Psalms 74

Poučna pjesma. Asafova. Zašto si, Bože, posve zabacio, zašto kiptiš gnjevom na ovce paše svoje?

Kial, ho Dio, Vi forpuŝis nin por ĉiam? Kial fumas Via kolero kontraŭ la ŝafoj de Via paŝtejo?

Sjeti se zajednice koju si davno stekao, plÓemena koje namače kao svoju baštinu i brda Siona gdje si Šator svoj udario!

Rememoru Vian komunumon, kiun Vi aĉetis en la tempo antikva, La genton de Via heredo, kiun Vi liberigis, Ĉi tiun monton Cion, sur kiu Vi loĝiĝis.

Korakni k ruševinama vječnim - sve je u Svetištu razorio neprijatelj.

Direktu Viajn paŝojn al la eternaj ruinoj, Al ĉio, kion detruis malamiko en la sanktejo.

Protivnici tvoji vikahu posred skupštine tvoje, znakove svoje postaviše k'o pobjedne znakove.

Krias Viaj malamikoj en Via domo, Metis tie siajn signojn.

Bijahu kao oni koji mašu sjekirom po guštari,

Oni vidas, kiel ili levas la hakilojn Kontraŭ la lignajn plektaĵojn.

sjekirom i maljem vrata mu razbijali.

Kaj nun ĉiujn ĝiajn skulptaĵojn Ili dishakas per hakilo kaj marteloj.

Ognju predadoše Svetište tvoje, do zemlje oskvrnuše Prebivalište tvoga imena.

Ili bruligis per fajro Vian sanktejon, Malhonore alterigis la loĝejon de Via nomo.

Rekoše u srcu: "Istrijebimo ih zajedno; spalite sva svetišta Božja na zemlji!"

Ili diris en sia koro: Ni ruinigos ilin tute; Ili forbruligis ĉiujn domojn de Dio en la lando.

Ne vidimo znakova svojih, proroka više nema, i nitko među nama ne zna dokle ...

Niajn signojn ni ne vidis; Jam ne ekzistas profeto, Kaj neniu ĉe ni scias, kiel longe tio daŭros.

Dokle će se još, o Bože, dušmanin rugati? Hoće li protivnik dovijeka prezirati ime tvoje?

Kiel longe, ho Dio, mokos la premanto? Ĉu eterne la malamiko insultos Vian nomon?

Zašto povlačiš ruku, zašto u krilu sakrivaš desnicu svoju?

Kial Vi retenas Vian brakon kaj Vian dekstran manon? Ekstermu ilin el Via basko.

No Bog je moj kralj od davnine, on koji posred zemlje spasava!

Dio estas ja mia Reĝo de antikve, Li faras savon sur la tero.

Ti svojom silom rasječe more, smrska glave nakazama u vodi.

Vi disŝiris per Via forto la maron, Vi rompis la kapojn de balenoj en la akvo;

Ti si Levijatanu glave zdrobio, dao ga za hranu nemanima morskim.

Vi disbatis la kapojn de la levjatano, Vi donis ĝin por manĝo al la bestoj de la dezerto;

Ti si dao da provre izvor i bujica, ti si presušio rijeke nepresušne.

Vi elfendis fonton kaj torenton, Vi elsekigis potencajn riverojn.

Tvoj je dan i noć je tvoja, ti učvrsti mjesec i sunce;

Al Vi apartenas la tago, kaj al Vi apartenas la nokto; Vi aranĝis lumon kaj sunon;

ti sazda sve granice zemlji, ti stvori ljeto i zimu.

Vi difinis ĉiujn limojn de la tero; La someron kaj la vintron Vi aranĝis.

Spomeni se ovoga: dušmanin ti se rugaše, Jahve, i bezumni narod pogrdi ime tvoje.

Rememoru tion, ke malamiko insultas la Eternulon Kaj popolo malsaĝa malhonoras Vian nomon.

Ne predaj jastrebu život grlice svoje, i život svojih siromaha ne zaboravi zauvijek!

Ne fordonu al sovaĝa besto la animon de Via turto; La anaron de Viaj mizeruloj ne forgesu por ĉiam.

Pogledaj na Savez svoj, jer svi su zakuci zemlje puni tmina i nasilja.

Rememoru la interligon, Ĉar ĉiuj mallumaj lokoj de la tero estas plenaj de rabejoj.

Ne daj da jadnik otiđe postiđen: neka siromah i ubog hvale ime tvoje!

La suferanto ne reiru hontigita; Malriĉulo kaj mizerulo gloru Vian nomon.

Ustani, Bože, zauzmi se za svoju parnicu, spomeni se pogrde koju ti bezumnik svaki dan nanosi.

Leviĝu, ho Dio, defendu Vian aferon; Rememoru la malhonoron, kiun malsaĝulo faras al Vi ĉiutage.

Ne zaboravi vike neprijatelja svojih: buka buntovnika još se diže k tebi!

Ne forgesu la krion de Viaj malamikoj; La bruo de tiuj, kiuj leviĝis kontraŭ Vi, konstante kreskas.