Lamentations 3

Ja sam čovjek što upozna bijedu pod šibom gnjeva njegova.

Jam jest ten mąż, którym widział utrapienie od rózgi rozgniewania Bożego.

Mene je odveo i natjerao da hodam u tmini i bez svjetlosti.

Zaprowadził mię, i zawiódł do ciemności, a nie do światłości;

I upravo mene bije i udara bez prestanka njegova ruka.

Tylko się na mię obórzył, a obrócił rękę swoję przez cały dzień.

Iscijedio je moje meso, kožu moju, polomio kosti moje.

Do starości przywiódł ciało moje i skórę moję, a połamał kości moje.

Načinio mi jaram, glavu obrubio tegobama.

Obudował mię a ogarnął żółcią i pracą;

Pustio me da živim u tminama kao mrtvaci vječiti.

W ciemnych miejscach posadził mię, jako tych, którzy dawno pomarli.

Zazidao me, i ja ne mogu izaći, otežao je moje okove.

Ogrodził mię, abym nie wyszedł, obciążył okowy moje;

Kada sam vikao i zapomagao, molitvu je moju odbijao.

A choć wołam i krzyczę, zatula uszy na modlitwę moję.

Zazidao mi ceste tesanim kamenom, zakrčio je putove moje.

Ogrodził drogę moję ciosanym kamieniem, ścieszki moje wywrócił.

Meni on bijaše medvjed koji vreba, lav u zasjedi.

Jest jako niedźwiedziem czyhającym na mię, jako lwem w skrytościach.

U bespuća me vodio, razdirao, ostavljao me da umirem.

Drogi moje odwrócił, owszem, rozszarpał mię, i uczynił mię spustoszoną.

Napinjao je luk svoj i gađao me kao metu za svoje strelice.

Naciągnął łuk swój, a postawił mię jako cel strzałom swym.

U slabine mi sasuo strelice, sinove svoga tobolca.

Przestrzelił nerki moje strzałami z sajdaka swego.

Postao sam smiješan svome narodu, rugalica svakidašnja.

Jestem pośmiewiskiem ze wszystkim ludem moim, pieśnią ich przez cały dzień.

Gorčinom me hranio, pelinom me napajao.

Nasyca mię gorzkościami; upija mię piołunem.

Puštao me da zube kršim kamen grizući, zakapao me u pepeo.

Nadto pokruszył o kamyczki zęby moje, i pogrążył mię w popiele.

Duši je mojoj oduzet mir i više ne znam što je sreća!

Takeś oddalił, o Boże! od pokoju duszę moję, aż na wczasy zapominam.

Rekoh: Dotrajao je život moj i nada koja mi od Jahve dolazi.

I mówię: Zginęła siła moja, i nadzieja moja, którąm miał w Panu.

Spomeni se bijede moje i stradanja, pelina i otrova!

Wszakże wspominając na utrapienie moje, i na płacz mój, na piołun, i na żółć.

Bez prestanka na to misli i sahne duša u meni.

Wspominając ustawicznie, uniża się we mnie dusza moja.

To nosim u srcu i gojim nadu u sebi.

Przywodząc to sobie do serca swego, mam nadzieję.

Dobrota Jahvina nije nestala, milosrđe njegovo nije presušilo.

Wielkie jest miłosierdzie Pańskie, żeśmy do szczętu nie zginęli; nie ustawają zaiste litości jego.

Oni se obnavljaju svako jutro: tvoja je vjernost velika!

Ale się na każdy poranek odnawiają; wielka jest prawda twoja.

"Jahve je dio moj", veli mi duša, "i zato se u nj pouzdajem."

Pan jest działem moim, mówi dusza moja, dlatego mam w nim nadzieję.

Dobar je Jahve onom koji se u nj pouzdaje, duši koja ga traži.

Dobry jest Pan tym, którzy nań oczekują, duszy takowej, która go szuka.

Dobro je u miru čekati spasenje Jahvino!

Dobrze jest, cierpliwie oczekiwać na zbawienie Pańskie.

Dobro je čovjeku da nosi jaram za svoje mladosti.

Dobrze jest mężowi nosić jarzmo od dzieciństwa swego;

Neka sjedi u samoći i šuti, jer mu On to nametnu;

Który będąc opuszczony, cierpliwym jest w tem, co nań włożono;

neka usne priljubi uz prašinu, možda još ima nade!

Kładzie w prochu usta swe, ażby się okazała nadzieja;

Neka pruži obraz onome koji ga bije, neka se zasiti porugom.

Nadstawia bijącemu policzka, a nasycony bywa obelżeniem.

Jer Gospod ne odbacuje nikoga zauvijek:

Bo Pan na wieki nie odrzuca;

jer ako i rastuži, on se smiluje po svojoj velikoj ljubavi.

Owszem, jeźli zasmuca, zasię się zmiłuje według mnóstwa miłosierdzia swego.

Jer samo nerado on ponižava i rascvili sinove čovjeka.

Zaiste nie z serca trapi i zasmuca synów ludzkich.

Kad se gaze nogama svi zemaljski sužnjevi,

Aby kto starł nogami swemi wszystkich więźniów w ziemi;

kad se izvrće pravica čovjeku pred licem Svevišnjeg,

Aby kto niesprawiedliwie sądził męża przed obliczem Najwyższego;

kad se krivica nanosi čovjeku u parnici, zar Gospod ne vidi?

Aby kto wywrócił człowieka w sprawie jego, Pan się w tem nie kocha.

Tko je rekao nešto i zbilo se? Nije li Gospod to zapovjedio?

Któż jest, coby rzekł: Stało się, a Pan nie przykazał?

Ne dolazi li iz usta Svevišnjega i dobro i zlo?

Izali z ust Najwyższego nie pochodzi złe i dobre?

Na što se tuže živi ljudi? Svatko na svoj grijeh.

Przeczżeby tedy sobie utyskiwać miał człowiek żyjący, a mąż nad kaźnią za grzechy swoje.

Ispitajmo, pretražimo pute svoje i vratimo se Jahvi.

Dowiadujmy się raczej, a badajmy się dróg naszych, nawróćmy się do Pana;

Dignimo svoje srce i ruke svoje k Bogu koji je na nebesima.

Podnieśmy serca i ręce nasze w niebo do Boga.

Da, mi smo se odmetali, bili nepokorni, a ti, ti nisi praštao!

Myśmy wstąpili i staliśmy się odpornymi; przetoż ty nie odpuszczasz.

Obastrt gnjevom svojim, gonio si nas, ubijao i nisi štedio.

Okryłeś się zapalczywością, i gonisz nas, mordujesz, a nie szanujesz.

Oblakom si se obastro da molitva ne prodre do tebe.

Okryłeś się obłokiem, aby cię nie dochodziła modlitwa.

Načinio si od nas smeće i odmet među narodima.

Za śmieci i za pomiotło położyłeś nas w pośrodku tych narodów.

Razjapili usta na nas svi neprijatelji naši.

Otworzyli na nas usta swoje wszyscy nieprzyjaciele nasi.

Užas i jama bila nam sudbina, propast i zator!

Strach i dół przyszedł na nas, spustoszenie i skruszenie.

Potoci suza teku iz očiju mojih zbog propasti Kćeri naroda mojega.

Strumienie wód płyną z oczów moich, dla skruszenia córki ludu mojego.

Moje oči liju suze bez prestanka, jer prestanka nema

Oczy moje płyną bez przestanku, przeto, że niemasz żadnej ulgi,

dok ne pogleda i ne vidi Jahve s nebesa.

Ażby wejrzał i obaczył Pan z nieba.

Moje mi oko bol zadaje zbog kćeri svih mojega grada.

Oczy moje trapią duszę moję dla wszystkich córek miasta mojego.

Uporno me k'o pticu progone svi što me mrze, a bez razloga.

Łowili mię ustawicznie jako ptaka nieprzyjaciele moi bez przyczyny.

U jamu baciše moj život i zatrpaše je kamenjem.

Wrzucili do dołu żywot mój, a przywalili mię kamieniem.

Voda mi dođe preko glave, rekoh sam sebi: "Pogiboh!"

Wezbrały wody nad głową moją, i rzekłem: Jużci po mnie!

I tada zazvah ime tvoje, Jahve, iz najdublje jame.

Wzywam imienia twego, o Panie! z dołu bardzo głębokiego.

Ti oču moj glas: "Ne začepljuj uši svoje na vapaje moje."

Głos mój wysłuchiwałeś; nie zatulajże ucha twego przed wzdychaniem mojem, i przed wołaniem mojem.

Bliz meni bijaše u dan vapaja mog, govoraše: "Ne boj se!"

Przybliżając się do mnie w dzień, któregom cię wzywał, mawiałeś: Nie bój się.

Ti si, Gospode, izborio pravdu za dušu moju, ti si život moj izbavio.

Zastawiałeś się, Panie! o sprawę duszy mojej, a wybawiałeś żywot mój.

Ti, Jahve, vidje kako me tlače, dosudi mi pravdu.

Widzisz, o Panie! bezprawie, które mi się dzieje, osądźże sprawę moję.

Ti vidje svu osvetu njinu, sve podvale protiv mene.

Widzisz wszystkę pomstę ich, i wszystkie zamysły ich przeciwko mnie.

Čuo si, Jahve, podrugivanje njihovo, sve podvale protiv mene.

Słyszysz urąganie ich, o Panie! i wszystkie zamysły ich przeciwko mnie.

Usne protivnika mojih i misli njine protiv mene su cio dan.

Słyszysz wargi powstawających przeciwko mnie, i przemyśliwanie ich przeciwko mnie przez cały dzień.

Kad sjede, kad ustaju, pogledaj samo: ja sam im pjesma-rugalica.

Obacz siadanie ich, i wstawanie ich; jam zawżdy jest pieśnią ich.

Vrati im, Jahve, milo za drago, po djelu ruku njihovih.

Oddajże im nagrodę, Panie! według sprawy rąk ich;

Učini da srca im otvrdnu, udari ih prokletstvom svojim.

Dajże im zatwardziałe serce, i przeklęstwo swe na nich;

Goni ih gnjevno i sve ih istrijebi pod nebesima svojim, Jahve!

Goń ich w zapalczywości, a zgładź ich, aby nie byli pod niebem twojem, o Panie!