Job 31

Sa svojim očima savez sam sklopio da pogledat neću nijednu djevicu.

Mi faris interligon kun miaj okuloj, Ke mi ne atentu virgulinon.

A što mi je Bog odozgo dosudio, kakva mi je baština od Svesilnoga?

Kia estas la parto, kiun donas Dio de supre? Kaj kion destinas la Plejpotenculo el la altaj sferoj?

TÓa nije li nesreća za opakoga, a nevolja za one koji zlo čine?

Ĉu ne malfeliĉon al malpiulo, Kaj forpuŝon de malbonagantoj?

Ne proniče li on sve moje putove, ne prebraja li on sve moje korake?

Ĉu Li ne vidas mian konduton, Ne kalkulas ĉiujn miajn paŝojn?

Zar sam ikad u društvu laži hodio, zar mi je noga k prijevari hitjela?

Ĉu mi iradis en malvero, Kaj miaj piedoj rapidis al trompo?

Nek' me na ispravnoj mjeri Bog izmjeri pa će uvidjeti neporočnost moju!

Li pesu min per justa pesilo, Kaj tiam Dio konvinkiĝos pri mia senkulpeco.

Ako mi je korak s puta kad zašao, ako mi se srce za okom povelo, ako mi je ljaga ruke okaljala,

Se mia paŝo forkliniĝis de la vojo, Se mia koro sekvis miajn okulojn, Kaj se al mia mano algluiĝis makulo:

neka drugi jede što sam posijao, neka sve moje iskorijene izdanke!

Tiam mi semu kaj alia manĝu, Kaj mia idaro elradikiĝu.

Ako mi zavede srce žena neka, ako za vratima svog bližnjeg kad vrebah,

Se mia koro forlogiĝis al virino, Kaj mi kaŝe atendis ĉe la pordo de mia amiko:

neka moja žena drugom mlin okreće, neka s drugim svoju podijeli postelju!

Tiam mia edzino estu adultigata de aliulo, Kaj aliuloj kliniĝu super ŝi.

Djelo bestidno time bih počinio, zločin kojem pravda treba da presudi,

Ĉar tio estus malvirto, Tio estus krimo, kiun devas puni juĝistoj.

užego vatru što žeže do Propasti i što bi svu moju sažgala ljetinu.

Tio estas fajro, kiu ekstermas ĝis la abismo, Kaj mian tutan akiritaĵon ĝi elradikigus.

Ako kada prezreh pravo sluge svoga il' služavke, sa mnom kad su se parbili,

Ĉu mi malŝatis la rajton de mia servisto aŭ de mia servistino, Kiam ili havis juĝan aferon kun mi?

što ću učiniti kada Bog ustane? Što ću odvratit' kad račun zatraži?

Tiam kion mi farus, kiam Dio leviĝus? Kaj kion mi respondus al Li, kiam Li esplordemandus?

Zar nas oba on ne stvori u utrobi i jednako sazda u krilu majčinu?

Lin kreis ja Tiu sama, kiu kreis min en la ventro, Kaj Tiu sama pretigis en la ventro ankaŭ lin.

Ogluših li se na molbe siromaha ili rasplakah oči udovičine?

Ĉu mi rifuzis la deziron de senhavuloj? Aŭ ĉu mi turmentis la okulojn de vidvino?

Jesam li kada sam svoj jeo zalogaj a da ga nisam sa sirotom dijelio?

Ĉu mian panpecon mi manĝis sola? Ĉu ne manĝis de ĝi ankaŭ orfo?

TÓa od mladosti k'o otac sam mu bio, vodio sam ga od krila materina!

Ĉar detempe de mia juneco mi estis kiel patro, Kaj de post la eliro el la ventro de mia patrino mi estis gvidisto.

Zar sam beskućnika vidio bez odjeće ili siromaha kog bez pokrivača

Kiam mi vidis malfeliĉulon sen vesto Kaj malriĉulon sen kovro,

a da mu bedra ne blagosloviše mene kad se runom mojih ovaca ogrija?

Ĉu tiam ne benis min liaj lumboj, Ĉu li ne estis varmigata per la lano de miaj ŝafoj?

Ako sam ruku na nevina podigao znajuć' da mi je na vratima branitelj,

Se mi levis mian manon kontraŭ orfon, Ĉar mi vidis en la pordego helpon al mi,

nek' se rame moje od pleća odvali i neka mi ruka od lakta otpadne!

En tia okazo mia ŝultro defalu de la dorso, Kaj mia brako rompiĝu de kano.

Jer strahote Božje na mene bi pale, njegovu ne bih odolio veličanstvu.

Ĉar mi timas la punon de Dio, Kaj ĝian pezon mi ne povus elteni.

Zar sam u zlato pouzdanje stavio i rekao zlatu: 'Sigurnosti moja!'

Ĉu mi faris la oron mia espero, Kaj la orbulon mi nomis mia fido?

Zar sam se veliku blagu radovao, bogatstvima koja su mi stekle ruke?

Ĉu mi ĝojis, ke mia riĉeco estas granda Kaj ke mia mano multe akiris?

Zar se, gledajući sunce kako blista i kako mjesec sjajni nebom putuje,

Kiam mi vidis la lumon brilantan Kaj la lunon majeste irantan,

moje srce dalo potajno zavesti da bih rukom njima poljubac poslao?

Ĉu tiam sekrete forlogiĝis mia koro Kaj mi sendis kisojn per mia mano?

Grijeh bi to bio što za sudom vapije, jer Boga višnjega bih se odrekao.

Ankaŭ tio estus krimo juĝinda, Ĉar mi forneus per tio Dion en la alto.

Zar se obradovah nevolji dušmana i likovah kad ga je zlo zadesilo,

Ĉu mi ĝojis pri malfeliĉo de mia malamiko? Aŭ ĉu mi estis ravita, se lin trafis malbono?

ja koji ne dadoh griješiti jeziku, proklinjući ga i želeći da umre?

Mi ne permesis al mia gorĝo peki Per eldiro de malbeno kontraŭ lia animo.

Ne govorahu li ljudi mog šatora: 'TÓa koga nije on mesom nasitio'?

Ĉu la homoj de mia tendo ne diris: Ho, se oni ne satiĝus de lia karno!

Nikad nije stranac vani noćivao, putniku sam svoja otvarao vrata.

Ne noktis fremdulo sur la strato; Miajn pordojn mi malfermadis al migrantoj.

Zar sam grijehe svoje ljudima tajio, zar sam u grudima skrivao krivicu

Ĉu mi hommaniere kovradis miajn kulpojn, Por kaŝi en mia brusto miajn pekojn?

jer sam se plašio govorkanja mnoštva i strahovao od prezira plemenskog te sam mučao ne prelazeć' svoga praga?

En tia okazo mi timus grandan homamason, Kaj malestimo de familioj min timigus; Mi silentus, kaj ne elirus ekster la pordon.

O, kad bi koga bilo da mene sasluša! Posljednju sam svoju riječ ja izrekao: na Svesilnom je sad da mi odgovori! Nek' mi optužnicu napiše protivnik,

Ho, se iu aŭskultus min! Jen estas mia signo; la Plejpotenculo respondu al mi. Se mia akuzanto skribus libron,

i ja ću je nosit' na svome ramenu, čelo ću njome k'o krunom uresit'.

Mi portus ĝin sur mia ŝultro, Mi metus ĝin sur min kiel kronon,

Dat ću mu račun o svojim koracima i poput kneza pred njega ću stupiti."

Mi raportus al li pri la nombro de miaj paŝoj; Mi alproksimiĝus al li kiel al princo.

Ako je na me zemlja moja vikala, ako su s njom brazde njezine plakale;

Se mia lando kriis kontraŭ mi, Kaj ĝiaj sulkoj ploris,

ako sam plodove jeo ne plativši i ako sam joj ojadio ratare,

Se ĝiajn fruktojn mi manĝis senpage, Kaj mi afliktis la animon de ĝiaj mastroj:

[40a] neka mjesto žita po njoj niče korov, a mjesto ječma nek' posvud kukolj raste! [40b] Konac riječi Jobovih.

Tiam anstataŭ tritiko kresku por mi kardo, Kaj anstataŭ hordeo dornoj. Finiĝis la paroloj de Ijob.