Proverbs 5

Sine moj, čuj moju mudrost, prigni uho mojoj razboritosti

Mia filo! atentu mian saĝon; Al mia prudento klinu vian orelon,

da sačuvaš oprez, da ti usne zadrže znanje.

Por ke vi konservu prudenton Kaj via buŝo tenu scion.

Jer s usana žene preljubnice kaplje med i nepce joj je glađe od ulja,

Ĉar la buŝo de malĉastulino elverŝas mielon, Kaj ŝia gorĝo estas pli glata ol oleo.

ali je ona naposljetku gorka kao pelin, oštra kao dvosjekli mač.

Sed ŝia sekvaĵo estas maldolĉa kiel absinto, Akra kiel ambaŭtranĉa glavo.

Njene noge silaze k smrti, a koraci vode u Podzemlje.

Ŝiaj piedoj iras malsupren al la morto; Ŝiaj paŝoj atingas Ŝeolon.

Ona ne pazi na put života, ne mari što su joj staze kolebljive.

Ŝi ne iras rekte laŭ la vojo de vivo; Ŝiaj paŝoj ŝanceliĝas, sed tion ŝi ne scias.

Zato me sada poslušaj, sine, i ne odstupaj od riječi mojih usta.

Kaj nun, infanoj, aŭskultu min, Kaj ne forkliniĝu de la vortoj de mia buŝo.

Neka je put tvoj daleko od nje i ne približuj se vratima njezine kuće,

Malproksimigu de ŝi vian vojon, Kaj ne proksimiĝu al la pordo de ŝia domo,

da drugima ne bi dao svoju slavu i okrutnima svoje godine;

Por ke vi ne fordonu al aliaj vian honoron Kaj viajn jarojn al la kruelulo,

da se ne bi tuđinci nasitili tvoga dobra i da tvoja zaslužba ne ode u tuđu kuću;

Por ke fremduloj ne satiĝu de via havo, Kaj viaj laboroj ne estu en fremda domo,

da ne ridaš na koncu kad ti nestane tijela i puti

Ĝis vi ĝemos en la fino, Kiam konsumiĝos via karno kaj via korpo,

i da ne kažeš: "Oh, kako sam mrzio pouku i kako mi je srce preziralo ukor!

Kaj vi diros: Ho, kiel mi malamis instruon, Kaj mia koro malŝatis moraligon!

I ne slušah glasa svojih učitelja, niti priklonih uho onima što me poučavahu.

Kaj mi ne aŭskultis la voĉon de miaj instruantoj, Kaj mi ne klinis mian orelon al miaj lernigantoj.

I umalo ne zapadoh u svako zlo, usred zbora i zajednice!"

Mi estis preskaŭ en ĉia malbono Meze de kunveno kaj societo.

Pij vodu iz svoje nakapnice i onu što teče iz tvoga studenca.

Trinku akvon el via cisterno, Kaj fluantan el via puto.

Moraju li se tvoji izvori razlijevati i tvoji potoci teći ulicama?

Viaj fontoj disfluu eksteren, Akvaj torentoj en la stratojn.

Nego neka oni budu samo tvoji, a ne i tuđinaca koji su uza te.

Ili apartenu al vi sola, Sed ne al aliaj kun vi.

Neka je blagoslovljen izvor tvoj i raduj se sa ženom svoje mladosti:

Via fonto estu benata; Kaj havu ĝojon de la edzino de via juneco.

neka ti je kao mila košuta i ljupka gazela, neka te grudi njene opajaju u svako doba, njezina ljubav zatravljuje bez prestanka!

Ŝi estas ĉarma kiel cervino, Kaj aminda kiel ibeksino; Ŝiaj karesoj ĝuigu vin en ĉiu tempo, Ŝia amo ĉiam donu al vi plezuron.

TÓa zašto bi se, sine moj, zanosio preljubnicom i grlio tuđinki njedra?

Kaj kial, mia filo, vi volas serĉi al vi plezuron ĉe fremda virino Kaj enbrakigi ne apartenantan al vi?

Jer pred Jahvinim su očima čovjekovi putovi i on motri sve njegove staze.

Ĉar antaŭ la okuloj de la Eternulo estas la vojoj de homo, Kaj ĉiujn liajn irojn Li pripensas.

Opakoga će uhvatiti njegova zloća i sapet će ga užad njegovih grijeha.

Liaj propraj malbonfaroj enkaptos la malpiulon, Kaj la ŝnuroj de lia peko lin tenos.

Umrijet će jer nema pouke, propast će zbog svoje goleme gluposti.

Li mortos pro manko de eduko; Kaj la multo de lia senprudenteco lin devojigos.