Psalms 107

Hvalite Jahvu jer je dobar, jer je dovijeka ljubav njegova!

Gloru la Eternulon, ĉar Li estas bona; Ĉar eterna estas Lia boneco:

Tako nek' reknu svi otkupljenici koje Jahve otkupi iz ruke dušmanske

Diru la liberigitoj de la Eternulo, Kiujn Li liberigis el la mano de malamiko,

i koje skupi iz svih zemalja, s istoka i sa zapada, sa sjevera i s juga.

Kiujn Li kolektis el la landoj, De oriento kaj okcidento, De nordo kaj de la maro.

Lutahu pustinjom, u samoći pustoj, puta ne nalazeć' do naseljena grada.

Ili vagis en la dezerto, laŭ vojo senviva, Urbon loĝatan ili ne trovis;

Gladni su bili, žeđu izmoreni, duša je klonula u njima.

Ili malsatis kaj soifis, Ilia animo en ili senfortiĝis.

Tada zavapiše Jahvi u svojoj tjeskobi, i on ih istrže iz svih nevolja.

Sed ili ekkriis al la Eternulo en sia sufero, Kaj Li liberigis ilin el ilia mizero.

Pravim ih putem pÓovede da stignu ka gradu naseljenu.

Kaj Li kondukis ilin laŭ ĝusta vojo, Ke ili venu al urbo loĝata.

Neka hvale Jahvu za dobrotu njegovu, za čudesa njegova sinovima ljudskim!

Ili gloru la Eternulon por Lia boneco, Kaj por Liaj mirakloj antaŭ la homidoj.

Jer gladnu dušu on nasiti, dušu izgladnjelu on napuni dobrima.

Ĉar Li satigis animon soifantan, Kaj animon malsatan Li plenigis per bonaĵo.

U mraku sjeđahu i u tmini, sputani bijedom i gvožđima,

Ili sidis en mallumo kaj en ombro de morto, Katenitaj de mizero kaj fero;

jer su prkosili besjedama Božjim i prezreli naum Svevišnjega.

Ĉar ili malobeis la vortojn de Dio Kaj malŝatis la decidon de la Plejaltulo.

Srce im stoga skrši patnjama: posrtahu, a ne bješe nikog da im pomogne.

Kaj Li frapis ilian koron per sufero; Ili falis, kaj neniu helpis.

Tada zavapiše Jahvi u svojoj tjeskobi i on ih istrže iz svih nevolja.

Sed ili ekkriis al la Eternulo en sia sufero, Kaj Li liberigis ilin el ilia mizero.

Izvede ih iz tmina i mraka, raskide okove njihove.

Li eligis ilin el mallumo kaj ombro de morto, Kaj iliajn ligilojn Li disŝiris.

Neka hvale Jahvu za dobrotu njegovu, za čudesa njegova sinovima ljudskim!

Ili gloru la Eternulon por Lia boneco, Kaj por Liaj mirakloj antaŭ la homidoj.

Jer razbi vrata mjedena i gvozdene polomi zasune.

Ĉar Li rompis kuprajn pordojn, Kaj disbatis ferajn riglilojn.

Zbog svojih bezakonja bolovahu oni, ispaštajuć' svoje opačine:

La malsaĝuloj suferis pro siaj pekaj vojoj Kaj pro siaj krimoj;

svako se jelo gadilo duši njihovoj, do vrata smrti oni dođoše.

Ĉiujn manĝojn abomenis ilia animo, Kaj ili atingis la pordegon de la morto.

Tada zavapiše Jahvi u svojoj tjeskobi i on ih istrže iz svih nevolja.

Sed ili ekkriis al la Eternulo en sia sufero, Kaj Li liberigis ilin el ilia mizero.

Riječ svoju posla da ih ozdravi i život im spasi od jame grobne.

Li sendis Sian vorton, Kaj Li sanigis ilin kaj savis ilin de la tombo.

Neka hvale Jahvu za dobrotu njegovu, za čudesa njegova sinovima ljudskim!

Ili gloru la Eternulon por Lia boneco, Kaj por Liaj mirakloj antaŭ la homidoj.

Nek' prinose žrtve zahvalnice i kličući nek' djela njegova kazuju!

Kaj ili oferdonu dankajn oferojn, Kaj rakontu Liajn farojn kun kantado.

Oni koji lađama zaploviše morem da po vodama silnim trguju:

Kiuj veturas per ŝipoj sur la maro, Kiuj komercas sur grandaj akvoj,

oni vidješe djela Jahvina, čudesa njegova na pučini.

Tiuj vidis la farojn de la Eternulo Kaj Liajn miraklojn en la profundo.

On reče i olujni se vjetar uzvitla što u visinu diže valove mora.

Li diris, kaj aperis granda ventego Kaj alte levis ĝiajn ondojn:

Do neba se dizahu, u bezdan se spuštahu, u nevolji duša im ginula.

Ili leviĝas ĝis la ĉielo, malleviĝas en la abismojn; Ilia animo konsumiĝas de sufero;

Teturahu i posrtahu kao pijani, sva ih je mudrost izdala.

Ili iras ĉirkaŭe kaj ŝanceliĝas kiel ebriulo, Kaj ilia tuta saĝeco malaperas.

Tada zavapiše Jahvi u svojoj tjeskobi i on ih istrže iz svih nevolja.

Sed ili ekkriis al la Eternulo en sia sufero, Kaj Li eligis ilin el ilia mizero.

Smiri oluju u tih povjetarac, valovi morski umukoše.

Li kvietigis la ventegon, Kaj ĝiaj ondoj silentiĝis.

Obradovaše se tišini, u željenu luku on ih povede.

Kaj ili ekĝojis, kiam fariĝis silente; Kaj Li alkondukis ilin al la dezirata haveno.

Neka hvale Jahvu za dobrotu njegovu, za čudesa njegova sinovima ljudskim!

Ili gloru la Eternulon por Lia boneco, Kaj por Liaj mirakloj antaŭ la homidoj.

Neka ga uzvisuju u narodnom zboru, neka ga hvale u vijeću staraca!

Kaj ili altigu Lin en popola kunveno, Kaj en kunsido de plejaĝuloj ili Lin laŭdu.

On pretvori rijeke u pustinju, a izvore vodene u žednu zemlju;

Li ŝanĝas riverojn en dezerton, Kaj fontojn de akvo en sekaĵon;

plodonosnu zemlju u slanu pustaru zbog zloće žitelja njezinih.

Fruktoportan teron en salan dezerton, Pro la malboneco de ĝiaj loĝantoj.

On obrati pustinju u jezero, a zemlju suhu u vodene izvore

Li ŝanĝas dezerton en lagon, Kaj sekan teron en fontojn de akvo;

i naseli ondje izgladnjele te podigoše grad gdje će živjeti.

Kaj Li loĝigas tie malsatulojn, Kaj ili konstruas urbon loĝatan.

Zasijaše njive, posadiše vinograde što im doniješe obilnu ljetinu.

Kaj ili prisemas kampojn, Plantas vinberujojn, kaj ricevas fruktojn.

I on ih blagoslovi te se namnožiše silno i stada im se ne smanjiše.

Kaj Li ilin benas, kaj ili tre multiĝas, Kaj brutoj ne mankas al ili.

Prorijeđeni bjehu i prezreni pod teretom patnja i nevolja.

Kaj kiam ili estas tre malmultaj kaj malfortaj Pro la premanta malbono kaj mizero,

Onaj što izlijeva prezir na knezove pusti ih da po bespuću pustom lutaju.

Li verŝas honton sur eminentulojn, Kaj erarvagigas ilin en dezerto senvoja.

Iz nevolje pÓodiže ubogog i obitelji k'o stada ÓumnožÄi.

Malriĉulon Li altigas el mizero, Kaj kreas familiojn kiel ŝafojn.

Videć' to, čestiti neka se raduju, a zloća neka sebi usta začepi!

La virtuloj tion vidas, kaj ĝojas; Kaj ĉia malboneco fermas sian buŝon.

Tko je mudar nek' o svemu tom razmišlja i nek' uvidi dobrotu Jahvinu!

Kiu estas saĝa, tiu tion observu, Kaj oni komprenu la favoraĵojn de la Eternulo.