Proverbs 14

Ženska mudrost sagradi kuću, a ludost je rukama razgrađuje.

زن دانا خانهٔ خود را آباد می‌کند، امّا زن نادان با دست خود خانهٔ خود را خراب می‌سازد.

Tko živi s poštenjem, boji se Jahve, a tko ide stranputicom, prezire ga.

کسانی‌که با صداقت رفتار می‌نمایند، از خداوند می‌ترسند، ولی اشخاص بدکار او را تحقیر می‌کنند.

U luđakovim je ustima šiba za oholost njegovu, a mudre štite vlastite usne.

پُر حرفی شخص نادان را به زحمت می‌اندازد، امّا سخنان شخص دانا او را محافظت می‌کند.

Gdje nema volova, prazne su jasle, a obilna je žetva od snage bikove.

اگر گاو نباشد، انبار از غلّه خالی می‌ماند، با نیرو و قوّت گاو محصول فراوان به دست می‌آید.

Istinit svjedok ne laže, a krivi svjedok širi laž.

شاهد امین دروغ نمی‌گوید، امّا از دهان شاهد نادرست دروغ می‌بارد.

Podsmjevač traži mudrost i ne nalazi je, a razumni lako dolazi do znanja.

کسی‌که همه‌چیز را مسخره می‌کند، هرگز نمی‌تواند حکمت را بیابد، ولی شخص عاقل به آسانی آن را به دست می‌آورد.

Idi od čovjeka bezumna jer nećeš upoznati usne što zbore znanje.

از مردم نادان دوری کن، زیرا چیزی ندارند که به تو یاد بدهند.

Mudrost je pametna čovjeka u tom što pazi na svoj put, a bezumnička ludost prijevara je.

حکمتِ شخص عاقل راهنمای اوست، امّا حماقتِ افراد نادان باعث گمراهی آنها می‌شود.

Luđacima je grijeh šala, a milost je Božja s poštenima.

آدمهای نادان از گناه کردن دست نمی‌کشند، امّا درستکاران رضامندی خدا را می‌خواهند.

Srce poznaje svoj jad, i veselje njegovo ne može dijeliti nitko drugi.

تنها دل انسان است که تلخی او را احساس می‌کند و در خوشی او نیز کسی جز خودش نمی‌تواند شریک باشد.

Dom opakih propast će, a šator će pravednika procvasti.

خانهٔ مردم بدکار خراب می‌شود، امّا خانهٔ راستان وسعت می‌یابد.

Neki se put učini čovjeku prav, a na koncu vodi k smrti.

راهی که فکر می‌‌کنی راست است، ممکن است به مرگ منتهی شود.

I u smijehu srce osjeća bol, a poslije veselja dolazi tuga.

خنده می‌تواند اندوه را پنهان کند، امّا هنگامی‌که خنده تمام شود، درد و اندوه بر جای خود باقی می‌ماند.

Otpadnik se siti svojim prestupcima, a dobar čovjek svojim radom.

آدم خدا نشناس نتیجهٔ کار خود را می‌بیند و شخص نیکو از ثمرهٔ کارهای خود بهره می‌گیرد.

Glupan vjeruje svakoj riječi, a pametan pazi na korak svoj.

آدم نادان هر حرفی را باور می‌کند، امّا شخص عاقل سنجیده رفتار می‌نماید.

Mudar se boji i oda zla se uklanja, a bezuman se raspaljuje i bez straha je.

شخص دانا محتاط است و از خطر دوری می‌کند، ولی آدم نادان از روی غرور، خود را به خطر می‌اندازد.

Nagao čovjek čini ludosti, a razborit ih podnosi.

شخص تندخو کارهای احمقانه می‌کند و آدم حیله‌گر مورد نفرت قرار می‌گیرد.

Glupaci baštine ludost, a mudre ovjenčava znanje.

حماقت نصیب نادانان می‌شود و حکمت نصیب عاقلان.

Zli padaju ničice pred dobrima i opaki pred vratima pravednikovim.

مردم بدکار عاقبت در برابر اشخاص نیک سر تعظیم فرود می‌آورند و محتاج آنها می‌شوند.

I svom prijatelju mrzak je siromah, a bogataš ima mnogo ljubitelja.

ثروتمندان دوستان زیاد دارند، امّا شخص فقیر را حتّی همسایه‌هایش نیز تحقیر می‌کنند.

Griješi tko prezire bližnjega svoga, a blago onomu tko je milostiv ubogima.

تحقیر کردن اشخاص فقیر گناه است، خوشا به حال کسی‌که بر آنها ترحّم کند.

Koji snuju zlo, ne hode li stranputicom, a zar nisu dobrota i vjernost s onima koji snuju dobro?

کسانی‌که نقشه‌های پلید در سر می‌پرورانند، گمراه می‌شوند؛ امّا آنهایی که نیّت خوب دارند، مورد محبّت و اعتماد قرار می‌گیرند.

U svakom trudu ima probitka, a pusto brbljanje samo je na siromaštvo.

کسی‌که زحمت می‌کشد، منفعت عایدش می‌شود؛ امّا شخصی که فقط حرف می‌زند، فقیر می‌گردد.

Mudrima je vijenac bogatstvo njihovo, a bezumnima kruna - njihova ludost.

ثروت نصیب مردم دانا می‌شود، امّا پاداش اشخاص نادان حماقت آنهاست.

Istinit svjedok izbavlja duše, a tko laži širi, taj je varalica.

شاهد امین جان مردم را نجات می‌دهد، امّا شاهد دروغگو به مردم خیانت می‌کند.

U strahu je Gospodnjem veliko pouzdanje i njegovim je sinovima utočište.

کسی‌که از خدا می‌ترسد، تکیه‌گاه مستحکمی ‌دارد و فرزندانش در امان می‌باشند.

Strah Gospodnji izvor je života: on izbavlja od zamke smrti.

خدا‌ترسی چشمهٔ حیات است و انسان را از دامهای مرگ دور نگاه می‌دارد.

Mnoštvo je naroda ponos kralju, a bez puka knez propada.

عظمت یک پادشاه به تعداد مردمی است که بر آنها حکومت می‌کند. پادشاه بدون رعیت نابود می‌شود.

Tko se teško srdi, velike je razboritosti, a nabusit duhom pokazuje ludost.

کسی‌که صبر و حوصله دارد، شخص بسیار دانایی است، امّا از آدم تندخو حماقت سرمی‌زند.

Mirno je srce život tijelu, a ljubomor je gnjilež u kostima.

آرامش فکری به بدن سلامتی می‌بخشد، ولی حسادت استخوان را می‌پوساند.

Tko tlači siromaha huli na stvoritelja, a časti ga tko je milostiv ubogomu.

کسی‌که به فقرا ظلم می‌کند به آفرینندهٔ آنها اهانت کرده است و هر که به مردم مسکین ترحّم می‌نماید، خدا را احترام نموده است.

Opaki propada zbog vlastite pakosti, a pravednik i u samoj smrti nalazi utočište.

مردم خداشناس وقتی بمیرند، پناهگاهی خواهند داشت، امّا گناهکاران به وسیلهٔ گناهانشان تباه می‌شوند.

U razumnu srcu mudrost počiva, a što je u bezumnome, to se i pokaže.

اشخاص فهمیده حکمت را در دل خود حفظ می‌کنند، ولی آدمهای نادان از حکمت بهره‌ای ندارند.

Pravednost uzvisuje narod, a grijeh je sramota pucima.

صداقت مایهٔ سرفرازی یک قوم است و گناه باعث رسوایی آن.

Kralju je mio razborit sluga, a na sramotna se srdi.

پادشاه از خدمتگزاران دانا خشنود می‌شود، امّا کسانی‌که شرارت می‌کنند، مورد غضب او قرار می‌گیرند.