Psalms 104

Blagoslivljaj Jahvu, dušo moja, Jahve, Bože moj, silno si velik! Odjeven veličanstvom i ljepotom,

Benu, ho mia animo, la Eternulon. Ho Eternulo, mia Dio, Vi estas tre granda, De majesto kaj beleco Vi estas vestita;

svjetlošću ogrnut kao plaštem! Nebo si razapeo kao šator,

Vi, kiu estas ĉirkaŭkovrita de lumo kiel de vesto, Kiu sternas la ĉielon kiel tapiŝon;

na vodama sagradio dvorove svoje. Od oblaka praviš kola svoja, na krilima vjetrova putuješ.

Kiu aranĝas sur la akvo Siajn ĉambrojn, Kiu faras la nubojn Lia veturilo; Kiu iras sur la flugiloj de la vento;

Vjetrove uzimaš za glasnike, a žarki oganj za slugu svojega.

Kiu faras la ventojn Liaj senditoj, Flamantan fajron Liaj servantoj;

Zemlju si stavio na stupove njene: neće se poljuljati u vijeke vjekova,

Kiu fondis la teron sur ĝiaj fundamentoj, Ke ĝi neniam ŝanceliĝos.

pokrio si je vodama bezdanim k'o haljinom, iznad bregova stajahu vode;

La abismon Vi kovris kiel per vesto, Sur la montoj staras akvo;

na tvoju se prijetnju povukoše, od tvoje grmljavine zadrhtaše.

De Via minaco ĝi kuras, De la voĉo de Via tondro ĝi forrapidas.

Bregovi se digoše, doline spustiše na mjesto koje si im odredio.

Ĝi leviĝas sur montojn, malleviĝas sur valojn, Al tiu loko, kiun Vi destinis por ĝi.

Odredio si granicu koju ne smiju prijeći, da opet ne pokriju zemlju.

Vi faris limon, kiun ĝi ne superpaŝos, Por ke ĝi ne revenu por kovri la teron.

Izvore svraćaš u potoke što žubore među brdima.

Vi sendas fontojn al la riveroj, Kiuj iras inter montoj;

Oni poje sve živine poljske, divlji magarci žeđ gase u njima.

Ili trinkigas ĉiujn kampajn bestojn; Sovaĝaj azenoj kvietigas sian soifon.

Uz njih se gnijezde ptice nebeske i pjevaju među granama.

Apud ili loĝas la birdoj ĉielaj, El inter la branĉoj ili sonigas sian voĉon.

Ti natapaš bregove iz dvorova svojih, zemlja se nasićuje plodom tvojih ruku.

Vi trinkigas la montojn el Viaj ĉambroj; Per la produktoj de Viaj faroj satiĝas la tero.

Ti daješ te niče trava za stoku i bilje na korist čovjeku da izvede kruh iz zemlje

Vi kreskigas herbon por la bruto, Kaj verdaĵon, kiu servas al la homo, Por elirigi panon el la tero.

i vino što razvedruje srce čovječje; da uljem lice osvježi i da kruh okrijepi srce čovjeku.

Kaj la vino gajigas la koron de la homo, La vizaĝo brilas de la oleo, Kaj la pano fortikigas la koron de la homo.

Stabla se Jahvina napajaju hranom, cedri libanonski koje on zasadi.

Satiĝas la arboj de la Eternulo, La cedroj de Lebanon, kiujn Li plantis;

Ondje se ptice gnijezde, u čempresu dom je rodin.

Kaj tie nestas birdoj; Cikonio havas sian loĝejon sur abioj;

Visoki bregovi daju kozorogu a pećine jazavcu sklonište.

La altaj montoj estas por la ibeksoj, La rokoj estas rifuĝejo por la hirakoj.

Ti si stvorio mjesec da označuje vremena i sunce znade kada ima zaći.

Li aranĝis la lunon laŭ la partoj de tempo; La suno scias sian subiron.

Kad razastreš tmine i noć se spusti, tad se šuljaju u njoj životinje šumske.

Vi sendas mallumon, kaj fariĝas nokto, Dum kiu vagas ĉiuj arbaraj bestoj;

Lavići riču za plijenom i od Boga hranu traže.

La leonidoj krias pri rabakiro, Por peti de Dio sian manĝaĵon.

Kad sunce ograne, nestaju i liježu na ležaje.

Kiam leviĝas la suno, Ili sin kaŝas kaj kuŝiĝas en siaj loĝejoj.

Tad čovjek izlazi na dnevni posao i na rad do večeri.

Eliras homo por sia okupiĝo, Por sia laboro ĝis la vespero.

Kako su brojna tvoja djela, o Jahve! Sve si to mudro učinio: puna je zemlja stvorenja tvojih.

Kiel multaj estas Viaj faroj, ho Eternulo! Ĉion Vi faris kun saĝo; La tero estas plena de Viaj faritaĵoj.

Eno mora, velika i široka, u njemu vrve gmazovi bez broja, životinje male i velike.

Jen la maro, granda kaj vasta: Tie estas rampaĵoj sennombraj, Bestoj malgrandaj kaj grandaj;

Onud prolaze nemani, Levijatan kojeg stvori da se igra u njemu.

Tie iras ŝipoj; Tie estas la levjatano, kiun Vi kreis, ke ĝi tie ludu.

I sva ova bića željno čekaju da ih nahraniš na vrijeme.

Ĉiuj ili atendas de Vi, Ke Vi donu al ili manĝon en ĝia tempo.

Daješ li im, tada sabiru: otvaraš li ruku, nasite se dobrima.

Vi donas al ili, ili kolektas; Vi malfermas Vian manon, kaj ili satiĝas de bonaĵo.

Sakriješ li lice svoje, tad se rastuže; ako dah im oduzmeš, ugibaju i opet se u prah vraćaju.

Vi kaŝas Vian vizaĝon, tiam ili ektimas; Vi forprenas ilian spiriton, Tiam ili mortas kaj revenas al sia polvo.

Pošalješ li dah svoj, opet nastaju, i tako obnavljaš lice zemlje.

Vi sendas Vian spiriton, tiam ili kreiĝas; Kaj Vi renovigas la vizaĝon de la tero.

Neka dovijeka traje slava Jahvina: nek' se raduje Jahve u djelima svojim!

Gloro al la Eternulo estu eterne; La Eternulo ĝoju pri Siaj faritaĵoj.

On pogleda zemlju i ona se potrese, dotakne bregove, oni se zadime.

Li ekrigardas la teron, kaj ĝi tremas; Li ektuŝas la montojn, kaj ili fumiĝas.

Pjevat ću Jahvi dokle god živim, svirat ću Bogu svome dokle god me bude.

Mi kantados al la Eternulo, dum mi vivos; Mi muzikados al mia Dio, dum mi estos.

Bilo mu milo pjevanje moje! Ja ću se radovati u Jahvi.

Agrabla estu al Li mia meditado; Mi ĝojos pri la Eternulo.

Nek' zločinci sa zemlje nestanu i bezbožnika nek' više ne bude! Blagoslivljaj Jahvu, dušo moja! Aleluja!

Malaperu pekuloj de sur la tero, Kaj malvirtuloj ne plu ekzistu. Benu, ho mia animo, la Eternulon. Haleluja!