Job 41

Zalud je nadu u njega gojiti, na pogled njegov čovjek već pogiba.

Ĉu vi povas eltiri levjatanon per fiŝhoko, Aŭ ligi per ŝnuro ĝian langon?

Junaka nema da njega razdraži, tko će mu se u lice suprotstavit'?

Ĉu vi povas trameti kanon tra ĝia nazo Kaj trapiki ĝian vangon per pikilo?

Tko se sukobi s njim i živ ostade? Pod nebesima tog čovjeka nema!

Ĉu ĝi multe petegos vin, Aŭ parolos al vi flataĵojn?

Prešutjet neću njegove udove, ni silnu snagu, ni ljepotu stasa.

Ĉu ĝi faros interligon kun vi? Ĉu vi povas preni ĝin kiel porĉiaman sklavon?

Tko mu smije razodjenut' odjeću, tko li kroz dvostruk prodrijeti mu oklop?

Ĉu vi amuziĝos kun ĝi kiel kun birdo? Aŭ ĉu vi ligos ĝin por viaj knabinoj?

Tko će mu ralje rastvorit' dvokrilne kad strah vlada oko zubi njegovih?

Ĉu kamaradoj ĝin dishakos, Kaj dividos inter komercistoj?

Hrbat mu je od ljuskavih štitova, zapečaćenih pečatom kamenim.

Ĉu vi povas plenigi per pikiloj ĝian haŭton Kaj per fiŝistaj hokoj ĝian kapon?

Jedni uz druge tako se sljubiše da među njima dah ne bi prošao.

Metu sur ĝin vian manon; Tiam vi bone memoros la batalon, kaj ĝin ne plu entreprenos.

Tako su čvrsto slijepljeni zajedno: priljubljeni, razdvojit' se ne mogu.

Vidu, la espero ĉiun trompos; Jam ekvidinte ĝin, li falos.

Kad kihne, svjetlost iz njega zapršti, poput zorinih vjeđa oči su mu.

Neniu estas tiel kuraĝa, por inciti ĝin; Kiu do povas stari antaŭ Mi?

Zublje plamsaju iz njegovih ralja, iskre ognjene iz njih se prosiplju.

Kiu antaŭe ion donis al Mi, ke Mi redonu al li? Sub la tuta ĉielo ĉio estas Mia.

Iz nozdrva mu sukljaju dimovi kao iz kotla što kipi na vatri.

Mi ne silentos pri ĝiaj membroj, Pri ĝia forto kaj bela staturo.

Dah bi njegov zapalio ugljevlje, jer mu iz ralja plamenovi suču.

Kiu povas levi ĝian veston? Kiu aliros al ĝia paro da makzeloj?

U šiji leži sva snaga njegova, a ispred njega užas se prostire.

Kiu povas malfermi la pordon de ĝia vizaĝo? Teruro ĉirkaŭas ĝiajn dentojn.

Kad se ispravi, zastrepe valovi i prema morskoj uzmiču pučini.

Ĝiaj fieraj skvamoj estas kiel ŝildoj, Interligitaj per fortika sigelo;

Poput pećine srce mu je tvrdo, poput mlinskoga kamena otporno.

Unu kuntuŝiĝas kun la alia tiel, Ke aero ne povas trairi tra ili;

Pregibi tusta mesa srasli su mu, čvrsti su kao da su saliveni.

Unu alfortikiĝis al la alia, Interkuniĝis kaj ne disiĝas.

Zgodi li ga mač, od njeg se odbije, tako i koplje, sulica i strijela.

Ĝia terno briligas lumon, Kaj ĝiaj okuloj estas kiel la palpebroj de la ĉielruĝo.

Poput slame je za njega željezo, mjed je k'o drvo iscrvotočeno.

El ĝia buŝo eliras torĉoj, Elkuras flamaj fajreroj.

On ne uzmiče od strelice s luka, stijenje iz praćke na nj k'o pljeva pada.

El ĝiaj nazotruoj eliras fumo, Kiel el bolanta poto aŭ kaldrono.

K'o slamčica je toljaga za njega, koplju se smije kad zazviždi nad njim.

Ĝia spiro ekbruligas karbojn, Kaj flamo eliras el ĝia buŝo.

Crepovlje oštro ima na trbuhu i blato njime ore k'o drljačom.

Sur ĝia kolo loĝas forto, Kaj antaŭ ĝi kuras teruro.

Pod njim vrtlog sav k'o lonac uskipi, uspjeni more k'o pomast u kotlu.

La partoj de ĝia karno estas firme kunligitaj inter si, Tenas sin fortike sur ĝi, kaj ne ŝanceliĝas.

Za sobom svijetlu ostavlja on brazdu, regbi, bijelo runo bezdan prekriva.

Ĝia koro estas malmola kiel ŝtono, Kaj fortika kiel suba muelŝtono.

Ništa slično na zemlji ne postoji i niti je tko tako neustrašiv.

Kiam ĝi sin levas, ektremas fortuloj, Konsterniĝas de teruro.

I na najviše on s visoka gleda, kralj je svakome, i najponosnijim."

Glavo, kiu alproksimiĝas al ĝi, ne povas sin teni, Nek lanco, sago, aŭ kiraso.

Feron ĝi rigardas kiel pajlon, Kupron kiel putran lignon.

Ne forpelos ĝin sago; Ŝtonoj el ŝtonĵetilo fariĝas pajleroj antaŭ ĝi.

Bastonegon ĝi rigardas kiel pajlon, Kaj ĝi mokas la sonon de lanco.

Sube ĝi havas akrajn pecetojn; Kiel draŝrulo ĝi kuŝas sur la ŝlimo.

Kiel kaldronon ĝi ondigas la profundon; La maron ĝi kirlas kiel ŝmiraĵon.

La vojo post ĝi lumas; La abismo aperas kiel grizaĵo.

Ne ekzistas sur la tero io simila al ĝi; Ĝi estas kreita sentima.

Ĝi rigardas malestime ĉion altan; Ĝi estas reĝo super ĉiuj sovaĝaj bestoj.