Job 29

Job nastavi svoju besjedu i reče:

Jeszcze dalej Ijob prowadził rzecz swoję, i rzekł:

"O, da mi je prošle proživjet' mjesece, dane one kad je Bog nada mnom bdio,

Któż mi to da, abym był jako za miesięcy dawnych, za dni onych, których mię Bóg strzegł;

kad mi je nad glavom njegov sjao žižak a kroz mrak me svjetlo njegovo vodilo,

Gdy pochodnia jego świeciła nad głową moją, a przy świetle jego przechodziłem ciemności;

kao u dane mojih zrelih jeseni kad s mojim stanom Bog prijateljevaše,

Jakom był za dni młodości mojej, gdy była przytomność Boża nad przybytkiem moim;

kada uz mene još bijaše Svesilni i moji me okruživahu dječaci,

Gdy jeszcze Wszechmocny był ze mną, a około mnie dziatki moje;

kada mi se noge u mlijeku kupahu, a potokom ulja ključaše mi kamen!

Gdy ścieszki moje opływały masłem, a opoka wylewała mi źródła oliwy;

Kada sam na vrata gradska izlazio i svoju stolicu postavljao na trg,

Gdym wychodził do bramy przez miasto, a na ulicy kazałem sobie gotować stolicę moję.

vidjevši me, sklanjali bi se mladići, starci bi ustavši stojeći ostali.

Widząc mię młodzi ukrywali się, a starcy powstawszy stali.

Razgovor bi prekidali uglednici i usta bi svoja rukom zatvarali.

Przełożeni przestawali mówić, a ręką zatykali usta swoje.

Glavarima glas bi sasvim utihnuo, za nepce bi im se zalijepio jezik.

Głos książąt ucichał, a język ich do podniebienia ich przylegał.

Tko god me slušao, blaženim me zvao, hvalilo me oko kad bi me vidjelo.

Bo ucho słuchające błogosławiło mię, a oko widzące dawało o mnie świadectwo,

Jer, izbavljah bijednog kada je kukao i sirotu ostavljenu bez pomoći.

Żem wybawiał ubogiego wołającego, i sierotkę, i tego, który nie miał pomocnika.

Na meni bješe blagoslov izgubljenih, srcu udovice ja veselje vraćah.

Błogosławieństwo ginącego przychodziło na mię, a serce wdowy rozweselałem.

Pravdom se ja kao haljinom odjenuh, nepristranost bje mi plaštem i povezom.

W sprawiedliwość obłoczyłem się, a ona zdobiła mię; sąd mój był jako płaszcz i korona.

Bjeh oči slijepcu i bjeh noge bogalju,

Byłem okiem ślepemu, a nogą chromemu.

otac ubogima, zastupnik strancima.

Byłem ojcem ubogich, a sprawy, którejm nie wiedział, wywiadywałem się.

Kršio sam zube čovjeku opaku, plijen sam čupao iz njegovih čeljusti.

I kruszyłem szczęki złośnika, a z zębów jego wydzierałem łup.

Govorah: 'U svom ću izdahnuti gnijezdu, k'o palma, bezbrojne proživjevši dane.'

Przetożem rzekł: W gniaździe swojem umrę, a jako piasek rozmnożę dni moje.

Korijenje se moje sve do vode pruža, na granama mojim odmara se rosa.

Korzeń mój rozłoży się przy wodach, a rosa trwać będzie przez noc na gałązkach moich.

Pomlađivat će se svagda slava moja i luk će mi se obnavljati u ruci.'

Chwała moja odmłodzi się przy mnie, a łuk mój w ręce mojej odnowi się.

Slušali su željno što ću im kazati i šutjeli da od mene savjet čuju.

Słuchano mię, i oczekiwano na mię, a milczano na radę moję.

Na riječi mi ne bi ništa dometali i besjede su mi daždile po njima.

Po słowie mojem nie powtarzano, tak na nich kropiła mowa moja.

Za mnom žudjeli su oni k'o za kišom, otvarali usta k'o za pljuskom ljetnim.

Bo mię oczekiwali jako deszczu, a usta swe otwierali jako na deszcz późny.

Osmijeh moj bijaše njima ohrabrenje; pazili su na vedrinu moga lica.

Jeźlim żartował z nimi, nie wierzyli, a powagi twarzy mojej nie odrzucali.

Njima ja sam izabirao putove, kao poglavar ja sam ih predvodio, kao kralj među svojim kad je četama kao onaj koji tješi ojađene.

Jeźlim kiedy do nich przyszedł, siadałem na przedniejszem miejscu, i mieszkałem jako król w wojsku, a jako ten, który smutnych cieszy.