, madrigueras para los conejos.

Ti si stvorio mjesec da označuje vremena i sunce znade kada ima zaći.

Hizo la luna para los tiempos: El sol conoce su ocaso.

Kad razastreš tmine i noć se spusti, tad se šuljaju u njoj životinje šumske.

Pone las tinieblas, y es la noche: En ella corretean todas las bestias de la selva.

Lavići riču za plijenom i od Boga hranu traže.

Los leoncillos braman á la presa, Y para buscar de Dios su comida.

Kad sunce ograne, nestaju i liježu na ležaje.

Sale el sol, recógense, Y échanse en sus cuevas.

Tad čovjek izlazi na dnevni posao i na rad do večeri.

Sale el hombre á su hacienda, Y á su labranza hasta la tarde.

Kako su brojna tvoja djela, o Jahve! Sve si to mudro učinio: puna je zemlja stvorenja tvojih.

¡Cuán muchas son tus obras, oh JEHOVÁ! Hiciste todas ellas con sabiduría: La tierra está llena de tus beneficios.

Eno mora, velika i široka, u njemu vrve gmazovi bez broja, životinje male i velike.

Asimismo esta gran mar y ancha de términos: En ella pescados sin número, Animales pequeños y grandes.

Onud prolaze nemani, Levijatan kojeg stvori da se igra u njemu.

Allí andan navíos; Allí este leviathán que hiciste para que jugase en ella.

I sva ova bića željno čekaju da ih nahraniš na vrijeme.

Todos ellos esperan en ti, Para que les des su comida á su tiempo.

Daješ li im, tada sabiru: otvaraš li ruku, nasite se dobrima.

Les das, recogen; Abres tu mano, hártanse de bien.

Sakriješ li lice svoje, tad se rastuže; ako dah im oduzmeš, ugibaju i opet se u prah vraćaju.

Escondes tu rostro, túrbanse: Les quitas el espíritu, dejan de ser, Y tórnanse en su polvo.

Pošalješ li dah svoj, opet nastaju, i tako obnavljaš lice zemlje.

Envías tu espíritu, críanse: Y renuevas la haz de la tierra.

Neka dovijeka traje slava Jahvina: nek' se raduje Jahve u djelima svojim!

Sea la gloria de JEHOVÁ para siempre; Alégrese JEHOVÁ en sus obras;

On pogleda zemlju i ona se potrese, dotakne bregove, oni se zadime.

El cual mira á la tierra, y ella tiembla; Toca los montes, y humean.

Pjevat ću Jahvi dokle god živim, svirat ću Bogu svome dokle god me bude.

Á JEHOVÁ cantaré en mi vida: Á mi Dios salmearé mientras viviere.

Bilo mu milo pjevanje moje! Ja ću se radovati u Jahvi.

Serme ha suave hablar de él: Yo me alegraré en JEHOVÁ.

Nek' zločinci sa zemlje nestanu i bezbožnika nek' više ne bude! Blagoslivljaj Jahvu, dušo moja! Aleluja!

Sean consumidos de la tierra los pecadores, Y los impíos dejen de ser. Bendice, alma mía, á JEHOVÁ. Aleluya.