Job 6

A Job progovori i reče:

Ijob respondis kaj diris:

"O, kad bi se jad moj izmjeriti mog'o, a nevolje moje stavit' na tezulju!

Se estus pesita mia ĉagreno, Kaj samtempe estus metita sur la pesilon mia suferado,

Teže one jesu od sveg pijeska morskog, i stoga mi riječi zastraniti znaju.

Ĝi estus nun pli peza, ol la sablo ĉe la maroj; Pro tio miaj vortoj estas plenaj de plendo.

Strijele Svesilnoga u mojem su mesu, ljuti otrov njihov ispija mi dušu, Božje se strahote oborile na me.

Ĉar la sagoj de la Plejpotenculo estas en mi, Ilian venenon trinkas mia spirito; La teruraĵoj de Dio direktiĝis sur min.

TÓa, kraj svježe trave njače li magarac, muče li goveče kraj punih jasala?

Ĉu krias sovaĝa azeno sur herbo? Ĉu bovo blekas kolere ĉe sia manĝaĵo?

Zar hranu bljutavu jedemo bez soli? Zar kakove slasti ima u bjelancu?

Ĉu oni manĝas sengustaĵon sen salo? Ĉu havas guston la albumeno de ovo?

Al' ono što mi se gadilo dotaći, to mi je sada sva hrana u bolesti.

Kion ne volis tuŝi mia animo, Tio nun estas abomeninde mia manĝaĵo.

O, da bi se molba moja uslišala, da mi Bog ispuni ono čem se nadam!

Ho, se mia peto plenumiĝus, Kaj se Dio donus al mi tion, kion mi esperas!

O, kada bi me Bog uništiti htio, kada bi mahnuo rukom da me satre!

Ho, se Dio komencus kaj disbatus min, Donus liberecon al Sia mano kaj frakasus min!

Za mene bi prava utjeha to bila, klicati bih mog'o u mukama teškim što se ne protivljah odluci Svetoga.

Tio estus ankoraŭ konsolo por mi; Kaj mi ĝojus, se en la turmento Li ne kompatus, Ĉar mi ne forpuŝis ja la vortojn de la Sanktulo.

Zar snage imam da mogu čekati? Radi kakve svrhe da ja duže živim?

Kio estas mia forto, ke mi persistu? Kaj kia estas mia fino, ke mi havu paciencon?

Zar je snaga moja k'o snaga kamena, zar je tijelo moje od mjedi liveno?

Ĉu mia forto estas forto de ŝtonoj? Ĉu mia karno estas kupro?

Na što se u sebi osloniti mogu? Zar mi svaka pomoć nije uskraćena?

Mi havas ja nenian helpon, Kaj savo estas forpuŝita for de mi.

Tko odbija milost bližnjemu svojemu, prezreo je strah od Boga Svesilnoga.

Al malfeliĉulo decas kompato de amiko, Eĉ se li forlasas la timon antaŭ la Plejpotenculo.

Kao potok me iznevjeriše braća, kao bujice zimske svoje korito.

Miaj fratoj trompas kiel torento, Kiel akvaj fluegoj, kiuj pasas,

Od leda mutne vode im se nadimlju, 'bujaju od snijega što se topit' stao;

Kiuj estas malklaraj pro glacio, En kiuj kaŝas sin neĝo;

al u doba sušno naskoro presahnu, od žege ishlape tada iz korita.

En la tempo de degelo ili malaperas, En la tempo de varmego ili forŝoviĝas de sia loko.

Karavane zbog njih skreću sa putova, u pustinju zađu i u njoj se gube.

Ili forklinas la direkton de sia vojo, Iras en la dezerton, kaj malaperas.

Karavane temske očima ih traže, putnici iz Šebe nadaju se njima.

Serĉas ilin per sia rigardo la vojoj de Tema, Esperas je ili la karavanoj el Ŝeba;

A kad do njih dođu, nađu se u čudu, jer su se u nadi svojoj prevarili.

Sed ili hontas pro sia fido; Ili aliras, kaj ruĝiĝas de honto.

U ovom ste času i vi meni takvi: vidjeste strahotu pa se preplašiste.

Nun vi neniiĝis; Vi ekvidis teruraĵon, kaj ektimis.

Rekoh li vam možda: 'Darujte mi štogod, poklonite nešto od svojega blaga;

Ĉu mi diris: Donu al mi, El via havaĵo donacu pro mi,

iz šake dušmanske izbavite mene, oslobodite me silnikova jarma?'

Savu min el la mano de premanto, Aŭ liberigu min el la mano de turmentantoj?

Vi me poučite, pa ću ušutjeti, u čem je moj prijestup, pokažite meni.

Instruu min, kaj mi eksilentos; Komprenigu al mi, per kio mi pekis.

O, kako su snažne besjede iskrene! Al' kamo to vaši smjeraju prijekori?

Kial vi mallaŭdas pravajn vortojn? Kaj kion povas instrui la moralinstruanto el vi?

Mislite li možda prekoriti riječi? TÓa u vjetar ide govor očajnikov!

Ĉu vi intencas riproĉi pro vortoj? Sed paroloj de malesperanto iras al la vento.

Nad sirotom kocku zar biste bacali i sa prijateljem trgovali svojim?

Eĉ orfon vi atakus, Kaj sub via amiko vi fosus.

U oči me sada dobro pogledajte, paz'te neću li vam slagati u lice.

Nun, ĉar vi komencis, rigardu min; Ĉu mi mensogos antaŭ via vizaĝo?

Povucite riječ! Kakve li nepravde! Povucite riječ, neporočan ja sam!

Rigardu denove, vi ne trovos malpiaĵon; Ripetu, vi trovos mian pravecon en la afero.

Zar pakosti ima na usnama mojim? Zar nesreću svaku okusio nisam?

Ĉu estas peko sur mia lango? Ĉu mia palato ne komprenas tion, kio estas malbona?