Lamentations 3

Ja sam čovjek što upozna bijedu pod šibom gnjeva njegova.

YO soy el hombre que ha visto aflicción en la vara de su enojo.

Mene je odveo i natjerao da hodam u tmini i bez svjetlosti.

Guióme y llevóme en tinieblas, mas no en luz.

I upravo mene bije i udara bez prestanka njegova ruka.

Ciertamente contra mí volvió y revolvió su mano todo el día.

Iscijedio je moje meso, kožu moju, polomio kosti moje.

Hizo envejecer mi carne y mi piel; quebrantó mis huesos.

Načinio mi jaram, glavu obrubio tegobama.

Edificó contra mí, y cercóme de tósigo y de trabajo.

Pustio me da živim u tminama kao mrtvaci vječiti.

Asentóme en oscuridades, como los ya muertos de mucho tiempo.

Zazidao me, i ja ne mogu izaći, otežao je moje okove.

Cercóme por todos lados, y no puedo salir; agravó mis grillos.

Kada sam vikao i zapomagao, molitvu je moju odbijao.

Aun cuando clamé y dí voces, cerro los oídos á mi oración.

Zazidao mi ceste tesanim kamenom, zakrčio je putove moje.

Cercó mis caminos con piedra tajada, torció mis senderos.

Meni on bijaše medvjed koji vreba, lav u zasjedi.

Como oso que acecha fué para mí, como león en escondrijos.

U bespuća me vodio, razdirao, ostavljao me da umirem.

Torció mis caminos, y depedazóme; tornóme asolado.

Napinjao je luk svoj i gađao me kao metu za svoje strelice.

Su arco entesó, y púsome como blanco á la saeta.

U slabine mi sasuo strelice, sinove svoga tobolca.

Hizo entrar en mis riñones las saetas de su aljaba.

Postao sam smiješan svome narodu, rugalica svakidašnja.

Fuí escarnio á todo mi pueblo, canción de ellos todos los días.

Gorčinom me hranio, pelinom me napajao.

Hartóme de amarguras, embriagóme de ajenjos.

Puštao me da zube kršim kamen grizući, zakapao me u pepeo.

Quebróme los dientes con cascajo, cubrióme de ceniza.

Duši je mojoj oduzet mir i više ne znam što je sreća!

Y mi alma se alejó de la paz, olvidéme del bien.

Rekoh: Dotrajao je život moj i nada koja mi od Jahve dolazi.

Y dije: Pereció mi fortaleza, y mi esperanza de JEHOVÁ.

Spomeni se bijede moje i stradanja, pelina i otrova!

Acuérdate de mi aflicción y de mi abatimiento, del ajenjo y de la hiel.

Bez prestanka na to misli i sahne duša u meni.

Tendrálo aún en memoria mi alma, porque en mí está humillada.

To nosim u srcu i gojim nadu u sebi.

Esto reduciré á mi corazón, por lo cual esperaré.

Dobrota Jahvina nije nestala, milosrđe njegovo nije presušilo.

Es por la misericordia de JEHOVÁ que no somos consumidos, porque nunca decayeron sus misericordias.

Oni se obnavljaju svako jutro: tvoja je vjernost velika!

Nuevas son cada mañana; grande es tu fidelidad.

"Jahve je dio moj", veli mi duša, "i zato se u nj pouzdajem."

Mi parte es JEHOVÁ, dijo mi alma; por tanto en él esperaré.

Dobar je Jahve onom koji se u nj pouzdaje, duši koja ga traži.

Bueno es JEHOVÁ á los que en él esperan, al alma que le buscare.

Dobro je u miru čekati spasenje Jahvino!

Bueno es esperar callando en la salud de JEHOVÁ.

Dobro je čovjeku da nosi jaram za svoje mladosti.

Bueno es al hombre, si llevare el yugo desde su mocedad.

Neka sjedi u samoći i šuti, jer mu On to nametnu;

Sentaráse solo, y callará, porque lo llevó sobre sí.

neka usne priljubi uz prašinu, možda još ima nade!

Pondrá su boca en el polvo, por si quizá hay esperanza.

Neka pruži obraz onome koji ga bije, neka se zasiti porugom.

Dará la mejilla al que le hiriere; hartaráse de afrenta.

Jer Gospod ne odbacuje nikoga zauvijek:

Porque el Señor no desechará para siempre:

jer ako i rastuži, on se smiluje po svojoj velikoj ljubavi.

Antes si afligiere, también se compadecerá según la multitud de sus misericordias.

Jer samo nerado on ponižava i rascvili sinove čovjeka.

Porque no aflige ni congoja de su corazón á los hijos de los hombres.

Kad se gaze nogama svi zemaljski sužnjevi,

Desmenuzar bajo de sus pies todos los encarcelados de la tierra,

kad se izvrće pravica čovjeku pred licem Svevišnjeg,

Hacer apartar el derecho del hombre ante la presencia del Altísimo,

kad se krivica nanosi čovjeku u parnici, zar Gospod ne vidi?

Trastornar al hombre en su causa, el Señor no lo sabe.

Tko je rekao nešto i zbilo se? Nije li Gospod to zapovjedio?

¿Quién será aquel que diga, que vino algo que el Señor no mandó?

Ne dolazi li iz usta Svevišnjega i dobro i zlo?

¿De la boca del Altísimo no saldrá malo y bueno?

Na što se tuže živi ljudi? Svatko na svoj grijeh.

¿Por qué murmura el hombre viviente, el hombre en su pecado?

Ispitajmo, pretražimo pute svoje i vratimo se Jahvi.

Escudriñemos nuestros caminos, y busquemos, y volvámonos á JEHOVÁ.

Dignimo svoje srce i ruke svoje k Bogu koji je na nebesima.

Levantemos nuestros corazones con las manos á Dios en los cielos.

Da, mi smo se odmetali, bili nepokorni, a ti, ti nisi praštao!

Nosotros nos hemos rebelado, y fuimos desleales; tú no perdonaste.

Obastrt gnjevom svojim, gonio si nas, ubijao i nisi štedio.

Desplegaste la ira, y nos perseguiste; mataste, no perdonaste.

Oblakom si se obastro da molitva ne prodre do tebe.

Te cubriste de nube, porque no pasase la oración nuestra.

Načinio si od nas smeće i odmet među narodima.

Raedura y abominación nos tornaste en medio de los pueblos.

Razjapili usta na nas svi neprijatelji naši.

Todos nuestros enemigos abrieron sobre nosotros su boca.

Užas i jama bila nam sudbina, propast i zator!

Temor y lazo fué para nosotros, asolamiento y quebrantamiento.

Potoci suza teku iz očiju mojih zbog propasti Kćeri naroda mojega.

Ríos de aguas echan mis ojos, por el quebrantamiento de la hija de mi pueblo.

Moje oči liju suze bez prestanka, jer prestanka nema

Mis ojos destilan, y no cesan, porque no hay alivio,

dok ne pogleda i ne vidi Jahve s nebesa.

Hasta que JEHOVÁ mire y vea desde los cielos.

Moje mi oko bol zadaje zbog kćeri svih mojega grada.

Mis ojos contristaron mi alma, por todas las hijas de mi ciudad.

Uporno me k'o pticu progone svi što me mrze, a bez razloga.

Mis enemigos me dieron caza como á ave, sin por qué.

U jamu baciše moj život i zatrpaše je kamenjem.

Ataron mi vida en mazmorra, pusieron piedra sobre mí.

Voda mi dođe preko glave, rekoh sam sebi: "Pogiboh!"

Aguas de avenida vinieron sobre mi cabeza; yo dije: Muerto soy.

I tada zazvah ime tvoje, Jahve, iz najdublje jame.

Invoqué tu nombre, oh JEHOVÁ, desde la cárcel profunda.

Ti oču moj glas: "Ne začepljuj uši svoje na vapaje moje."

Oíste mi voz; no escondas tu oído á mi clamor, para mi respiro

Bliz meni bijaše u dan vapaja mog, govoraše: "Ne boj se!"

Acercástete el día que te invoqué: dijiste: No temas.

Ti si, Gospode, izborio pravdu za dušu moju, ti si život moj izbavio.

Abogaste, Señor, la causa de mi alma; redimiste mi vida.

Ti, Jahve, vidje kako me tlače, dosudi mi pravdu.

Tú has visto, oh JEHOVÁ, mi agravio; defiende mi causa.

Ti vidje svu osvetu njinu, sve podvale protiv mene.

Tú has visto toda su venganza; todos sus pensamientos contra mí.

Čuo si, Jahve, podrugivanje njihovo, sve podvale protiv mene.

Tú has oído el oprobio de ellos, oh JEHOVÁ, todas sus maquinaciones contra mí;

Usne protivnika mojih i misli njine protiv mene su cio dan.

Los dichos de los que contra mí se levantaron, y su designio contra mí todo el día.

Kad sjede, kad ustaju, pogledaj samo: ja sam im pjesma-rugalica.

Su sentarse, y su levantarse mira: yo soy su canción.

Vrati im, Jahve, milo za drago, po djelu ruku njihovih.

Dales el pago, oh JEHOVÁ, según la obra de sus manos.

Učini da srca im otvrdnu, udari ih prokletstvom svojim.

Dales ansia de corazón, tu maldición á ellos.

Goni ih gnjevno i sve ih istrijebi pod nebesima svojim, Jahve!

Persíguelos en tu furor, y quebrántalos de debajo de los cielos, oh JEHOVÁ.