Job 6

A Job progovori i reče:

Y RESPONDIÓ Job y dijo:

"O, kad bi se jad moj izmjeriti mog'o, a nevolje moje stavit' na tezulju!

¡Oh si pesasen al justo mi queja y mi tormento, Y se alzasen igualmente en balanza!

Teže one jesu od sveg pijeska morskog, i stoga mi riječi zastraniti znaju.

Porque pesaría aquél más que la arena del mar: Y por tanto mis palabras son cortadas.

Strijele Svesilnoga u mojem su mesu, ljuti otrov njihov ispija mi dušu, Božje se strahote oborile na me.

Porque las saetas del Todopoderoso están en mí, Cuyo veneno bebe mi espíritu; Y terrores de Dios me combaten.

TÓa, kraj svježe trave njače li magarac, muče li goveče kraj punih jasala?

¿Acaso gime el asno montés junto á la hierba? ¿Muge el buey junto á su pasto?

Zar hranu bljutavu jedemo bez soli? Zar kakove slasti ima u bjelancu?

¿Comeráse lo desabrido sin sal? ¿Ó habrá gusto en la clara del huevo?

Al' ono što mi se gadilo dotaći, to mi je sada sva hrana u bolesti.

Las cosas que mi alma no quería tocar, Por los dolores son mi comida.

O, da bi se molba moja uslišala, da mi Bog ispuni ono čem se nadam!

¡Quién me diera que viniese mi petición, Y que Dios me otorgase lo que espero;

O, kada bi me Bog uništiti htio, kada bi mahnuo rukom da me satre!

Y que pluguiera á Dios quebrantarme; Que soltara su mano, y me deshiciera!

Za mene bi prava utjeha to bila, klicati bih mog'o u mukama teškim što se ne protivljah odluci Svetoga.

Y sería aún mi consuelo, Si me asaltase con dolor sin dar más tregua, Que yo no he escondido las palabras del Santo.

Zar snage imam da mogu čekati? Radi kakve svrhe da ja duže živim?

¿Cuál es mi fortaleza para esperar aún? ¿Y cuál mi fin para dilatar mi vida?

Zar je snaga moja k'o snaga kamena, zar je tijelo moje od mjedi liveno?

¿Es mi fortaleza la de las piedras? ¿Ó mi carne, es de acero?

Na što se u sebi osloniti mogu? Zar mi svaka pomoć nije uskraćena?

¿No me ayudo cuanto puedo, Y el poder me falta del todo?

Tko odbija milost bližnjemu svojemu, prezreo je strah od Boga Svesilnoga.

El atribulado es consolado de su compañero: Mas hase abandonado el temor del Omnipotente.

Kao potok me iznevjeriše braća, kao bujice zimske svoje korito.

Mis hermanos han mentido cual arroyo: Pasáronse como corrientes impetuosas,

Od leda mutne vode im se nadimlju, 'bujaju od snijega što se topit' stao;

Que están escondidas por la helada, Y encubiertas con nieve;

al u doba sušno naskoro presahnu, od žege ishlape tada iz korita.

Que al tiempo del calor son deshechas, Y en calentándose, desaparecen de su lugar;

Karavane zbog njih skreću sa putova, u pustinju zađu i u njoj se gube.

Apártanse de la senda de su rumbo, Van menguando y piérdense.

Karavane temske očima ih traže, putnici iz Šebe nadaju se njima.

Miraron los caminantes de Temán, Los caminantes de Saba esperaron en ellas:

A kad do njih dođu, nađu se u čudu, jer su se u nadi svojoj prevarili.

Mas fueron avergonzados por su esperanza; Porque vinieron hasta ellas, y halláronse confusos.

U ovom ste času i vi meni takvi: vidjeste strahotu pa se preplašiste.

Ahora ciertamente como ellas sois vosotros: Que habéis visto el tormento, y teméis.

Rekoh li vam možda: 'Darujte mi štogod, poklonite nešto od svojega blaga;

¿Os he dicho yo: Traedme, Y pagad por mí de vuestra hacienda;

iz šake dušmanske izbavite mene, oslobodite me silnikova jarma?'

Y libradme de la mano del opresor, Y redimidme del poder de los violentos?

Vi me poučite, pa ću ušutjeti, u čem je moj prijestup, pokažite meni.

Enseñadme, y yo callaré: Y hacedme entender en qué he errado.

O, kako su snažne besjede iskrene! Al' kamo to vaši smjeraju prijekori?

¡Cuán fuertes son las palabras de rectitud! Mas ¿qué reprende el que reprende de vosotros?

Mislite li možda prekoriti riječi? TÓa u vjetar ide govor očajnikov!

¿Pensáis censurar palabras, Y los discursos de un desesperado, que son como el viento?

Nad sirotom kocku zar biste bacali i sa prijateljem trgovali svojim?

También os arrojáis sobre el huérfano, Y hacéis hoyo delante de vuestro amigo.

U oči me sada dobro pogledajte, paz'te neću li vam slagati u lice.

Ahora pues, si queréis, mirad en mí, Y ved si miento delante de vosotros.

Povucite riječ! Kakve li nepravde! Povucite riječ, neporočan ja sam!

Tornad ahora, y no haya iniquidad; Volved aún á considerar mi justicia en esto.

Zar pakosti ima na usnama mojim? Zar nesreću svaku okusio nisam?

¿Hay iniquidad en mi lengua? ¿No puede mi paladar discernir las cosas depravadas?